Beogradska agenda i kriminal upakovan u oblande patriotizma

Piše: Balša Knežević

Priča o Crnoj Gori kao kriminalnoj državi je maligna bajka koju Beograd sa svojim obavještajno-bezbjednosnim, paravjerskim i propagandnim resursima već decenijama pokušava da nametne kao činjenično stanje u koje ne smije da se sumnja. Zbog toga u Crnoj Gori bilo koja akcija protiv kriminalnih struktura se ne posmatra kao puko djelovanje državnih organa, već se nastoji zloupotrijebiti u propagandno-hibridne svrhe promotera velikodržavnog koncepta sada poznatog pod nazivom „srpski svet“.

Prije desetak dana Specijalno državno tužilaštvo (SDT) sprovelo je akciju u kojoj je uhapšen kontroverzni biznismen, nekadašnji neformalni suvlasnik još kontroverznije firme BEMAX – Aleksandar Mijajlović.

Kako su mediji danima zasipali javnost, SDT, između ostalog, smatra da je Mijajlović, od 2018. do 2024. godine, direktno kreirao uređivačku politiku određenih medija, koji su i pobrojani – “Standard”, “Pobjeda”, “CDM”, “Portal Analitika”, “Antena M”, “Mportal” i “Portal ETV”. Mijajlović je nekima navodno davao i upute kako tekstovi treba da izgledaju i koliko da se “drže na naslovnim stranama”. On, prema navodima SDT-a, nije imao uticaj samo na medije koji se vezuju za „procrnogorsku“ opciju, već se sumnja da je imao veze i sa pojedinim političarima iz DPS-a.

Aleksandar Mijajlović

„Patriotski kriminal“

Sasvim je očekivano što je nakon ove akcije DPS na sva zvona govorio da je na meti političkog progona kao i da je „postupanje Tužilaštva usmjereno na zastrašivanje kritičara vlasti“. DPS je direktno optužio Specijalno državno tužilaštvo, „da u ime i za račun aktuelne vlasti, sprovodi akcije sa jasnim ciljem da obori rejting DPS-a“ dodajući „da im to nije uspjelo“. Priče o tome da aktuelna vlast na sve načine želi ne samo da obori rejting DPS-a, već i da ugasi ovu partiju, su apsolutno na mjestu.

DPS je decenijama bila okosnica vlasti u Crnoj Gori i nesumnjivo ima ogromne zasluge kako za državnu suverenost, učlanjenje u NATO, otvaranje i napredak u pregovorima sa EU… Međutim, sve to ne može da sakrije činjenicu da postoji određena grupa ljudi direktno ili indirektno povezana sa tom partijom koja je iza priče o patriotizmu i ljubavi prema Crnoj Gori, krila umiješanost u kriminalne radnje.

Portal Aktuelno je još prije gotovo tri godine pisao o vezi medija, pojedinih političara iz DPS-a i kontroverzne kompanije BEMAX, čiji je glavni cilj bio da se iza priče o patriotizmu sakrije ono za što ih istražni organi posljednjih godina sumnjiče – šverc cigareta i narkotika.

Iako su posljednje akcije SDT-a potvrdile postojanje veza između osoba osumnjičenih za kriminalno udruživanje i medija, što je naša medijska kuća odavno pisala, daleko od toga da bilo ko, kome je stalo do Crne Gore, zbog toga treba da likuje. To što su posrnuli mediji uložili u odbranu interesa opskurne grupacije osumnjičene za kriminalne radnje i što je ta organizacija imala, ili ima šačicu svojih ljudi u DPS-u, partiji koja se promoviše kao monopolista u odbrani crnogorskih interesa, je poraz upravo za Crnu Goru. I materijal za velikosrpsku propagandu.

Kriminalizacija Crne Gore kao oružje velikosrpske hegemonije

Priča o ”kriminalnoj državi” plasira se od strane beogradske propagande već decenijama, a sve u službi obesmišljavanja crnogorske nezavisnosti i dokazivanja da je Crna Gora društveno, politički i ekonomski održiva samo u zajednici sa Srbijom.

Posebno od 30. avgusta 2020. Crna Gora je na intenzivnom udaru beogradske hegemonije, koja je još i prije referenduma 2006. činila sve što je u njenoj moći da ne dozvoli obnovu državne nezavisnosti. Cilj ne samo Vučićevog režima, već maltene i svih njegovih prethodnika od 1990. i obavještajno-bezbjednosnih, paravjerskih i parapolitičkih centara u Beogradu, je da ’’dokažu’’ da je Crna Gora neodrživa osim kao kriminalna država.

