NASUŠNA POTREBA CRNE GORE: Rasova pati za fakultetom konvertitstva!

Piše: Balša Knežević

Populistički pokret ”Evropa sad” (PES) najveći ,,ljetnji hit” na crnogorskoj političkoj sceni, guta svoju konkurenciju pred izbore koji su zakazani za 11. jun, i prema zakonima tržišta koji vladaju u Crnoj Gori, teško da ga iko ili išta može zaustaviti u procesu pretvaranja u dominantnu političku silu.

Lider PES Milojko Spajić i novoizabrani predsjednik Crne Gore Jakov Milatović, zahvaljujući podršci američkih lobija, takozvane SPC, Beograda, ali i nezapamećnoj populistickoj prevari u vidu programa ”Evropa sad”, preko noći su od anonimnih i neuglednih apostola vjerskog ekstremiste Zdravka Krivokapića, postali nove mlade nade crnogorske političke scene.

Populizmu podložni glasači ne zamjeraju Jakovu što za njega deset crnogorskih života ne znače ništa u odnosu na guzicu raspopa Mićovića, a Spajićevo naglo, krajnje sumnjivo, povećanje imovinskog salda koje je pod lupom SDT-a, vjerovatno gledaju blagonaklono uz konstataciju ”svaka mu čast, snašao se”.

Ni sramna izjava Spajića da je Crna Gora ”samo jedna siromašna zemlja na periferiji Evrope” i ”mala zemlja koja ne interesuje Evropu”, neće pomutiti planove da ”Evropa sad” bude jedna od pojedinačno najjačih, ako ne i najjača partija nakon izbora 11. juna.

Populizam i konvertitstvo formula uspjeha

S obzirom da se, kada je u pitanju Pokret Evropa sad, u suštini radi o diletantima, koji su u visoku politiku ušli kao ,,pogodni idioti” zapadnih ambasada i sumnjivih lobija, jasno je da je za njihov vrtoglavi uspjeh odgovoran dobro osmišljeni koruptivni plan.

Povećavanjem plata na 450 eura, putem sumnjivog zaduživanja kojim je Spajić, kako ga optužuju kolege, za sebe u džep stavio par miliona (o čemu smo već pisali i detaljno ćemo pisati u narednom periodu), napravili su takvu populističku bombu da malo ko može da im parira na predstojećim izborima. Iako su glasači svjesni da su Spajić i Milatović plate povećali samo enormno zadužujući državu i rizikujući bankrot – četiri zelene i jedna žuta su ipak više nego dvije zelene i dvije crvene koje su do sad dobijali. Makar formalno, iako je zbog inflacije sa 450 kupovna moć ipak manja.

Populizam je svakako jedan od glavnih komponenti uspjeha PES-a, ali ni samo povećanje plata putem kriminalnog zaduživanja države ne bi bilo dovoljno za ovakvu popularnost, da nema kulta konvertitstva, koji je u Crnoj Gori posljednjih 20 godina doživio toliku ekspanziju da se svakodnevni život ne može zamisliti bez njega.

Da je Isak Njutn živio u Crnoj Gori na svoja tri zakona komotno bi mogao da doda zakon konvertitstva, koji bi se danas izučavao kao Četvrti Njutnov zakon. Takav hipotetički Njutnov zakon bi mogao da bude formulisan na sledeći način – POLOŽAJ PARTIJE NA VLASTI JE DIREKTNO SRAZMJERAN BROJU KONVERTITA KOJI SE NJOJ PRIKLANJAJU, DOK JE PAD SA VLASTI OBRNUTO SRAZMJERAN POTENCIJALU ZA PRIJEM POLTRONISANJA JEDNE PARTIJE.

Ovako bi u crnogorskim uslovima mogao da bude formulisan zakon koji bi važio za jedan izuzetno širok društveni krug ljudi, čija je jedina ideologija da budu uz vlast iz lične koristi i da pomno prate kretanje političkih vjetrova da bi znali gdje da se ”usmjere” nakon izbora.

