„Ćaci-struka“ kao ispomoć u borbi protiv kolektora

Čini se da svaka vlast u susjednoj Srbiji, koliko god se programski i ideološki razlikovala od prethodne, uvijek ima jednu konstantu – odnos prema Crnoj Gori kao srpskoj pokrajini koja može biti održiva samo pod okriljem beogradske hegemonije.

Stoga projekat destabilizacije Crne Gore koji se kontinuirano decenijama iz Beograda sprovodi preko profesionalnih Srba, crkve Srbije i raznih „službenih saradnika“ nije ništa novo i samo mijenja spoljašnju formu, dok suština ostaje ista.

Produkcija destabilizacije Crne Gore sada se najintenzivnije manifestuje kroz opstrukciju izgradnje kolektora u Botunu. Destabilizatorski projekat u ime beogradskih nalogodavaca predvodi posrnuli političar Milan Knežević, zakleti lojalista i vjerni „ćaci“ srpskog autokrate Aleksandra Vučića. I tako se sada od primitivnog galamdžijskog opusa jedne prosrpske stranke u Skupštini Glavnog grada, stiglo do realne mogućnosti konačne opstrukcije i stvaranja incidenta.

Ovaj projektovani manipulatorni proces lišen naučnih i materijalnih dokaza, zasnovan uglavnom na političkom trabunjanju doajena negacije crnogorske nacije i države, ovih dana je dobio i svoju konkretnu, terensku, „strukovnu“ podršku iz Beograda. Nesebični doprinos dali su dvojica beogradskih profesora, Čedo Maksimović i Aleksandar Jovović.

Negativne konotacije – prioritet

Dvojac srpskih profesora iz beogradske škole već sedmicama drži predavanja i gostuje po lokalnim televizijama. Njihova prezentacija, kako se stiče utisak, usmjerena je isključivo na jedno – što više ocrniti projekat kolektora u Botunu, koji je ključan za evropsku agendu Crne Gore kada je u pitanju ekologija i zaštita životne sredine.

Maksimović i Jovović u Zeti

Promovisani kao eksperti, njih je angažovala Opština Zeta. Analiza elaborata o procjeni uticaja na životnu sredinu postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda u Botunu prezentovana je nedavno u KIC-u Zeta u Golubovcima. Komercijalni ugovori su potpisani, dok je prema riječima unajmljenih aktera honorar simboličan. Koliko simboličan, ostaje nepoznato široj javnosti.

Ipak, prema raspoloživim informacijama i navodima sa ove tribine, dominacija sumnji, pretpostavki i negativne konotacije se ispostavila kao prioritet besjede beogradskih „stručnjaka“.

Suštinski, od jedne političke akcije prilično devalviranog prosrpskog i proruskog političara Milana Pipuna Ćaci-Kneževića, stiglo se do beogradske orkestracije i mogućnosti da se Crnoj Gori nanese višemilionska šteta, kao i da se veoma praktično realizuje opstrukcija jednog važnog i neophodnog projekta u društvenom interesu dogovorenog između države Crne Gore i Evropske unije.

Milan Knežević za Vučića sabotira projekat kolektora u Botunu

Apologeta Vučićevog projekta kopanja litijuma

Jedan od učesnika ove zetske političke predstave, profesor Jovović, prepoznat je u Srbiji kao zagovornik iskopavanja litijuma u Srbiji, i osoba koja ovu rudu promoviše kao „ključ zelene budućnosti“.

Projekat eksploatacije litijuma u dolini rijeke Jadar, koji je trebalo da sprovede kompanija Rio Tinto, većina stručnjaka i građana u Srbiji okarakterisala je kao ekološku katastrofu i mogućnost izlivanja podzemnog otrova koji bi kontaminirao čitavo područje oko te rijeke.

Međutim, profesor Jovović nije bio saglasan sa tim ocjenama i bio je veoma bliži mišljenju koje su zastupali srpski predsjednik Vučić i njegova ekipa.

„Rio Tinto ‘Rols-Rojs u svetu rudarstva. To što je bilo problema s Rio Tintom ne znači da on nije nosilac tehnologije. Nije Rio TInto grupa drumskih razbojnika koja je upala u malo selo da otme trezor“, govorio je svojevremeno Jovović.

On je insistirao da je „ekološki bezbedna eksploatacija litijuma u Jadru“, dodajući da „može da se odvija suživot rudnika i poljoprivrede“.

Većina stručnjaka i gotovo čitava srpska javnost se ne bi saglasila sa ovom konstatacijom, ali to nije smetalo da ovog „eksperta“ Opština Zeta, čitaj Milan Knežević, angažuju da vodi rat protiv kolekotra u Botunu. Mada ne bi bilo začuđujuće da nijesu imali izbora, već da im je profesor Jovović kao dokazani lojalista (iliti ćaci), dodijeljen iz „prestonice“.

Mještani Botuna

Pod Pipunovim pokroviteljstvom

Što god da je slučaj, u srpskoj javnosti koja ne podliježe uticajima medija pod Vučićevom kontrolom, Jovović je prilično osporavan. Ili neuvažen, kako vam drago. Zato se stiče utisak da je svoju profesionalnu sreću profesor Jovović našao u Crnoj Gori, pod pokroviteljstvom Kneževića, kao najboljeg Vučićevog uslužnog osoblja na ovom podneblju.

Epilog ovog profesorskog angažmana upućuje na utisak da i definitivno imamo posla sa Vučićevom „armadom“ zvanom Ćaciji.

A i činjenicom da je profesor Jovović svoj fijasko sa promocijom iskopavanja litijuma u Srbiji i već viđenom ekološkom katastrofom brzo zaboravio i odbacio, te se okrenuo sprječavanju izgradnje kolektora u Podgorici, koja bi bez novog postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda zasigurno bila izložena skoroj ekološkoj katastrofi. Valjda je majstor svog zanata, ko zna…

Nesnosan miris

Od profesora Maksimavića, pak, ostaće upisana priča o nesnosnom mirisu i njegovom bjekstvu sa jedne večere na Luštici, iz tamošnjeg kolektora.

Projekat kolektora u Botunu

Maksimović je uz to dao sve od sebe da ocrni projekat botunskog kolektora, a išao je toliko daleko da je istakao kako je slično postrojenje ovom planiranom u Botunu izgrađeno prije 60 godina u gradiću u Japanu, gdje je, kako je naglasio, to staro postrojenje sada već zamijenjeno novim!? Maksimović je iznio još niz kritika, ali se čini da je šire naučno dokazivanje izostalo. Politički interes je, međutim, jasno istaknut, što nije ni čudo ako uzmemo u obzir da politika Maksimoviću nije nepoznata djelatnost. On je 2017. godine bio jedan od potpisnika Proglasa podrške osnivanju Narodne stranke, čije je osnivanje tada najavio Vuk Jeremić.

Maksimoviću angažman oko Botuna nije prvi u Crnoj Gori. On je još 2019. govorio o „rješenju ekoloških problema u Ulcinju“. I tada je isto kao i sada kada je u pitanju Botun govorio o “uvaljivanju” prevaziđenih, zastarjelih, preskupih i prljavih tehnologija. Takva „stručna predavanja“ prosto podsjećaju na prezentacije vještih prodavaca, koji žele po svaku cijenu da „uvale“ određene tehnologije koje oni promovišu kao „nove“ i „revolucionarne“. Iz kog razloga ostaje da čitaoci prosude sami.

Redakcijski komentar