TAKMIČENJE ZA NAJVEĆEG IZDAJNIKA CRNE GORE: ”Staljinov brk” neprikosnoven, prijeti nikad jača konkurencija!

Kada bi se organizovalo takmičenje u izdajništvu Crne Gore, po količini nanesene štete, intenzitetu i dužini trajanja zlokobnog, subverzivnog djelovanja Roćen, poznat kao ”posljednji Staljinov brk”, oduvao bi konkurenciju i uzeo zlatnu medalju. Priznanje koje bi na hipotetičkom takmičenju u izdajništvu bilo dodijeljeno ”Staljinovom brku” moglo bi da se zove ”Oldrič-Hansenova zlatna plaketa za izdaju”. Međutim, njegova pozicija je žestoko poljuljana pojavom novih, mladih nada izdaje

Istorija izdaje stara je koliko i sama civilizacija, jer još od biblijskih vremena navikli smo da se susrećemo sa osobama koje će za ”šaku srebrenjaka” izdati sve ideale u koje su navodno vjerovali i osobe koje su im bili najbliži saradnici.

Izdajnika je bilo u svim vremenima – od Jude Iskariotskog, preko Bruta, Mir Jafara koji je dao Indiju u ruke Englezima, pa sve do modernog doba i Norvežanina Vidkuna Kvislinga i  savremenih  izdajnika, duplih agenata iz 20. vijeka i vremena Hladnog rata.

Među najveće izdajnike u modernoj istoriji ubrajaju se Amerikanci  Robert Bob Hansen i Ejms Oldrič dva najpoznatija visoka službenika FBI i CIA koji su godinama radili za Ruse, a njihove subverzivne radnje skupo su košatale Ameriku.

Robert Hansen bio je jedan on najviših funkcionera FBI kada je priznao da radi za KGB i da su mu Rusi za usluge platili 1.4 miliona dolara u kešu, plus u zlatu i dijamantima. Uhapšen je i 6. jula 2001. osuđen na doživotnu robiju po 15 tačaka špijunaže. Zbog njegove izdaje na stotine američkih agenata je uhapšeno u Rusiji.

Ejms Oldrič je opisivan kao najveći savremeni američki izdajnik. Osuđen je na doživotnu robiju 22. februara 1994. u Americi. Zahvaljujući njemu Rusi su ubili najmanje desetoricu američkih agenata u Moskvi. Najveća ironija u slučaju Oldriča je što je uzrokovao toliko smrti za mito od svega 50.000 dolara!

Ne može svako biti izdajnik

Iako se radi o etiketi koju niko ne želi da ponese i ljudima koji se smatraju najgorim šljamom i moralnim otpadom, izdajnik ipak ne može da bude bilo ko, već neko u samom vrhu vlasti – desna ruka visokog zvaničnika, tjelohranitelj, zamjenik, pomoćnik čak i savjetnik… Jer takozvani treći, četvrti ili još niži ešaloni vlasti nemaju šta da izdaju.

Da je maksima ”što veća funkcija to veći izdajnik” opravdana, najbolje se vidi na primjeru Crne Gore u kojoj je trenutno instalirana izdajnička, teokratsko-destruktivna vlada na čelu sa Zdravkom Krivokapićem i Dritanom Abazovićem, koja za cilj ima satiranje svih tekovina moderne, evropske države koje su građene posljednjih 20 godina.

Sve u korist velikosrpskih interesa i crkve Srbije, poznate kao zlokobna svetosavska sekta (SS) koja želi da iščupa dušu crnogroskog naroda.

Međutim, ovo nije jedini slučaj izdaje ogromnih razmjera koju je pretrpjela Crna Gora. Treba se samo prisjetiti izdaje serdara Janka Vukotića, zatim 1918. godine i podgoričke skupštine kad je na doboš prodata čitava država za interese velikosrpskih krvnika. Da ironija bude veća, velikosrpski okupatori su izdajnike i aktere ove sramne skupštine smatrali za ljude drugog reda i jeftine podanike.

Tradicija izdajništva

Tradicija sramotne podgoričke skupštine ponavlja se i u sadašnjem periodu, što je jasno na  primjeru Krivokapićeve vlade. Međutim, ovakvo stanje potpunog haosa, bezakonja i ponižavanja države Crne Gore i Crnogoraca ne bi bilo moguće bez izdajnika iz bivše vlasti.

