DA LI JE MOGUĆA REHABILITACIJA SVETOSAVSKE SEKTE: Izvinjenje Crnogorcima i odbacivanje zločinačke ideologije prvi korak ka pomirenju

Svetosavska sekta (SS) poznata i kao Svetosavski kult krvi i tla koji se vodi pod akronimom SPC, nedavno je od strane Evropskog parlamenta (EP) označena kao glavni destabilizujući faktor koji u regionu zastupa ruske interese. Čini se da je ovo zvanično priznanje EP stiglo sa nekoliko decenija zakašenjenja jer je takozvana SPC još od krvavih 90-ih glavni ideološki inspirator ratnohuškanja, etničkog čišćenja, genoicda i mnogih drugih monstruoznih zločina koji su počinjeni u ime svetosavske doktrine.

Sa ove vremenske distance gotovo da nema zdravorazumski nastrojenog građanina Crne Gore koji nije svjestan činjenice da bi SPC, da nijesmo članica NATO, preko svojih veza u bezbjednosno-obavještajnom podzemlju odavno pripremila teren za sprovođenje ukrajinskog scenarija našoj državi.

EU je usvajanjem Rezolucije stavila do znanja SPC i njenim rusko-svetosavskim saradnicima da je to nedvosmisleno uočila.

Kako rehabilitovati ekstremiste

S obzirom da su kvazi-božanstvo Vladimir Putin, kako ga funkcioneri SPC doživljavaju, i njegovi najbliži saradnici, žestoko zaglibili u Ukrajini, očekuje se da će Rusija imati sve manje moći da širi svoja subverzivna djelovanja u regionu Zapadnog Balkana.

Stoga će svetosavska sekta i sa njom povezani politički i bezbjednosno-obavještajni krugovi u Crnoj Gori i regionu u budućnosti dobijati sve manje finansijske i logističke podrške, čime će njihov uticaj rapidno slabiti, dok za nekoliko godina ne dožive potpunu političku kapitulaciju.

Pitanje koje se zatim postavlja je da li će ekstremistička organizacija SPC imati kapaciteta da se ”unormali”, rehabilituje od zločinačkog rada i integriše u civilizovane društvene tokove?

Na ovo pitanje nije nimalo lako odgovoriti, jer je SS odnosno SPC, od početka 90-ih godina na sebe zasluženo navukla hipoteku zločinačke, antihrišćanske organizacije koja zastupa neočetničku, fašističku, velikosrpsku ideologiju, o čemu možete čitati u Online magazinu Luča na OVOM LINKU.

Više poznavalaca prilika unutar svetosavske sekte predočili su za portal Aktuelno nekoliko važnih okolnosti na koje treba obratiti pažnju u eventualnom procesu rehabilitacije ove zločinačke organizacije.

Amfilohije – operativac zla

Naši sagovornici su saglasni da je obavještajno-bezbjednosni i politički rad SPC neslućenu ekspanziju doživio kada je Risto Radović, poznat pod kodnim imenom Amfilohije, uoči Božića 1990. godine od strane preteče Službe državne bezbjednosti (SDB) Srbije na silu ustoličen za mitropolita crnogorsko-primorskog na Cetinju. Taj zločinački akt bez presedana izvršen je po nalogu tajnih službi i to dok je mitropolit Danilo Dajković bio živ!

”Amfilohije je bio jedan od najznačajnijih operativaca u zločinačkom, ratnohuškačkom velikosrpskom projektu. Ustoličen je u veoma teško vrijeme za SPC, jer je njeno djelovanje gotovo obustavljeno za vrijeme komunizma. Međutim, klica subverzivnog zla je ostala i Radović, uz pomoć obavještajaca budućeg SDB-a, vojne i paravojne sile uspjeva da radikalizuje i posrbi značajan dio crnogorske populacije 90-ih. To su bila vremena zla, kada je SPC bila glavni inspirator ratnohuškanja, ubijanja, silovanja i ostalih ratnih zločina. Rat 90-ih ne bi  se mogao zamisliti bez uloge SPC”, rekli su naši sagovornici koji iz straha od odmazde SS nijesu željeli da otkrivamo njihov identitet.

