Da li je Crna Gora suverena država?

Piše: Milenko A. Perović

Velikosrpska „AB“ kontrarevolucija u Crnoj Gori ukinula je crnogorski nacionalni suverenitet. Nije on vraćen u život zaokretom tranzicione vladajuće nomenklature u smjeru ideologije i prakse suverenizma. Njegovo je uklanjanje ostalo u punoj snazi i kada je Crna Gora postigla državnu nezavisnost te spoljašnji i unutrašnji suverenitet.

Ustavno-pravni i politički ključ razumijevanja zlosrećne sudbine Crne Gore i crnogorskog naroda u potonjih trideset godina nalazi se u svjesnoj namjeri – velikosrpskoj po inspiraciji i zlogukosti – da se crnogorska nacija depolitizira da bi se mogla trajno anihilirati i identitetski poništiti. Samo tako su se u Crnoj Gori ozbiljno ukorijeniti procesi koji je vode u kavez „srpskih zemalja.“

Da bi se ukinulo neotuđivo pravo crnogorske nacije na samoopredjeljenje, bilo je potrebno da se provede ustavno-pravna i politička depolitizacija Crnogoraca. Oni su uklanjani kao politički i pravni subjekt iz vlastite države tako što im je diskretno „šaptom pao“ i nestao crnogorski nacionalni suverenitet! Kad se jednoj naciji ukine njen nacionalni suverenitet, onda je to prvi korak u ukidanju njenog narodnog i državnog suvereniteta, a time i njene države!

Šta je uopšte suverenitet, posebno – crnogorski nacionalni suverenitet?

U političkoj teoriji razlikuju se državni, nacionalni i narodni suverenitet. Državni suverenitet je autoritet države, vrhovna legitimna vlast u državi ili politički regulatorni okvir državne vlasti. Nacionalni suverenitet je pravo nacije na samoodređenje. Narodni suverenitet je pravo ovlašćenja naroda kao izvornog suverena vlasti.

Državni suverenitet čine ovlašćenja vlasti nad drugim ljudima kako bi uspostavljala zakon ili promijenila postojeći zakon. Ovlašćenja se dodjeljuju osobi, tijelu ili instituciji. Ovaj suverenitet implicira državnu nezavisnost, pravo države da vlada i pravo na monopol nad silom.

Državni se suverenitet se podupire narodnim suverenitetom onđe đe se državna vlast legitimira na izborima prema načalu narodnog suvereniteta. Ono nalaže da sva vlast mora proizilaziti iz volje naroda. Poštovanje suvereniteta država je osnovno načelo savremenog međunarodnog prava i odnosa zasnovanih na njemu, normirano Poveljom UN i drugim međunarodnim aktima. Suverenitet države simbolizira njenu političku i pravnu nezavisnost. On je čini subjektom međunarodnog prava, jer ispunjava uslov da ne podliježe vlasti druge države.

Suverenitet države je spoljašnji i unutrašnji. Prvi znači nezavisnost države od drugih država, njenu međunarodno-pravnu priznatost, tj. priznatost ekvivalencije njene volje i volja drugih država. Suverene države su formalno jednake. Unutrašnja suverenost je pravo samoopredjeljenja i samoorganizovanja države u pitanjima njenog unutrašnjeg oblikovanja.

U političkoj teoriji i praksi razlikuju se de iure suverenitet i de facto suverenitet. Prvi počiva na punoj – zakonski utemeljenoj i institucionalno priznatoj – nezavisnosti države od svih drugih činilaca, a drugi na realnom stanju ostvarenosti suvereniteta.

Danas je državni suverenitet dobio niz ograničenja međunarodnim pravom, politikama moći u međunarodnim odnosima, globalizacijom i jačanjem nadnacionalnih tijela i asocijacija. Države su politički i ekonomski sve više međuzavisne, što uslovljava da dobrovoljno prihvataju ograničenja svoga suvereniteta. Postoje mišljenja da ovi procesi donose „eroziju“ ili „nestanak“ suvereniteta država.

Kao suverena i nezavisna država, Crna Gora je slobodnim pristankom izložena sličnim ograničavanjima svog državnog suvereniteta. Međutim, njen suverenitet je – bez slobodnog pristanka –  izložen stalnoj relativizaciji i teškoj eroziji djelovanjem spoljašnjeg nelegitimnog činioca i njegovih subverzivnih transmisija u samoj državi. Taj činilac je „politička klasa“ Srbije! Ona kontinuirano djeluje protiv crnogorskog državnog suvereniteta od Osme śednice CK SKS do danas, gledajući da ga na svaki način okrnji i uništi! Njeno djelovanje je koordinirano sa stalnim subverzivnim radom Crkve Srbije protiv crnogorskog državnog suvereniteta!

Crnogorska „politička klasa“ već trideset godina pokazuje neodlučnost u sprječavanju svih, posebno velikosrpskih, posezanja u suverenitet države kojom vlada. Ona je i sama rođena iz duha velikosrpskog animoziteta prema slobodnoj i suverenoj Crnoj Gori. Nikada do kraja nije uspjela da se oslobodi te svoje rodne placente!

