Vojvoda Mirko Petrović: Simbol otpora, a ne poligon za velikosrpski revizionizam

Piše: Tijana Lopičić

U Srbiji se već duže vrijeme sprovodi brutalni politički revizionizam istorije, koji nema dodirnih tačaka sa revizijom istorije usljed otkrivanja novi naučnih saznanja. Identičnu matricu, sada pokušavaju da implementiraju i velikosrpski vazali u Crnoj Gori. 

To što je Srpski nacionalni savjet pokrenuo peticiju za uklanjanje spomen-obilježja vojvodi Mirku Petroviću, utemeljenu na njihovoj revizionističkoj interpretaciji istorije, predstavlja njihovo legitimno pravo na slobodu mišljenja i izražavanja. U okviru demokratskih principa, oni svakako imaju pravo da, bez nedoličnih  provokacija i od strane neistomišljenika, dostojanstveno i slobodno prikupljaju potpise.

U periodu kada se dogodila, kako je oni nazivaju, „pohara Kuča“, na čelu Crne Gore nalazio se knjaz Danilo. Paradoksalno je da sa jedne strane uporno posrbljavaju i veličaju dinastiju Petrović, dok sa druge strane upravo ta dinastija stoji kao nalogodavac događaja koji danas proglašavaju stravičnom poharom.

Vojvoda Mirko Petrović

Prvo, iza svakog ubistva uvijek postoji motiv. Ono što prećutkuju, a što potvrđuju istorijski izvori, jeste surova činjenica da se dio Kuča okrenuo protiv dinastije Petrović i same Crne Gore. Dio plemena Kuča u XIX vijeku ostvarilo je savezništvo sa Osmanskim carstvom. U to vrijeme, prema tadašnjim zakonima i običajima, s izdajnicima sopstvenog naroda postupalo se upravo na takav način. 

Drugo, morali su znatno pažljivije pristupiti korišćenju istorijskih izvora, jer nemaju svi istu vrijednost. Prvorazredni zapis pobunjenika koji su se sklonili u Skadar jasno navodi da je stradalo 131 osoba, među kojima su bile i starci, žene i đeca. 

Postavlja se pitanje kako je vojvoda Marko Miljanov, četrdesetak godina kasnije, u djelu „Pleme Kuči“ došao do famoznog broja od 243 žrtve? Izgleda da preuveličavanje nije bilo nepoznato u mnoštvu usmenih prepičavanja, koje se danas svode kao rekla-kazala, iliti poznatije “baka mi je rekla”.

Treće, treba podsjetiti da Mirko Petrović nije bio samo veliki crnogorski vojvoda, o čemu svjedoče mnoge slavne crnogorske bitke, već je 1853. godine predvodio odbranu Ostroga i spasio mošti Svetog Vasilija. Današnji sljedbenici velikosrpske ideologije često zaboravljaju da su srpski vojnici, decembra 1918. godine u Nikšiću, nosili tri kovčega, od kojih je jedan nosio ime Svetog Vasilija Ostroškog, sa ciljem degradacije crnogorskih svetaca i krune. Takođe, članom 13. iz „Predlozi grupe socijalista velikoj Narodnoj skupštini u Podgorici o programu rada izvršnog narodnog odbora“, 14. novembra 1918. godine, zahtijevano je da se mošti crnogorskih svetitelja zakopaju.

Trebamo biti svjesni da njihov velikosrpski revizionizam istorije neće stati samo na namjerama za premještanje spomen-obilježja velikog crnogorskog vojvode Mirka Petrovića. Ovaj pokušaj manipulacije prošlošću prepoznat je i kroz  nastojanja da se antifašistički partizani izjednače sa fašističkim četnicima, koji su monstruozno ubijali sopstveni narod. Zato je naša obaveza da istrajemo u odbrani crnogorske istorije.