AFERA ,,LAŽNI DIPLOMATA“: Špijun koji je povezao Abazovića i Davidovića, pa nakon privođenja tiho nestao iz Crne Gore

Simijanović je imao dvostruku misiju u Crnoj Gori: da kroz konekcije sa liderima Ure, Narodnog pokreta i nekim državnim činovnicima ostvari politički uticaj, da bi potom iskoristio stvorene političke veze za preuzimanje kontrole nad paradržavnim biznisom, povezanim sa Lukom Bar, piše Pobjeda. Pitanje je – u čijem interesu?

Kada je Stevan Simijanović, nakon jednomjesečnog boravka u Srbiji, odlučio da se 28. decembra vrati za Crnu Goru i nastavi svoju misterioznu misiju, morao je, zbog propasti Montenegro erlajnza, da putuje vozom Beograd – Bar. Srpska policija ga je zaustavila na graničnom prijelazu kod Prijepolja i u polusatnom razgovoru sa službenicima BIA lažni američki diplomata je tada govorio o svojim aktivnostima u Crnoj Gori.

Što je sve ispričao srpskim agentima, da li je uspio da zavara trag ili je tada postao dio srpske obavještajne mreže, teško će se saznati. Lažni diplomata koji je 9. februara priveden u Nikšiću i za kojeg je utvrđeno da je koristio falsifikovani diplomatski pasoš SAD – pušten je da pobjegne iz Crne Gore. Iako je za krivično djelo falsifikovanja predviđena zatvorska kazna do tri godine!

Prema nalazima iz istraživanja Pobjede, koordinator svih službi bezbjednosti Dritan Abazović i direktor ANB-a Dejan Vukšić imali su, preko zvaničnih kanala, informaciju od atašea Ambasade SAD u Podgorici da je Simijanović koristio falsifikovanu karticu Ministarstva spoljnih poslova SAD, kao i falsifikovani diplomatski pasoš.

Znali su da je Simijanoviću oduzet mobilni telefon, američke i crnogorske lične isprave, da je sve poslato na vještačenje u Forenzički centar u Danilovgradu. Poznato im je bilo da je crnogorska policija predala upit Interpolu, kao i da je tužilaštvo u Nikšiću proslijedilo predmet kolegama u Podgorici da preduzmu dalje postupanje jer je falsifikovani diplomatski pasoš korišćen u hotelu ,,Ambasador“.

Uprkos svemu, Simijanović je bez ikakvih problema napuštio Crnu Goru 12. februara – istog dana kada mu je crnogorska policija, na nečiji nalog, vratila mobilni telefon!

Svi ovi podaci upućuju na zaključak da se radilo o organizovanoj akciji da se skloni čovjek koji bi mogao da razotkrije kako je vrbovao neke ljude iz vrha države da, iza kulisa, razviju mreža uticaja.

,,OSVAJANJE URE“

Prema istraživanju Pobjede, Simijanović je imao dvostruku misiju u Crnoj Gori: da kroz konekcije sa liderima Ure, Narodnog pokreta i nekim državnim činovnicima ostvari politički uticaj, da bi potom iskoristio stvorene političke veze za preuzimanje kontrole nad paradržavnim biznisom, povezanim sa Lukom Bar.

Zato je prvo pristupio Dritanu Abazoviću, mjesec nakon izbora 30. avgusta. Predstavljajući se kao američki diplomata koji radi ,,na političko-bezbjednosnim poslovima“ u Ambasadi SAD u Beču, Simijanović je početkom oktobra razvio intenzivne kontakte, ne samo sa liderom Ure, već i sa Zoranom Mikićem, izvršnim direktorom te stranke.

Poslije se hvalisao da mu je na nalog ,,jednog važnog čovjeka“ obezbijeđeno ne samo podmirivanje troškova smještaja, nego mu je i automobil bio na raspolaganju kojim je upravljao jedan bivši policajac, isključen iz službe zbog otvorene podrške litijama SPC.

Kada je utvrdio svoje veze u Uri, lažni američki diplomata je kontaktirao Miodraga Daku Davidovića i to u jeku njegovih napora na stvaranju Narodnog pokreta. U početku nije baš išlo lako. Davidović je izbjegavao brojne, već ugovorene sastanke, tako da se Simijanović sa njim nije susreo tokom oktobra i početkom novembra.

