Da li se Joanikiju smiješi sudbina Danila Dajkovića?

Doskoro neprikosnoveni šef crnogorske filijale SPC, koji je sada pao u nemilost Beograda, Jovan Mićović alijas Joanikije služio je prošle nedelje takozvanu svetu arhijerejsku liturgiju u Donjem Ostrogu, a potom i pomen njegovom prethodniku na mjestu mitropolita crnogorsko-primorskog pokojnom Danilu Dajkoviću.

Ova vijest na prvi pogled ne predstavlja ništa spektakularno, jer naizgled se čini da je Joanikije obavio samo još jedan ritual „krvi i tla“ kodnog naziva liturgija u čast svog pokojnog kolege.

Međutim, za Mićovića ovaj ritual ima mnogo veći simbolički značaj nego što je to puko liturgijsko otaljavanje posla.

Ako je suditi po onome što se dešava kada je u pitanju operativno prestrojavanje u redovima SPC, onda se stiče utisak da Mićovića i Dajkovića veže ista sudbina. I jedan i drugi su od beogradske obavještajno-bezbjednosne centrale označeni kao nepodobni i neefikasni, da bi potom bili zamijenjeni agresivnijim, poslušnijim i beskrupuloznijim operativcima.

Dajković zamijenjen Amfilohijem dok je bio živ

Amfilohije je na mjesto prvog čovjeka crnogorske filijale SPC, takozvane Mitropolije crnogorsko-primorske došao 1990. godine smjenivši Dajkovića.

Mitropolit Danilo Dajković, smijenjen je 1990. godine mimo svih crkvenih običaja i na njegovo mjesto došao je mlađi, mnogo beskrupulozniji agent velikosrpstva željan dokazivanja Amfilohije Radović. Ono što je najspornije u čitavoj situaciji je što je Radović smijenio tada još uvijek živog Dajkovića, u klasičnom puču u organizaciji srpskog KOS-a.

Kako se tada spekulisalo, Dajković zbog svoje blage hrišćanske naravi nije odgovarao arhitektama rata i velikosrpstva kojima je trebao energični promoter govora mržnje čiji je osnovni zadatak bio širenje velikosrpstva sa krajnim ciljem uništenja države Crne Gore i etničko čišćenje Crnogoraca.

Za pokojnog visokorangiranog operativca u mantiji Rista Amfilohija Radovića decenijama se spekulisalo da je u veoma bliskim odnosima sa jugoslovenskim, a kasnije i sa srpskim tajnim službama, a tu se prije svega pominju UDBA, KOS (vojna kontraobavještajna služba) i sadašnja BIA.

Radović je za života bio poznat pod nadimkom „PUKOVNIK” – koji se koristio radi asocijacije na njegovo navodno kodno ime zavedeno u registrima neke od jugoslovenskih tajnih službi.

Amfilohije smijenio Dajkovića isto kao što je Metodije došao da preuzme poslove Joanikija

Bez obzira da li je stvarno bio zaveden pod kodnim nazivom ”Pukovnik” ili mu je to bio samo kolokvijalni nadimak, Radović je svojim operativnim radom na širenju velikosrpskog nacionalizma u Crnoj Gori taj naziv zaista zaslužio. Pokazalo se da su beogradske obavještajno-bezbjednosne službe smjenom Dajkovića i postavljanjem Radovića napravile pun pogodak.

Istorija se ponavlja

Slična situacija ponavlja se u okviru crnogorske filijale crkve Srbije i nakon 35 godina, samo što su umjesto Dajkovića i Radovića, sada aktuelna operativna prestrojavanja čiji su glavni protagonisti Jovan Joanikije Mićović i Ljubiša Metodije Ostojić.

Podsjetimo, nakon avanzovanja Ljubiše Ostojića, alijas Metodija u rang mitropolita, zaduženog za budimljansko nikšićki sektor, Mićović je izgubio lidersku ulogu u Crnoj Gori kada je u pitanju zastupanje militantnog svetosavlja i interesa Beograda.

Jedan od presudnih razloga za Ostojićevo napredovanje u službi i njegovo postavljanje za glavnog huškača za Crnu Goru je i to što je Joanikije podržao studente koji protestuju protiv autokratskog režima Aleksandra Vučića. Joanikije je u martu, uz pet episkopa SPC, podržao studente i ogradio se od uvreda mitropolita Davida koji je studente nazvao „ustašama“.

Operatvina prestrojavanja: Metodije je bolji promoter četništva

Mićović je još tada dobio upozorenje preko jedne od najvjernijih propagandnih batina Vučićevog režima, Večernjih Novosti, inače veoma bliskih jezgru militantnog svetosavlja u SPC. Isto to tvrdokorno jezgro u crkvi Srbije je nakon Joanikijevog „soliranja“ odlučilo da Metodija postavi za mitropolita, da bi imali odlučnog huškača i „lojalistu“ za teritoriju Crne Gore.

Joanikije je prekrižen od beogradske centrale zbog dva ključna „grijeha“ – pokazao je da ne želi da previše diže tenzije u Crnoj Gori, onako kako bi to voljela svetosavska vrhuška u „prestonici“, a uz to je pokazao politički otpor prema srpskom autokrati i nezvaničnom patrijarhu SPC Aleksandru Vučiću. Dakle, ispoljio je slične „grijehove“ kao Djaković prije 35 godina, koji tada takođe nije odgovarao vrhuški velikosrpstva, jer nije bio dovoljno krvoločan, lojalan Beogradu i spreman na huškanje.

Mićović je po svemu sudeći svjestan da su njegova i Dajkovićeva sudbina gotovo identične, pa stoga mora da se zapita da li će dozvoliti Beogradu da ga marginalizuje kao što je to urađeno sa njegovim prethodnikom prije 35 godina. Jedina opcija koja Joanikiju ostaje je da slijedi Amfilohijev amanet i krene putem afirmacije ideje Pravoslavne crkve u Crnoj Gori. Ukoliko to ne uradi prijeti mu potpuna marginlizacija od Beograda, koji je već sve karte položio na mladog i huškanja željnog Metodija.