Idiotska fraza „samo da se DPS ne vrati“ skupo košta Crnu Goru

Piše: Balša Knežević

Lokalni izbori koji su u proteklih mjeseci održani u nekoliko crnogorskih opština pokazali su da se Crna Gora nalazi na političkoj prekretnici, jer je evidentno da partije takozvanih „oslobodilaca“ više nijesu ni blizu biračke podrške koja im je omogućila da se nekako održavaju na vlasti nakon 30. avgusta 2020.

Nakon izbora u Podgorici, Kotoru i Budvi iskristalisala se još jedna politička realnost koja protagonistima trenutne destruktivne, antidržavne i diletantske vlasti predstavlja veliki razlog za zabrinutost – procrnogorske, proevropske partije bilježe konstantan rast.

Ono što ipak najviše boli beogradsku centralu i njene ispostave u trenutnoj kakistokratskj vlasti u Crnoj Gori, je što DPS ne samo da nije sveden na političku marginu, kako su Vučićevi obavještajno-bezbjednosni i propagandni centri planirali, već bilježi konstantan rast i pojedinačno je najjača partija u državi.

Stabilne vlasti nema bez DPS-a

Stvari stoje ovako – nakon izbora u tri opštine u posljednjih pola godine DPS je učvrstio status pojedinačno najjače partije, što su pokazali izbori u Podgorici i Kotoru. U Budvi vlada nepremostiva barijera između nekadašnjih velikosrpskih političkih protagonista koji su žestoko podijeljeni u dva tabora, Vučić-Mandićev sa jedne i daleko umjereniji Nikole Jovanovića sa druge strane.

Propast koalicije PES-Demokrate pokazao da trenutna vlast nema podršku naroda

Kada su u pitanju Pokret Evropa sad formalnog premijera Milojka Spajića i ameboidne Demokrate na čelu sa političkom ljušturom bez sadržaja Aleksom Bečićem, njihova biračka podrška je u slobodnom padu.

Ni u jednoj od tri nevedene opštine nije izvjesno kako će se formirati vlast, a u svakoj kombinaciji DPS i Evrospki savez nameću se kao imperativ za saradnju.

U Podgorici se već pregovara, najavljuju se platforme od strane Pokreta za Podgoricu Jakova Milatovića i istrošene Abazovićeve URA-e, a prije njih platformu je najavio DPS. Ali očigledno je da se u stvari čeka da Milatović stisne petlju, pokaže da nije politička krpa i krene u saradnju sa procrnogorskim blokom u Podgorici, što bi otvorilo vrata za stabilnu vlast i na državnom nivou.

Slično je i sa Budvom gdje se vlast ne može formirati bez suverenističkih stranaka DPS i ES, zbog nepremostivih razlika među srpskim koalicijama, koje nije uspio da ispegla ni srpski autokrata Aleksandar Vučić. Kada je u pitanju Kotor, DPS kao pojedinačno najjača partija bi logično trebalo da formira vlast.

Opasna velikosrpska matrica „nikad sa DPS-om“

Iako stvari izgledaju prilično jednostavno i prolaz za smjenu kakistokratsko-diletantske vlasti lažova, populista i velikosrpskih nacionalista je širom otvoren, čini se da strah i neodlučnost predstavljaju veliku prepreku stabilizaciji političkih prilika u Crnoj Gori.

Ispostava Vičićevog SNS-a u Crnoj Gori: Po nalogu Beograda ponavljaju floskule kako se DPS ne smije vratiti, da bi imali što više vremena da uništavaju Crnu Goru u sklopu projekta “srpski svet”

Glavni problem leži u matrici koja je nastala u Beogradu, u velikosrpskim obavještajno-bezbjednosnim, propagandnim centrima – da je svaka saradnja sa DPS-om i ponovno vraćanje ove partije u strukutre vlasti ravna katastrofi.

Da je ta bolesna matrica kojom se nesposobni demagozi i neprijatelji Crne Gore služe i dalje u opticaju, pokazuje nedavna izjava poslanika Mandićeve Nove srpske demokratije Dejana Đurovića. Ovaj beznačajni aparatčik, koji preko šefa Andrije Mandića sprovodi naloge Beograda, komentarišući mogućnosti za formiranje vlasti u Podgorici i Budvi, izjavio je da bi „bilo kakva koalicija Nikole Jovanovića u Budvi i Jakova Milatovića u Podgorici značila njihovo političko samoubistvo i nestanak sa političke scene“.

Jasno je da Đurović samo papagajski ponavlja izlizanu floskulu koju je neko od Vučićevih propagandista smislio za njega. Krajnji cilj je da se pokoleba ionako neodlučni Milatović, da se Crna Gora slučajno ne bi izvukla iz ralja populizma i otrovne velikosrpske destrukcije, čiji je glavni cilj sabotaža bilo kakvog pokušaja političke stabilizacije prilika u državi.

Licemjerje Vučićevih aparatčika

Đurović i njegovi saborci koji godinama mehanički ponavljaju ove imbecilne, ali opasne fraze, znaju da Milatović ne može da se vrati saradnji sa vladajućim strankama poslije svega što je rečeno i učinjeno. Ista situacija je i sa Jovanovićem i njegovom listom u Budvi.

Crna Gora je jedina država na svijetu u kojoj je najjača partija izuzeta iz dogovora o vlasti zbog trule demagogije

Krajnje je licemjerno da ovakvu mantru najviše promovišu partije bivšeg DF-a, jer su je oni prvi prekršili kada su podržali vladu u koju su ušli višegodišnji partneri DPS-a – Bošnjačka strana i albanske partije. Dakle, Vučićevi dupeuvlakači iz upokojenog DF-a, već uveliko sarađuju sa partnerima DPS-a, ali i dalje ponavljaju mantru u koju ni sami ne vjeruju!? Da ne govorimo o lokalnoj vlasti na Cetinju, koju su vladajuće Demokrate i URA formirali sa SDP-om, višegodišnjim bliskim saveznikom DPS-a.

Ćorsokak u kome se nalazimo može da bude prevaziđen samo kada se ukine mantra koju nameće Beograd, uglavnom preko funkcionera upokojenog DF-a – „ko ode sa DPS-om on je izdajnik“ ili „ako neko ode sa DPS potpisao je političku smrt“.

Bugarski scenario

Funkcioneri upokojenog DF-a, nešto manje Demokrata, već godinama ponavljaju ovu otrovnu priču, iako se radi o očiglednoj zamjeni teza. Milatović i Jovanović bi potpisali svoju političku kapitulaciju kada ne bi prihvatili koaliciju sa suverenistima.

Jer ako Milatović i Jovanović koji su u prilici da stabilizuju političku scenu, ne budu stupili u koaliciju sa DPS-om i procrnogorskim partijama, onda Crnoj Gori prijeti bugarski scenario. Upravo je u Bugarskoj zbog kalkulisanja i tvrdoglavog vjerovanja u sulude mantre „nikad sa ovima“, u zadnje četiri godine bilo sedam parlamentarnih izbora, nakon kojih još uvijek ne može da se formira stabilna vlada. Kao rezultat toga posljedice su očigledne – Bugarska je trebalo u januaru da uđe u eurozonu, ali sad neće, zbog političke nestabilnosti.

Ukoliko se nastave kalkulacije i politička nestabilnost koju nameće Beograd preko svojih aparatčika sa ciljem destabilizacije Crne Gore, integracija u Evropsku uniju ostaće na nivou pustih želja. Upravo to je cilj funkcionera upokojenog DF-a i njihovog nalogodavca Aleksandra Vučića.