RADIO CETINJE: Hronologija beznađa, nebrige i političke samovolje

Piše: Mladen Zadrima, glavni urednik Radija Cetinje

Od svog nastanka 13. novembra 1991.godine pa do današnjeg dana, Radio Cetinje se stalno nalazi pod pritiskom vlasti. Prevashodno kroz najmanji iznos budžetskih sredstava koji im se opredjeljuje, preko upornog političkog pritiska kroz imenovanje direktora, dobrih političkih aktivista ali loših menadžera.Do posljednjeg pokušaja i uspostavljanja totalne cenzure, koji je propao jer je i sama vlast uvidjela da njihov džoker, nakon skandala sa skraćivanjem izvještaja sa jednog predizbornog skupa može nanijeti više štete nego koristi.Ipak, bilo je među njima i dobrih ljudi koji su skoro razapeti jer su štitili radnike i profesiju.

Početak agonije je 1995.g. kada je smijenjen dotada uspješni direktor Borislav Banović, čovjek koji je pokrenuo izdavačku djelatnost i za čijega mandata je u saradnji sa CID-om štampano kapitalno četvorotomno djelo Pavla Rovinskog „Crna Gora u prošlosti i sadašnjosti“. Iako je tadašnji „Informativno – izdavački centar“ poslovao sa dobitkom, plate doprinosi i honorari isplaćivani redovno, to nije valjalo opštinskom odboru  jedinstvenog DPS – a, koji je nakon neviđene hajke i podmetačina uspio da sruši uspješnu firmu.Između ostalog jer je svojim izdavačkim poduhvatima bila daleko iznad slične firme čiji je direktor sjedio u Upravnom odboru Centra…

Godine koje slijede donose štrajkove, kašnjenja u isplati zarada, uvođenje turbo folk muzike na talase Radija…

Smjena vlasti 2001.g. donijela je izvjesno olakšanje jer se koalicija LSCG-SNP korektno ponijela prema radnicima ali je i u tom periodu došlo do problema kada su tokom predizborne kampanje dovedeni ljudi koji su za potrebe kampanje radili neke emisije koje su u krajnjnem, nakon što su pomenuti isplaćeni i otišli, nanijele štetu onima koji su ostali u radiju jer se ponovo konstituisana koalicija DPS – SDP okomila na radnike, a ostavila rukovodeću strukturu koja je bila direktno odgovorna za taj skandal.

Svi problemi koji su nastali i koji traju su proizvod lošeg ili nikakvog menadžmenta. Diktirani iz raznoraznih kabineta, nikada u direktnom duelu ili dijalogu, uvijek preko poslušnika i izvršilaca. Bilo je pokušaja da se period vladavine LSCG – SNP koalicije predstavi kao vrijeme nekih mutnih rabota. Iz ugla radnika, prvi i jedini put u tom periodu radnici u RCT su primili 13 plata.

Period koji je uslijedio je najmračniji u istoriji radija, mijenja se vlast, nesposobni menadžment nema kapacitet da se izbori, savjet se raspušta…56.plata. Kojih nema. Tranši iz opštine nema, padaju sve prijave koje se upućuju tužilaštvu, osnovni tužilac, član DPS-a, smatra da nema elemenata za istragu iako u budžetu stoji da se za potrebe radija odvojilo 70.000 eura x 3. Sudije po nalogu DPSa drže presude u fiokama, odlažu izvršenja, bivaju kasnije pohvaljeni i nagrađeni, a njihovim se rođacima nudi zaposlenje upravo u radiju…Kao kruna tog mračnog razdoblja, nemoćna pred činjenicama i nesposobna da riješi problem, tadašnja lokalna administracija uvodi „privremene mjere uprave“, koje su se ubrzo pred Upravnim sudom pokazale kao nezakonite.

Sreća u nesreći je da unutar same DPS vlasti dolazi do interne rokade i nakon mučnih i teških pregovora, gradonačelnik Bogdanović je razumio đe je problem i pomogao da se isti koliko toliko riješi. Ubrzo i on upada u zamku sopstvene sujete i naprečac prekrštava radio u Televiziju, projekat koji nikada neće zaživjeti… Ne pominjem Agenciju za elektronske medije koja je kao tadašnja Agencija za radio difuziju odigrala najgadniju ulogu jer je na savjetu toga tijela, rečeno da se ne miješaju u “to na Cetinje jer će tamo ubrzo izbori”. ULES, Sindikat koji je došao sa ucjenom da mi njih podržimo pa će oni nas…niko ali niko se nije glasnuo. Inače, ovih dana Agencija šalje ukor kako nemamo impresum na našem portalu (koji inače imamo) u protivnom će nam izreći kaznu.

Samo čestiti Darko Markišin Ivanović i njegov tim. Koji je pomogao da se čuje za naš problem, iznudio od lokalne vlasti (lažno) obećanje da će nam se pomoći…Svoju nekompetentnost i nerad, pokušali su da opravdaju prljavim podmetačinama da se nije korektno poslovalo u firmi u koja i nije mogla poslovati jer je račun bio u blokadi čitavo to vrijeme.

Čestiti Nino Kaluđerović je jedini odbornik koji je na svakoj sjednici skupštine postavljao pitanje problema u lokalnom mediju insistirajući da se konačno počne rješavati kriza.

Iako je mjerama o racionalizaciji RTV Cetinje broj radnika u radiju od svih preduzeća sa budžeta sveden na optimalan i drastično smanjeni troškovi, finansijski plan se uporno odbija, jer za sve ima para izuzev za Radio. Samo zato što činovnici koji su zajahali u opštini jedino kada je radio u pitanju neće da prihvate plan, jer radio ne pristaje da bude tretiran kao da je Komunalno preduzece ili Vodovod i neće da im visinu plate određuje nečija samovolja.

Suma sumarum, plate bez doprinosa se isplaćuju redovno, ali za neisplaćene doprinose dug je preko 400.000 eura. I svi se prave „Tošom“ kako je govorio jedan bivši menadžer.