Mnogi konveriti iz bivše vlasti nakon 30. avgusta 2020. godine izašli su ispod plašta evropeizma i sekularizacije, da bi prigrlili neočetnišvo, velikosrpstvo i novu klerofašističku vlast.

Da bi zadržali svoje položaje koje im donose unosene apanaže i privilegije, mnogi konvertiti preko noći su se odrekli evropske Crne Gore i poljubili klerofašistički krst izdaje. Kako smo pisali više puta, jedan čovjek je sinonim za fenomen konvertitstva i izdaje – bivši ministar i funkcioner DPS-a koji se honorarno bavi politikom – Milan Roćen.

Neprikosnoveni ”posljednji Staljinov brk”

Roćenovi poslušnici, konvertitski kadar koji je on godinama dovodio u državnu službu preživjeli su smjenu vlasti, čak i nakon što je posle izbora 30. avgusta prošle godine nova vladajuća garnitura krenula u brutalni revanšizam.

U izvršnu vlast masovno su gurani izdajnički kadrovi bliski crkvi i paramedijskom sektoru, dok su kadrovi bivšeg režima bili izloženi torturi nezavisno od stručnosti i referenci koje su imali. Međutim, čistku nove izvršne vlasti preživjeli su ljudi bliski Milanu Roćenu koji su dovođeni ili unaprjeđivani na veoma odgovorne državne funkcije bez obzira što se radi o petorazrednim diletantima.

Kako smo već pisali više puta, ta praksa je bila najviše zastupljena u Ministarstvu vanjskih poslova, a najpoznatiji takozvani svetosavski petorazredni Roćenov kadar  u novoj vladi  je ministar vanjskih poslova Đorđe Radulović koji je zbog svoje ”stručnosti” u diplomatiji u javnosti postao poznat kao ”mali Đokica”.  On važi za jednog od najlojalnijih kadrova političko-diplomatske škole bivšeg ministra Roćena.

Među diletantskim kadrom ”vječitog funkcionera” Roćena koji je došao na odgovornu državnu funkciju nakon smjene vlasti, izdvaja se pregovaračica sa EU Zorka Kordić, a o ostalim kadrovima po dubini, i Roćenovim ”zaslugama” možete čitati na OVOM LINKU.

Stoga, kada bi se organizovalo takmičenje u izdajništvu Crne Gore, po količini nanesene štete, intenzitetu i dužini trajanja zlokobnog, subverzivnog djelovanja Roćen, poznat kao ”posljednji Staljinov brk”, oduvao bi konkurenciju i uzeo zlatnu medalju. Priznanje koje bi na hipotetičkom takmičenju u izdajništvu bilo dodijeljeno ”Staljinovom brku” moglo bi da se zove  ”Oldrič-Hansenova zlatna plaketa za izdaju”.

Da kuriozitet bude još veći, Roćen čak ima iste brkove kao Oldrič. Priča se da je među starim agentima ruskog NKVD-a bila obaveza da imaju Staljinove brkove. Za Roćena se spekuliše da je službenik  BIA-e i FSB-a, kao i da se gurao za poziciju u GRU, ali oni nijesu željeli da ga prime.

Jaka konkurencija

Iako bi nepopularni ”brkica” oduvao konkurenciju, ipak moramo podsjetiti da je i u prošlosti bilo osoba na najvišim državnim funkcijama koje su svojim destruktivnim radom i koketiranjem sa dušmanima nanijeli veliku šetu Crnoj Gori.

Treba se prisjetiti samo bivšeg visokog funkcionera DPS-a Igora Lukšića, čiji je politički otac upravo Milan Roćen, koji ga je svojevremeno i postavio na funkciju ministra vanjskih poslova. Lukšić je obavljao premijersku funkciju od decembra 2010. do decembra 2012. godine. Nesnalaženje na najodgovornijoj funkciji u državi obilježilo je kratki premijerski status Lukšića, za vrijeme čijeg je mandata država postala igraonica za paramedijski sektor i podivljalu NVO MANS na čelu sa duboko kompromitovanom Vanjom Ćalović, uz haotičan upliv uticaja stranih ambasada.

U tom dvogodišenjem periodu Ćalović, njena NVO i njihove medijske ispostave gotovo svakodnevno su kreirale afere, podnosile neosnovane krivične prijave protiv najviših državnih zvaničnika i radile što im se prohtje i to sve uz nonšalnatnost i pasivnost države.

