Legalizacija kontejnera na Rumiji u sukobu sa Mandićevim bajkama o „pomirenju“

Crnogorska javnost prošle sedmice je nekako stidljivo i bez velike pompe upoznata sa informacijom da je započeo proces legalizacije limenog kontejnera na Rumiji, koji pripadnici crkve Srbije nazivaju “crkvom”.

Ministarstvo prostornog planiranja, urbanizma i državne imovine, na čijem je čelu kadar Mandićeve Nove srpske demokratije (NSD) Slaven Radunović prihvatilo je prijedlog crnogroske filijale SPC – Mitropolije crnogorsko-primoske (MCP), da lokaciju na vrhu Rumije uvrsti u Prostorno-urbanistički plan (PUP) Bara kao mjesto za vjerske objekte.

Time je i ispunjen preduslov da pomenuta crkva bude legalizovana.

“Ovim izmjenama i dopunama PUP-a trebalo bi da bude prepoznata Crkva Svete Trojice na vrhu Rumije, koja se nalazi na katastarskoj površini (kp) 1, katastarske opštine (KO) Mikulići i kp 3192 KO Livari, s opredjeljenjem za vjerske objekte”, stoji u izvještaju s javne rasprave o izmjenama i dopunama PUP-a Bar.

Ministar Rdunović vraća dug crkvi Srbije uz punu podršku lokalnih vlasti u Baru na čelu sa predsjednikom Opštine Dušanom Raičevićem iz DPS-a

Ovaj postupak ne predstavlja iznenađenje, s obzirom da je svaka „oslobodilačka“ izvršna vlast od 30. avgusta 2020. godine uslužni servis crkve Srbije, koja ih je i dovela na vladajuće pozicije. Iako je postupak legalizacije „crkve“ na Rumiji od strane trenutne vlasti očekivan, on predstavlja veliki korak nazad kada je u pitanju stabilizacija društva, odnosno kako to predvodnik profesionalnih Srba u Crnoj Gori Andrija Mandić voli da kaže – prevazilaženju podjela.

Simbol ratnohuškanja i uzurpacije

„Crkva“ na Rumiji simbolizuje razdor i provokacije još od dana kada je postavljena na vrh te planine prije više od 20 godina, 22. jula 2005. u klasičnoj desantno-okupacionoj akciji, uz pomoć vojnog helikoptera podgoričkog garnizona tadašnje Vojske Srbije i Crne Gore. Od tada limeni kontejner na vrhu Rumije, predstavlja simbol velikosrpske agresije, mržnje, sukoba, klerofašizma i podjela u Crnoj Gori.

Ritualno obilježavanje teritorije, kodnog naziva ’’osveštanje’’ izvršio je 31. jula 2005. tadašnji šef crnogorske operative SPC Amfilohije Radović, koji je ovaj simbol podjela i uzurpacije nazvao “Crkva Svete Trojice”.

Metalni objekat na vrh Rumije je donijet u vrijeme zahuktavanja političkih priprema za referendum 2005. godine, a ova akcija crkve Srbije, njenih beogradskih nalogodavaca i vojno-bezbjednosnih izvršilaca, imala je za cilj izazivanje građanskog rata.Od tog turbulentnog perioda pa do danas ova “crkva”, postala je simbol uzurpatorske sile takozvane SPC u Crnoj Gori.

Amfilohije Radović

Amfilohijeva ’’crkvica’’ razdora

Od kad je postavljena 2005. godine, kako joj je pokojni Amfilohije Radović tepao “crkvica”, ne prestaje da bude izvor polemika, kontroverzi i simbol međuetničkog i međuvjerskog razdora.

Jer prije postavljanja na vrh Rumije, postojala je viševjekovna tradicija prema kojoj su vjernici svih konfesija jednom godišnje iznosili krst na vrh planine. Taj običaj je prekinut 2005. godine ratnohuškačkim aktom kada je helikopterom vojske bivše JNA na vrh Rumije postavljena metalna konstrukcija u obliku crkve.

Pored toga što je država iste godine kada je limeni objekat postavljen donijela rješenje o njegovom uklanjanju, to se do danas nije desilo, a sada će biti i legalizovan. U međuvremenu, SPC je limenu crkvu prekrila fasadom od kamena.

Predstavnici albanskih nacionalnih partija, Crnogorske pravoslavne crkve, stručna javnost, ali i svi dobronamjerni ljudi tražili su njeno uklanjanje više puta, tužili, podnosili zahtjeve državnim organima.

Korak dalje od ’’pomirenja’’ 

Ako uzmemo u obzir da se nakon ’’oslobođenja’’ 30. avgusta 2020. u Crnoj Gori smjenjuju vlasti direktno formirane od strane tzv. SPC i beogradskih supervizora, nije ni čudo što sada ulazimo u proces legalizacije limenog kontejnera na Rumiji. Uzalud brojne tužbe i prigovori koji su upućeni državnim organima; džabe je i to što je stručni tim koji je radio Elaborat o kulturnim vrijednostima naglasio da “metalna crkva na Rumiji devastira Kult Svetog Vladimira i obesmišljava običaj iznošenja Vladimirovog krsta na vrh planine, u kojem učestvuju pripadnici tri vjere – pravoslavne, katoličke i islamske”.

Mandiću je bitno što kaže SPC, priče o “podjelama koje mu leže na duši” su samo izborni marketing

Ostaje nerazjašnjeno da li bivša DPS vlast, metalni kontejner sa Rumije nije uklonila zbog nemara, korumpiranosti državnih službi ili jednostavno zbog straha od kletve koju je pokojni Amfilohije uputio svakome ko bi se usudio da sruši ovaj objekat. Čini se da je u pitanju kombinacija sva tri faktora, ali i činjenice da su jaka struju u bivšoj DPS vlasti činili zamaskirani svetosavci i poklonici tzv. SPC.

Bilo kako bilo, ono što DPS vlast nije završila, „oslobodioci“ će završiti ali na svoj način – lagalizovaće „crkvu“ na Rumiji tako da će sporenja oko njenog uklanjanja moći konačno da prestanu.

Metalni kontejner razdora će po svemu sudeći ostati na vrhu planine koja je nekad simbolizovala jedinstvo tri konfesije, a Crna Gora će biti još dalje od pomirenja o kojem Mandić i njegova klika profesionalnih Srba, crnogorskih ćacija, tako uporno govori.