Kako za sobom stalno vuče svoju placentu, najbolje se vidi u tome što je samu sebe trajno onesposobila u najvažnijem elementu odbrane državnog suvereniteta. Kad se prije trideset godina zaglavarila, ova „klasa“ je zadatak zbog koga je instalirana u Crnoj Gori još i mogla parvenijski kamuflirati ubijanjem crnogorske samobitnosti slatkorječivim trans-komunističkim ustavnim i političkim „građanskim“ frazama.

Nezavisno od svog zadatka, ona nije ni bila sposobna da shvati da se najčvršći oslonac postojanja Crne Gore kao države – kako u nesuverenom, tako i u suverenom obliku – nalazi u priznatosti crnogorskog nacionalnog suvereniteta! Samo je crnogorska samovlasnost mogla izdržati hiljadu godina borbe za državu u kojoj će Crnogorci biti samovlasni te dopustiti i drugima da jednako u njoj budu samovlasni!

„Politička klasa“ koja je zavladala prije trideset godina raskinula je najčvršću kauzalnu uzajamnu povezanost ove dvije samovlasnosti, misleći da može načiniti samovlasnu državu bez samovlasnih Crnogoraca! Crnu Goru je tako izložila fenomenu „zidanja Skadra na Bojani.“ Iz državne građevine uklonila je crnogorski nacionalni suverenitet kao jedino i moćno sredstvo odbrane od velikosrskih nasrtaja na spoljašnji državni suverenitet Crne Gore!

Jednako tako, ona je u krajnje fragilno stanje dovela unutrašnji suverenitet države Crne Gore. Unutrašnji suverenitet je odnos između suverene vlasti i političke zajednice koji ima narodni legitimitet javnog suvereniteta. On se manifestuje u odnosima vlasti i cjeline društva te čini temelj moderne demokratske teorije. Iz istih razloga iz kojih u današnjem vremenu slabi spoljašnji, smanjuje se i unutrašnji suverenitet.

Međutim, u Crnoj Gori pored opšte svjetske tendencije ograničavanja unutrašnjeg svereniteta na djelu je i njegovo krajnje štetno ugrožavanje. I njega je izazvala „politička klasa“ ništenjem crnogorskog prava nacionalnog samoodrešenja.

U socijalističkoj Crnoj Gori postojala je optimalna forma skladnog i pravičnog jedinstva unutrašnjeg državnog, nacionalnog i narodnog suvereniteta. Jasno je bio ustavno-pravno određen nosilac cjeline suvereniteta: „Socijalistička republika Crna Gora je država crnogorskog naroda i pripadnika drugih naroda  narodnosti Jugoslavije koji u njoj žive“ Ustav Crne Gore iz 1974. godine, čl.1)

Ovaj se Ustav drži načela crnogorskog nacionalnog suvereniteta. Izvodi ga iz prava na crnogorsko nacionalno samoodređenje koje omogućava političku slobodu da se izabere državnopravno uređenje i oblik odnosa s drugim narodima. Tako se ostvaruje demokratsko načelo koje je utemeljeno na povijesnim uslovima, jer je crnogorski narod vijekovima stvarao državu Crnu Goru.

Ujedno se ovđe ustavno-pravno uvažava pravo crnogorske nacije kao kolektivnog entiteta da uspostavlja vlastitu državu u zajednici s drugim narodima Crne Gore. Priznanjem načela crnogorskog nacionalnog suvereniteta nije apsolutizovan interes crnogorske nacije, nego je koncipran unutrašnji državni suverenitet zasnovan na emancijapciji interesa crnogorske nacije i njenoj slobodnoj odluci da živi u svojoj državi s drugim nacijama (Ustav Crne Gore, čl. 3.).

U Ustavu iz 1992. godine netragom nestaje pitanje čija je država Crna Gora! Nestaju i crnogorski nacionalni i narodni suverenitet u somnambulnoj odredbi Crne Gore kao „demokratske, socijalne i ekološke države.“ „Crnogorski narod“ – u značenju cjeline naroda koji živi u Crnoj Gori – spominje samo u ustavnoj preambuli. Faktički, Crna Gora je tada ustavno-pravno i politički prestala biti država crnogorskog naroda, odnosno, nacije! Postajući državom apstraktnih građana, postala je „švedskim stolom“ za okolne male imperijalizme!

Zaludu je Crna Gora 2006. godine postala nezavisna i suverena država. U Ustavu iz 2007. godine – koji je trebalo da utemelji sva tri crnogorska suvereniteta – opet je izbjegnuto pitanje čija je država Crna Gora. Umjesto povratka načelima nacionalnog i narodnog suvereniteta, ustavopisci i njihovi nalogodavci utonuli su u još dublji somnambulizam  s tezom o Crnoj Gori kao ”građanskoj, ekološkoj i državi socijalne pravde, zasnovanoj na vladavini prava”.

Crnogorci su deložirani iz Ustava kao da su nezakoniti stanari države koju su stvarali. Treba li se onda čuditi što im državu okupiraju čudne personalije u mantijama i bez mantija!

Suverenisti koji danas u Crnoj Gori nijesu spremni da otvore pitanje crnogorskog nacionalnog suvereniteta – nijesu nikakvi suverenisti!