Gospodari farse su ponovo u igri

Piše: Željko Vukmirović

Ostaci Demokratskog fronta su majstori spletki. Čak, njihovo raspoloženje da otvore nove horizonte spletkarenja i od toga naprave lokalni spektakl, moglo bi se definisati kao maestralno dostignuće potaknuto neiscrpnom ogovaračkom težnjom. Gotovo svaka zaludna komšinica koja brine o ispravnosti tuđih života u svom okruženju može im samo pozavidjeti na do sada iskazanom učinku. Dovitljivost ovih prosrpskih političkih stranaka koje se nalaze u vladajućoj većini zaslijepljuje stvarnost i svako dešavanje u realnom vremenu. 

I tako stižemo do pokušaja realizacije jednog ozbiljnog demokratskog procesa nazvanog Anketni odbor za postupanja državnih organa u političkim ubistvima i napadima na novinare i intelektualce, uključujući djelovanje „Crnih trojki“. 

A onda i bljeska niotkuda. Ili tek nove stranice angažmana samo naizgled ugašene zvijezde beogradskih zabavno rekreativnih programa, jednog i jedinog, neponovljivog Milana Kneževića, čovjeka koji je nekoliko puta u životu stajao pored Jelene Karleuše kao ostvarenja svojih tinejdžerskih snova i istinski misteriozne osobe koja je za srbijansko pučanstvo sa bina Vučićevog SNS-a potrošila i to malo glasa što je imala. 

I tako je Milanče, kao već potrošen i tipično neinventivan profesionalac, naprosto ovih dana živnuo i od samog spominjanja srbijanske Bezbjednosno informativne agencije uz njegovo ime. Svjetla pozornica gore. Ovoga puta u zaštiti ogovaračkih naklapanja kao savršene podloge za kompromitaciju bilo kakve političke ozbiljnosti u rješavanju dugo odlaganog preispitivanja sasvim određenih postupanja državnih organa. 

Činjenice nisu nikada bile prijatelj prosrpskih i proruskih političkih stranaka u Crnoj Gori. Počevši od one suštinske da su politički praoci svih današnjih vodećih namještenika u vlasti bili na značajnim državnim pozicijama, prvo na republičkom, a onda i na saveznom nivou. Nekako se uvijek otima sjećanju da su ovdašnji zastupnici srpskih interesa od 1997. godine i raskola tadašnjeg DPS-a u godinama koje su uslijedile na putu ka obnovi crnogorske nezavisnosti volšebno stizali do beogradskih materijalnih benefita, putnih troškova, mogućih bonusa i stambenih prostora, te zasigurno predstavljali važne činioce u sveukupnoj stvarnosti koja i danas potražuje odgovore. 

Ostaci Demokratskog fronta nikada nisu imali što da ponude Crnoj Gori. Osim institucionalnog pucanja po svim šavovima, te konačnog javašluka i objektivno dokazive destabilizacije crnogorske države koja je provalila po našim životima nakon avgusta 2020. godine u pravcu stvaranja srpske pokrajine. 

Milanče je samo iskoristio priliku da se nametne kao autoritet u jednom veoma ozbiljnom političkom i društvenom procesu. I promoviše tek jedno konfuzno svedočenje kao interes koji treba štititi. Kratka rola, dugoročni efekat. Sve nejasnoće su zagarantovane. Poligon za sve „pojmaše“ iz vladajuće većine je otvoren za nova dostignuća. Još ako zagrabe iz „struke“ kao što su to učinili na početku rada Anketnog odbora za postupanja državnih organa u političkim ubistvima i napadima na novinare i intelektualce, uključujući djelovanje „Crnih trojki“, stranice spletki i ogovarajućeg žanra biće brzo potrošene. 

Gospodari farse su ponovo u igri.