Propaganda o „kriminalnoj državi“ počinje da se plasira iz Beograda kad je Milo Đukanović 1997. raskrstio sa Miloševićevom politikom. Kulminacija te propagande uslijedila je nakon što je bivša državna sekretarka SAD Madlen Olbrajt pokušala 2000. godine da nagovori Đukanovića da izađe na crtu Slobodanu Miloševiću kao protivkandidat na izborima za predsjednika Jugoslavije. Nakon što to Đukanović nije prihvatio jer je već u planu imao pripreme za vraćanje crnogorske nezavisnosti, Amerikanci su na par godina ”zamrznuli” komunikaciju sa njim, a afere su krenule.

Režim u Beogradu i njegove marionete u Crnoj Gori nikad neće odustati od pokušaja obesmišljavanja državne nezavisnosti

Prva fabrikovana afera bila je takozvana ”duvanska afera” lansirana preko Nacionala, a koju je podržavalo glasilo Dan osnovano od strane srpske vojne Kontraobavještajne službe (KOS). Zatim je nakon toga lansirana afera sa Moldavkom S.Č. Ključni cilj svih ovih afera koje su podržavane od obavještajno-propagandnog sektora u Beogradu je bio da se prikaže da je Crna Gora kriminalna država i da ako međunarodna zajednica dozvoli da Crna Gora bude samostalna biće to nešto poput Eskobarove Kolumbije na Balkanu. Interesantno je da su te priče lansirane od beogradskih vlasti, koje predstavljaju paradigmu koruptivno-kriminalnih režima, što posebno važi za aktuelni Vučićev.

Pomagači u Crnoj Gori

Jasno je da velikosrpska propaganda nastoji da predstavi da sva politička borba suverenističkih, prozapadnih partija u Crnoj Gori, nije borba za evropske integracije, poboljšanje standarda građana i slično, već borba za zaštitu kriminalnih poslova. Stoga je razumljivo očekivati da postoje pokušaji kriminalizacije najjače procrnogorske partije i „proevropski i suverenistički“ nastrojenih medija.

Ranko Ubović, Milan Roćen, Aleksandar Mijajlović i Zoran Lazović – nekadašnja suvlasnička struktura BEMAX-a

Ali krivica nije samo na onima koji plasiraju propagandu, već i na samom DPS-u kojem izgleda ne ide od ruke da se distancira od istih onih koji su mu nanijeli ogromnu štetu zloupotrebljavajući medijski i politički uticaj za prikrivanje svojih kriminalnih radnji.

I prije hapšenja Mijajlovića i sa njim povezanih lica, jasno je bilo da su pojedini medijski, politički i kvazintelektualni krugovi stali u službu odbrane osumnjičenih za najteža krivična djela. Iz petnih žila su branili (i sad brane) optužene za najteže kriminalne i koruptivne radnje, a tu se prije svega misli na intenzivnu kampanju odbrane uhapšenog bivšeg GST-a Milivoja Katnića i lica povezanih sa njim. Pri tom se niko od „branitelja“ nije zapitao odakle bivšem tužiocu imovina vrijedna stotine hiljada (ako ne i miliona) eura, ili kako bivši policijski funkcioneri povezani sa BEMAX-om mogu da polažu jemstva od gotovo 10 miliona…

Pravi patriotizam ogleda se prije svega u suočavanju sa greškama iz prošlosti, a ne u odbrani onih koji se već godinama povezuju sa najtežim kriminalnim radnjama i čime se daje podloga za velikosrpsku propagandu o neodrživosti Crne Gore kao suverene države.

Crna Gora je realno mogla da govori o svojoj nezavisnosti kad je uvela evropsku valutu kao svoju, počela da privlači investicije, diže životni standard i generalno postala ekonomski nezavisna od Beograda. Ali pobornici ”srpskog sveta” će zadovoljno trljali ruke dok god postoji grupa Crnogoraca koji zdušno potkrjepljuju tezu BIA-e o Crnoj Gori kao kriminalnoj državi, time što relativizuju zloupotrebu patriotizma i brane korumpirane elemente u svojim redovima, umjesto da se sa njima suoče.