Kompletiranje predstave patetike i jada

piše: Željko Vukmirović

Da li Crna Gora može jadnije? Tačan odgovor je: vazda. Uz malu pomoć trenutne vlasti takav epilog ne raspolaže nedoumicom. Uostalom, gotovo sve je sređeno, toliko toga već narušeno i obesmišljeno, a šanse da se bilo kakvi državni interesi ostvare, savršeno pasuju uz opis – jadno. 

I samo jedna ujdurma, jedno zaluđivanje lokalnog stanovništva, jedan politički angažman osobe koja je zbog tuđih motiva uporna u destabilizaciji sopstvene države, a onda i taj samo jedan šator, bili su dovoljni da spoznamo novu isporuku jada koji nam se izliva pred noge. 

I tako smo dobili ovdašnji Ćacilend. Domaća verzija je nešto radikalnija od beogradske, lišena je toaleta i već u startu omogućava Ćaci eliti da seru i pišaju direktno po državnoj svojini. Preciznije, parceli u vlasništvu Glavnog grada. 

Narodni poslanik Milan Knežević je davno zaglavio u scenariju huškačkog programa srbijanskih medija pod direktnim nalozima srpskog predsjednika Vučića i njegove projekcije autoritarne doktrine. 

Samo što se Milanče ozbiljno igra sa postavljanjem tabli, uvjeravanjima o granicama zetske opštine, nebuloznim uzgrednim prijetnjama, a bogami i onim nedavnim prebrojavanjima Turaka u Crnoj Gori kao dijelom biranog sadržaja u korist uznemiravanja građana. Dakako, posebno je interesantno što Milanče svoju ozbiljnost finišira prećutkivanjem višegodišnjih kriminalnih aktivnosti na teritoriji opštine koju svojata. I one organizovane eksploatacije šljunka, a i onog krivolova. Tu je već neobično tih. 

Ove Milančetove aktivnosti, kao i njegove partije koja opstaje isključivo u koalicionim nastupima, ovih dana su obogaćene farsom u rasprodaji o nekakvom raskolu sa svojim istomišljenicima Andrijom Mandićem i Slavenom Radunovićem. To podmetanje javnosti eventualnog sukoba među ovdašnjim prosrpskim i proruskim partijama, ruku na srce, ne može da prođe ni kao priča za laku noć. Samo je tako upakovano i ima mašnicu na vrhu. Sve ostalo je obično bulažnjenje. 

Tom propagandnom učinku pridružio se i ruski ambasador u Crnoj Gori sa svojim optužbama zbog odluke o učešću par crnogorskih vojnika u NATO obučavanju ukrajinske vojske. Ovaj kurirski dio posla je samo potvrda geostrateških interesa Rusije koji su narušeni zvaničnim evropskim angažmanom i pozitivnoj inicijativi u korist što skorijeg članstva Crne Gore u EU. 

Ovdašnji Ćacilend je tek jedna jadna mogućnost odugovlačenja realizacije konkretnog projekta u interesu države i koja u svojoj suštini nudi samo štetu od gubljenja milionskih evropskih investicija. Uz to takav epilog se nameće i kao primarna aktivnost za sve negatore crnogorske države i nacije. 

Za razliku od Milančetovog lokalnog učinka, Rajo Evropa u cilju lične proevropeizacije gura po Americi. Malo poniznosti prema Trampu, te par susreta na marginama tamošnje administracije, uopšte ne izgledaju tako loše za jednog koordinatora raznih loših namjera prema crnogorskoj državi.

A zetski Ćacilend? Šator? Kampovanje? Osvajanje teritorije Dajbaba? 

Vele da će zahlađenje od ponedjeljka. 

Kompletiranje predstave patetike i jada.