Ali olakšavajuća okolnost za Lukšića je što se ipak ne zna da li je dozvolio ovakvo ponižavanje države zbog svojih političkih ubjeđenja inspirisanih izdajom i ”sugestijama” svog političkog oca Roćena ili je jednostavno bio nesposoban i nedorastao funkciji.

Ku*vanje sa ”medijskom mafijom”

Lukšić nije jedini državni funkcioner na ovako visokom položaju koji je nanio veliku šetu državi. Postoji primjer bivšeg visokog funkcionera DPS-a, koji je godinama obavljao najodgovornije dražavne funkcije i koji je svojim destruktivnim djelovanjem debelo doprinio katastrofi koja je 30. avgusta 2020. zadesila Crnu Goru.

Njemu se spočitava saradnja sa koncernom Vijesti, takozvanom ”medijskom mafijom”, zavjereničkom grupom koja je vođena ličnim interesima i mržnjom prema svemu crnogorskom. Ovaj bivši visoki funkcioner je spasio maligni koncern Vijesti od stečaja i zbog ličnih političkih aspiracija pomagao im je ”šakom i kapom”, što se Crnoj Gori obilo o glavu u avgustu 2020. godine.

Za aktivnosti ovog visokog funkcionera DPS-a vezuju se i spekulacije da je pustio da srpska služba BIA razbije crnogroski ANB, ali i da je često ispod žita sarađivao sa nepopularnim ”staljinovim brkom”. Za ovog bivšeg visokog državnog funkcionera iz DPS-a se spekuliše da je preko kuma iz Beograda saradnik BIA-e već duže vremena.

Takođe, treba pomenuti njegovo koketiranje i neodlučnost u obračunu sa svetosavskom sektom (SS), koja se vodi kao SPC, prilikom donošenja Zakona o slobodi vjeroispovijesti.

Krivi kompleksaš

Kada govorimo o starim kadrovima vlasti i izdaji ne možemo, a bar da ne pomenemo bivšeg lidera SDP-a Ranka Krivokapića koji je nakon više od 15 godina saradnje sa DPS-om naprasno odlučio da sa njima više ne želi da sarađuje jer ”rade protiv interesa Crne Gore”!?

Krivokapić je u periodu 2015. i 2016. godine zamalo prodao Crnu Goru na doboš velikosrpskim i ruskim interesima.  Koketiranjem sa neočetničkim snagama Krivokapić je čak ugrozio ulazak Crne Gore u NATO.

U motive njegovog subverzivnog djelovanja nećemo ulaziti, ali se spekuliše da je u pitanju podvodljivost, lična sujeta i kompleks niže vrijednosti.

Mlade nade

Od kad su u javnosti počele da kruže glasine o navodnim kadrovskim kombinacijama u DPS-u, u konkurenciju za potencijalnog budućeg izdajnika javila su se mnoga imena – mlade nade političkog oportunizma kojima su lični interes i pozicija ispred interesa partije i dobrobiti države.

Mnogi vide sebe kao nove lidere. Takozvana ”rasovska” struja već uveliko, preko plaćenih medijskih spekulacija, gura svoje petorazredne kadrove silom na sramotu, na visoke pozicije u stranci.

Crnogorska javnost lako će prepoznati mnoge mlade funkcionere u vrhu DPS-a, koji agresivnom medjskom kampanjom i širenjem neprovjerenih glasina sebe već preporučuju za poziciju lidera stranke, možda čak i budućeg predsjednika države ili premijera.

Jedan od najvećih laktaša iz takozvane ”rasovske” škole subverzivnog političkog djelovanja je Jevto Eraković, koji, istina, nije bio u mogućnosti da izda niti državu niti partijski vrh jer nikad nije zauzimao neku značajnu državničku funkciju.

Međutim, sada su mu se sa pozicije potpredsjednika DPS-a otvorile mnoge mogućnosti da iskoristi vještine koje je naučio u rasovskoj školi laktanja.

Da stvari budu još gore, on nije jedini reprezent rasovske škole u vrhu DPS-a, jer ima tu još mladih nada koje samo čekaju svoju šansu da iz prikrajka, kako bi rekao njihov politički mentor, ”je*u majku Crnoj Gori”.

Konkurencija za izdajnika broj 1 u Crnoj Gori nikad nije bila jača, a portal Aktuelno će u narednom periodu pratiti okršaj starih asova i mladih nada koji će u pokušaju da ostvare finansijsku dobit i izliječe lične sujete i frustracije, zasigurno pokazati impozantan talenat za izdaju i, kad budu u mogućnosti – veleizdaju!