BIRN je zastiđe, njihova misija je da štite vjerske ekstremiste u službi Crkve Srbije

Piše: Tijana Lopičić

Prošle sedmice je u hotelu Hilton održana konferencija u organizaciji Centra za demokratsku tranziciju (CDT) i Delegacije Evropske unije u Crnoj Gori na čijem drugom panelu su, vjerovali ili ne, omogučili urednicima BIRN-a da govore o temama kao što su kredibilitet i medijska pismenost. Treba istaći da se CDT, koji je omogućio ovu promociju BIRN-u, nije oglašavao u periodu kada  je trebalo zaštititi devetoro nedužnih ljudi, a kada su relevatne međunarodne institucije i intelektualci oštro osuđivali sramnu mapu krajnje desnice i ekstremista koju je objavila ova kontroverzna organizacija.

Zato ne možemo i ne smijemo zaboraviti da je BIRN-ov kredibilitet kao i medijska pismenost zaista na „visokom“ nivou, a to su dokazali kada su kao ‘korisni idioti’ hibridnog rata ili direktni plaćenici poručenim spiskom iscrtavali mete nedužnim ljudima.  Izazvali su međunarodni skandal, te umjesto da nas za života stigmatizuju, jedne kao nacionaliste a druge kao vjerske ekstremiste, po svemu sudeći – samouništili su sami sebe, ili su na dobrom putu da se samounište.

Tako sam se i ja, kao jedna od ključnih članica „Bogougodnica“ našla na čuvenoj BIRN-ovoj listi i targetirana sam kao vjerski ekstremista, iako do dana današnjeg nije razjašnjeno kako je zapravo feministička grupa mogla imati ovaj status. Još veća enigma je kako sam ja postala ključna osoba grupe sa kojom nijesam imala nikakve veze niti prisustvovala njihovim performansima. Naime, takvim „fact-checking-om“ sam mogla postati i ključna osoba neke terorističke organizacije.

Iako je od samog početka očigledno da nije postojala metodologija i da ne vladaju ni terminologijom koju upotrebljavaju, novim fact-checking-om, prije uklanjanja mape, do temelja su razorili sve ono što je nekada bio BIRN.

Zato sam sa razlogom u Hiltonu nosila transparent „BIRN ŠTITI SPC“ jer je evidentno da  sam targetirana zbog svojih mnogobrojnih kolumni o Crkvi Srbije, video snimaka, javnih govora – poput onog ispred Vlade kada sam ukazala tadašnjem premijeru Dritanu Abazoviću na  njegovo nepojmljivo sluganstvo zbog ”Temeljnog ugovora”, a i sam govor je kasnije bio dodat u opisu.

Tako sam, zahvaljujući BIRN-u, kao osoba koja se bori protiv vjerskog ekstremizma Crkve Srbije paradoksalno postala vjerski ekstremista.

No, shodno tome da su moji stavovi usklađeni sa:

• Pozitivnim mišljenjem Venecijanske komisije o Zakonu o slobodi vjeroispovijesti iz 2019, kao i negativnim mišljenjem na izmjenu Zakona;
• Rezolucijom Evropskog parlamenta na osnovu kojeg su početkom 2022. godine ukazali na ekstremističko djelovanje Crkve Srbije:
• Presudama međunarodnog suda u Strazburu na osnovu kojeg je Crkva Srbije izgubila spor od države Crne Gore, kao i presudom Francuskog suda po kojoj je 1995. godine proglašena odgovornom za podržavanje genocida i etničkog čišćenja u Bosni i Hercegovini;
• Presudom Prekršajnog suda u Podgorici sa kojom je uz opomenu Amfilohije Radović proglašen krivim za govor mržnje, što ukazuje da je država pravno klečala i tada Crkvi Srbije, a koja je danas iznad Ustava i Zakona Crne Gore…

Da li ovo implicira da je ”kredibilni” BIRN targetirajući me kao vjerskog ekstremistu, a pri tom sam se pozivala na mišljenja gore navedenih relevantih institucija, zapravo indirektno optužio za vjerski ekstremizam: Venecijansku komisiju, Evropski parlament, Međunarodni sud u Strazburu, Francuski sud, prekšajni sud u Podgorici – koji je bar potvrdio govor mržnje uz neadekvatnu presudu?

Pokazali su i elementarno nepoznavanje termina vjerski ekstremizam. Da bismo precizirali, pod pojmom vjerski ekstremizam se podrazumijevaju pojedinci ili grupe koji svoju vjeru koriste kao osnovu za opravdavanje ili sprovođenje nasilja, terorizma ili ekstremističkih aktivnosti, bazirano na radikalnom i pogrešnom tumačenju vjerskih dogmi.

Budući da je lako dokazivo da je Crkva Srbije u visokom konfliktu sa crkvenim kanonima, jer svetosavska ideologija (ne sveti Sava čiji su lik i djelo zloupotrijebili) čija je sintagma – jedan narod, jedne vjere u jednoj državi, baštini etnofiletizam koji je strogo zabranjen crkvenim kanonima.

Ostavljam predstavnicima BIRN-a da razmisle koji to crkveni kanoni dozvoljavaju da se kanonizuju za svece svirepe monstruozne ubice, da se prave parastosi za presuđene ratne zločince – poput Draže Mihailovića, kao i da daju ordenje presuđenim ratnim zločincima. Zar je normalno da jedna vjerska organizacija ima niz pokrenutih sudskih postupaka za: pedofiliju, silovanja ali i nabavku oružja koji su civili imali u Cetinjskom manastiru, a iste je  Crkva Srbije nabavlila preko jednog kriminalnog klana, kako se da zaključiti iz prepiske SKY ECC?!

Da li ste ikada čuli da je Crkva Srbije, koja je u Crnoj Gori nastala tek 1922, napravila parastos za dječaka Milića Blažanovića koji se raznio bombom u manastiru, a bio je žrtva pedofilije od strane popova Crkve Srbije?! NE – jer njihova djela ukazuju da ne propagiraju hrišćanstvo, te da su paravojna organizacija sakrivena iza imena crkve, koja u Crnoj Gori služi kao element hibridnog rata.

Zaista, nije problem to što BIRN nije imao ni minimalnog dostojanstva da ljudski prizna grešku, a potom se adekvatno izvini nedužnim ljudima, kojima su doslovno napravili pakao od života.  Nego su činjenično pokazali i dokazali stvarne intencije kada su sa spiska, ne znam kojom metodologijom, uklonili opasne vjerske ekstremiste, poput pravoslavnih bratstava Tvrdoš i Stupovi, kojima direktno rukovodi Crkva Srbije, a čiji ključni predstavnici, ali i članovi, imaju pozamašne kriminalne dosijee i presude, neki su na spisku bezbjedonosno interesantnih lica, a neki su pak već počinili ubistva… Na njihovim skupovima, zajedno sa osobljem Crkve Srbije je prisustvovala i novinarka Vijesti Jelena Jovanović, koju je BIRN angažovao.

Dakle, BIRN je zastiđe svoje profesije, koji treba i mora biti ugašen. Više je nego očigledno da je danas njihova misija da štite prave vjerske ekstremiste koji su pod rukovodstvom Crkve Srbije. A onima, koji se bore za očuvanje multinacionalnog i multikonfesionalnog društva pokušali su da oduzmu pravo na slobodu misli i izražavanja koje garantuje prvenstveno Ustav Crne Gore, Konvencija o ljudskim pravima, kao i drugi međunarodni akti i presude, te, stigmatizuju pojedince gušeći borbu protiv anti-ljudske ideologije, koja je u Bosni i Hercegovini počinila i genocid.