Konvertitska (ne)svijest

Poplava konvertita počela je da se javlja u Crnoj Gori još nakon 30. avgusta 2020. godine kada je došlo do ”oslobođenja”. Tada su mnogi zakleti ”Crnogorci” i tvrdokorni članovi DPS-a, počeli iz fioka da vade Amfilohijeve slike, krstove, brojanice i kade kancelarije u svojim državnim preduzećima tamjanom u znak dobrodošlice novim političkim vjetrovima.

Nakon što je pala Krivokapićeva vlada, tamjan i brojanice su se polako vraćali u fioke, Amfilohije kao ”vrhovni autoritet” je i dalje bio poželjan, ali konvertitske snage su ipak čekale da vide kako će se najbolje prikloniti njegovoj ekselenciji Dritanu i njegovoj ekipi.

Slična situacija se dešava i nakon 2. aprila i pobjede kandidata zapadnih lobija i ”srpskog sveta” mladog populiste Milatovića na predsjedničkim izborima. Slike Mila Đukanovića koje su mnogi nosili u novčanicima, polako se mijenjaju Jakovovim portretima, a društvene mreže su postale idealan teren đe prosječan ”pošteni” konvertit može da istakne svoju ponudu. Tako sad bivši DPS savjetnici, funkcioneri, novinari, pa i obični glasači i članovi, počinju da glorifikuju Spajićev i Milatovićev bezidejni, programsko-ameboidni projekat Evropa sad.

Pojedini bivši DPS savjetnici  danima su nakon 2. aprila bili u centru pažnje na Twitteru, jer su se takmičili u pljuvačini po svojoj bivšoj partiji od koje su dobili sve, ali bukvalno sve – od materijalne sigurnosti do kakve takve profesionalne afirmacije.

Takvo ponašanje za prosječnog konvertita nije neuobičajeno, jer konvertit nema struku, nefunkcionalan je i nepopravljivo nestručan, ali to nadoknađuje ideološkom ameboidnošću i poltronisanjem – po potrebi danas je Crnogorac, sjutra Srbin, a prekosjutra bi bio Kinez ili Rus kad bi kojim slučajem jedna od ove dvije supersile okupirala Crnu Goru.

Fakultet za konvertitstvo otvoriti u Rasovi

Evropa sad ne mora da brine jer po hipotetičkom zakonu konvertitstva, na izborima 11. juna, osvojiće impozantan broj glasova. Ali nepravedno je da ovoliki broj konvertita u Crnoj Gori svoj ”zanat” ne kapitalizuju pretvarajući ga u jednu zasebnu tehniku u okviru političkih nauka.

Stoga bi ovom pirlikom trebalo predložiti da se u Crnoj Gori otvori Fakultet za konvertitstvo i to u žabljačkom selu Rasova, u čast čovjeka koji je najzaslužniji za rapidnu ekspanziju poltronsko-diletantskog kadra u Crnoj Gori – bivšeg političara i visokog funkcionera DPS-a Milana Roćena!

Roćen bi u skladu sa svojim zaslugama trebalo da bude doživotni dekan ovog Fakulteta, jer su njegovi kadrovi postavili toliko visoke standarde konvertitstva da epitet ”moralna ameba” ne može ni izbliza da opiše sve njihove potencijale.

Kao što smo više puta do sad pisali, bivši ministar  Roćen – ”rasovski Kisindžer”, je poznat po tome što je godinama dovodio nesposobni konvertitski kadar koji je ”gajio” u raznim ministarstvima, a posebno Ministarstvu vanjskih poslova, odnosno crnogorskoj diplomatiji.

Njegov kadar toliko je usavršio kameleonsku vještinu poltronisanja da su nakon 30. avgusta 2020. godine u klasičnim revanšističkim čistkama uklonjeni svi kadrovi koji su nešto valjali i po dubini ostali, ili su postavljeni podobni konvertiti. Bivši ministar vanjskih poslova Đorđe Radulović i bivša pregovaračica sa EU Zorka Kordić samo su neki od njegovih najčuvenijih učenika, a o Roćenovim podvizima opširnije možete čitati na OVOM LINKU.

Sudeći po doprinosu koji je ”najveći sin Rasove” dao ekspanziji crnogorskog konvertitstva, najmanje što država može da uradi je da Fakultet specijalizovan za ovu političku ”vještinu”, otvori u čuvenom žabljačkom selu.