Propuštene prilike

Kako kažu, za vrijeme ratnog perioda u regionu, nije se ništa moglo uraditi da se zaustavi ekspanzija SPC, i tada je ovaj kult krvi, stradanja i zločina doživio svoj procvat koristeći ljudsku nesreću i jad.

Međutim, kako ističu naši sagovornici, nakon 2006. kad su SPC i Risto Radović bili najslabiji, je bila šansa za neutralizaciju svetosavske sekte i njeno eventualno uvođenje u civilizovane društvene tokove.

”Ako je oslabljena Crnogorska pravoslavna crkva (CPC) bila nesposobna da parira Amfilohiju i SPC, adresa je bila Vaseljenska patrijaršija. Trebalo je nakon 2006. otvoriti pravoslavnu bogosloviju pod zaštitom države, kao što su Bošnjacima otvorili medresu i pod blagoslovom Vaseljenske patrijaršije, formiraš kadar i otvoriti Crnogorsku eparhiju Vaseljenske patrijaršije. Tada je moglo biti onemogućeno da svaka sumnjiva individua koja je ilegalno ušla u Crnu Goru postane pop, za to bi bili potrebni papir. Nakon 2015. godine i novih naleta velikosrpskog i ruskog hegemonističkog talasa za to je bilo kasno”, rekli su naši sagovornici.

Kako ističu, za ovakvo stanje i ekspanziju subverzivnog uticaja SS u Crnoj Gori, kriva je i prethodna vlast.

”Oni su mislili da je Amfilohije trgovac, pa su mislili da ga kupe. On je bio misionar. I to misionar zlikovačke ideologije”, navode naši izvori.

Pomirenje nakon izvinjenja i odbacivanja zločinačke ideologije

Kako ističu, osnovna greška, u vezi s pitanjem položaja SPC odnosno četništva, jeste POMIRENJE.

”Ideju pomirenja nijesu patentirale Demokrate, nego neznavene partije suverenističkoga bloka odmah po referendumu. Pomirenje između fašizma i antifašizma, između pro-NATO i anti-NATO, između poklonika Ljuba Ćupića i popa Mace i sl. – ne može se uspostaviti kompromisom. To je sukob dva svjetonazora, dva sistema vrijednosti. Ne možeš biti i pro i anti iste stvari istovremeno. Do pomirenja je moglo doći jedino tako što će se vrijednostima civilizovanoga svijeta povinovati oni koji su bili protiv tih vrijednosti. U suprotnom, nema pomirenja. Sve drugo je ili populizam ili neznavenost”, navode naši sagovornici.

Na pitanje da li je moguća rehabilitacija svetosavske skte, i pod kojim uslovima bi došlo do pomirenja, naši sagovornici navode:

”Kao prvo potrebno je da SPC prizna da je Crna Gora država, zatim da je njihova država. Onda treba da počnu da poštuju njene ustavne vrijednosti, njen grb, zastavu i himnu jer su to simboli ove države, da se odreknu šovinizma, priznaju da je Milošević bio agresor, da su Karadžić, Mladić, Arkan i njima slični zločinci, a ne heroji, da je četnička ideologija zločinačka i da joj je cilj nestanak Crne Gore. Takođe SPC treba da izbriše iz spiska posvećenih kolaborante i zločince poput Joanikija Lipovca, popa Mace Vukojičića, popa Šiljka. Trebaju da priznaju da je Crnogorska pravoslavna crkva (CPC) bila autokefalna, i što je najvažnije – da se izvine Crnoj Gori i Crnogorcima za svo negiranje i uvrede, ali i  svima koje su unesrećili”, rekli su naši sagovornici.

Ukoliko u SPC nekad zavlada razum, moraće da se odreknu zločinačke ideologije na kojoj je zasnovana njihova svetosavska dogma, u suprotnom, od pomirenja neće biti ništa.

Ukrajinska nesreća je opomena da do ovog procesa mora da dođe, jer ako SPC ostane na temeljima na kojima je sad nasađena, Crna Gora i region nikad neće biti stabilni i uvijek će postojati zloslutna mogućnost za izbijanje političke nestabilnost i eventialnih oružanih sukoba.