BILBORDI ŠIROM CRNE GORE, ALI I SRBIJE: Nakon Knina i Prizrena, najavljuju pohod na Lovćen

Portal In4s danima objavljuje fotografije bilborda koji od 7. januara niču u gradovima u Srbiji na kojima je najveći crnogorski pjesnik Petar II Petrović Njegoš i nekadašnja kapele koju je na Lovćenu podigao srpski kralj Aleksandar Karađorđević.

Date su fotografije bilborda iz Subotice, Čačka, Kragujevca, Novog Sada, Valjeva… kao i Budve, Herceg Novog i Tivta, sa porukom „Obnovimo Njegoševu kapelu”. Na bilbordima su ispisane i riječi: „Ja hoću da me sahranite u onu crkvu na Lovćenu”. Uz tu poruku, međutim, nije data fotografija stare zavjetne crkve iz 1846. godine, već kapele sagrađene po želji srpskog kralja, koja nije imala sličnosti sa skromnim objektom koji je Njegoš podigao.

Foto: in4s

Bilbordi su se pojavili u isto vrijeme kada je na jednoj stambenoj zgradi u Nikšiću postavljen poster sa likom pokojnog mitropolita Amfilohija i tekstom: „Od đeda je zavjet ostao, kapela na Lovćenu i život za Kosovo”.

Hoće li ovi junaci ići da brane Kosovo od Srbije kada ga bude priznala, pokazaće vrijeme, ali da će do tada da se junače po Crnoj Gori uz đedov amin, potpuno je jasno. Ostaje samo da vidimo što će sve biti upotrijebljeno u novom pokušaju provokacije i destabilizacije Crne Gore.

S obzirom da su 14. marta izbori u Nikšiću, lako je pronaći razlog za postavljanje bilborda širom Srbije i Crne Gore i što je njihova pozadina. Uostalom, slične poruke „Dogodine u Kninu”, pa „Dogodine u Prizrenu”, odavno se šalju iz Srbije, tako da je u Crnoj Gori samo kopiran, s pozivom na juriš na Lovćen.

Da srpska crkve neće odustati od namjere da obnovi Karađorđevića kapelu i udari nove temelje srpstvu na planini koja je simbol Crne Gore i njene vjekovne borbe za slobodu, da će joj u tome podrška biti nova većina u Crnoj Gori, pokazuje jedan „detalj” na FB stranici NVO „Ne damo Crnu Goru”, koju je osnovao sadašnji premijer Zdravko Krivokapić, a čiji je izvršni direktor, nakon njegove ostavke, postala ministarka četvororučica, kako popularno zovu Vesnu Bratić, koja vodi resore prosvjete, kulture, nauke i sporta.

Naime, na naslovnoj stranici ove NVO postavljena je fotografija sa kapelom Karađorđevića i porukom „Dogodine na Lovćenu”. Uostalom, i sama ministarka je u jednom od svojih javnih nastupa saopštila što slijedi.

„Što se tiče Mauzoleja, on bi trebalo da ima neko svoje drugo mjesto.. .Sad, hvala Bogu, ima tehnike i svih mogućnosti, kapela da se vrati đe joj je mjesto, Mauzolej neđe niže, jer svakako ne treba da stoji tamo đe stoji”, kazala je Bratićka.

Bilbord u Novom Sadu, foto:IN4S

Nakon njene izjave oglasio se i premijer Krivokapić. koji je u intervjuu TV Nova M kazao da „Mauzolej treba ostaviti”, ali da će da nova vlast u narednom periodu vidjeti kako će se odnositi prema „zavjetnoj kapeli”, ne precizirajući na koju kapelu misli, Njegoševu crkvu ili Karađorđevićev objekat.

No, čak i da je bio potpuno iskren kada je obećao da neće dirati mauzolej, pitanje je koliko mu treba vjerovati i šta će biti kada ga Demokratski front „pritisne”. A da to slijedi pokazuje i kolumna Budimira Aleksića, objavljena 13. decembra prošle godine u Novostima, u kojoj poručuje da je sudbina „Njegoševe kapele” (zapravo kapele srpskog kralja), sudbina srpskog naroda.

„Ova inicijativa ne smije biti samo stvar Crkve; Mitropolija crnogorsko-primorska i Eparhija budimljansko-nikšićka ne smiju biti usamljene u nastojanju da se ispuni Njegošev amanet. Iza te inicijative moraju stati sve srpske institucije i organizacije u Crnoj Gori, kao i sav srpski narod koji živi na prostoru današnje Crne Gore. Jer, kad se Njegoševa kapela vrati na vrh Lovćena, tada će i srpski narod povratiti izgubljenu slobodu i oteta nacionalna prava”, poručio je Aleksić.

O kakvoj se gruboj manipulaciji radi pokazuju i istorijski fakti na koje ukazuje Novak Adžić u jednom od svojih tekstova objavljenih na portalu Antene M.

„Ne radi se ovdje o obnavljaju Njegoševe kapele, već zagovornici Sprske crkve permanentno traže da se vrati simbol svega onoga što je negiralo Crnu Goru. To nije Njegoševa kapela, jer Njegoš je podigao sasvim drugu 1846. i ona je bila posvećena Svetom Petru Cetinjskom. Tokom rata Crne Gore sa Austrougarskom mornarhijom 1916. ta kapela je bila oštećena, ali ona se mogla popraviti, obnoviti, međutim, Aleksandar Karađorđević je donio odluku i vlasti koje su bile u njegovoj službi da se ta kapela do temelja sruši i sahrani, podigne nova kapela koja je, uslovno rečeno, otvorena i na dan rođenja sina Aleksandra Karađorđevića i koja predstavlja simbol pobjede dinastije Karađorđevića nad dinastijom Petrović. Predstavlja simbol asimilacije i osvajanja Crne Gore koje se dogodilo poslije 1918, što je na taj način personifikovano Aleksandrovim zauzimanjem Lovćena 1925. podizanjem te kapele,” naveo je Adžić, podsjećajući na zapis akademika, istoričara dr Vladimira Dedijera, da je kapela koju je podigao Aleksandar Karađorđević “simbol uništenja nezavisne države Crne Gore, simbol svrgavanja dinastije Petrović Njegoš i simbol ukidanja autokefalne Crnogorske crkve”.

Dakle, sve je jasno, ali ostaje dilema dokle su prošlogodišnji litijaši, danas vlast, spremni da idu u destabilizaciji Crne Gore.

„Dogodine u Kninu”, pa „Dogodine u Prizrenu”, a od prošle godine i „Dogodine na Lovćenu” je ništa drugo do prijetnja svima onima koji su spremni da brane tekovine 21. maja 2006.

Umjesto prošlogodišnjih litija dobili smo bilborde, murale, cerade i postere, trobojke, nove zakone koje piše Srpska crkva, ogromnu količinu dezinformacija, istorijskih falsifikata, iza kojih stoji moćna mašinerija u koju su upregnuti razni analitičari, istoričari, političari, popovi, mediji. Što sve može da slijedi poslije ovakve okupacije, pokazuju iskustva iz crnogorske istorije.