Prvi susret sa Davidovićem Simijanović je ostvario tek 29. decembra u Nikšiću, kada se predstavio kao ,,visoko rangirani savjetnik“ u američkoj administraciji i govorio o povezanosti sa jakim desničarskim pokretom Donalda Trampa. Istovremeno je tvrdio da bi kao politički protivnik Aleksandra Vučića, a sa dobrim vezama u nacionalističkim krugovima u Srbiji i Srpskoj pravoslavnoj crkvi – mogao da pomogne jačanje Narodnog pokreta.

Nekadašni načelnik Centra bezbjednosti Nikšić, nepovjerljiv po prirodi, nije odmah prihvatio ,,besplatne usluge“. No, kako se Simijanović pozvao na veze sa SPC, kada mu je otkrio povezanost sa nekim sveštenicima Srpske crkve u Srbiji, Daka se prilično zainteresovao.

Da bi pridobio puno povjerenje, Simijanović je obezbijedio kontakte sa srpskom agencijom Faktor plus, jednom od vodećih kompanija u oblasti istraživanja u Srbiji. Prema informacijama Pobjede, Simijanović se hvalisao da je, za nadoknadu od 10 hiljada eura, angažovao Faktor plus za istraživanje javnog mnjenja u Srbiji.

Da li je Davidovićev novac lažni američki diplomata uzeo za sebe ili je Faktor plus stvarno plaćen – istraživački tim Pobjede nije mogao da utvrdi. Pobjeda posjeduje anketni upitnik kompanije Faktor plus Adria iz januara ove godine, sačinjen i fokusiran na istraživanje javnog mnjenja u Nikšiću, kojim se ispituju preferencije glasača Nikšića na izboriima 30. avgusta 2020. godine, ključne teme na koje reaguju Nikšićani, kao i moguće koalicije koje bi podržali…

Da je istraživanje rađeno za Davidovića možda najbolje svjedoči podatak da je u anketnom listiću indirektno predložena, kao izborna opcija, savez Narodnog pokreta, Prave Crne Gore Marka Milačića i Srpske liste Dobrila Dedeića, iako tada savez nije bio, makar zvanično, na vidiku.

Zanimljivo, Davidović je kasnije inkorporirao brojne članove obje stranke, gotovo kompletan nikšićki odbor Prave Crne Gore i više članova Srpske liste, izbacivši tako iz političke igre Milačića i Dedeića.

DAKA I DRITAN 

Iz koncepta pitanja upitnika koji posjeduje Pobjeda mogu se uočiti još neki detalji: da su prosto ,,nacrtana“ dva politička subjekta koja će biti na udaru i ,,procrnogorske“ koalicije koju predvodi DPS, ali i dva druga ,,prosrpska“ saveza koje predvode Demokratski front i Demokrate.

Kao stranke koje bi mogle da se ,,uguše“ zbog sukoba velikih koalicija pojavljuju se – Narodni pokret i Ura. Prva partija je tek bila osnovana, dok je Ura u Nikšiću osvojila oko 1.900 glasova 30. avgusta i po tom rezultatu morala bi da se teško bori da bi osvojila odbornička mjesta.

Da li je strah od mogućeg izbornog neuspjeha natjerao Davidovića i Abazovića na saradnju ili je baš uloga Simijanovića bila da ih ,,ubijedi“ da postanu neformalni saveznici? Kako god, činjenica je da od tada počinje intenzivno ugovaranje susreta ,,dubla DD“, kako ih je nazivao lažni američki diplomata.

Više izvora Pobjede, sa kojima je Simijanović intenzivno komunicirao tokom boravka u Crnoj Gori, ističu da su Davidović i Abazović imali zajednički plan za izbore u Nikšiću. Prema tim informacijama, predizborna računica je bila jednostavna: zajednički da učine sve, uđu u lokalni parlament i tako se izbore za poziciju da budu tas na vagi.

Time bi onemogućili da Demokratski front – ukoliko postane ključni faktor u vlasti u Nikšiću – ispuni svoj zahtjev i uslovi Zdravka Krivokapića da odmah nakon martovskih izbora rekonstruiše kabinet, napusti takozvani ekspertski koncept i u izvršnu vlast instalira funkcionere parlamentarne većine, najviše iz najjačeg saveza – Demokratskog fronta.

Sve je detaljnije ugovoreno sredinom januara, kada su se Davidović i Abazović sreli u Podgorici, u zgradi koju je svojevremeno gradila Dakina kompanija kod starog mosta, ispod Kraljevog parka, u zaleđini hotela ,,Nikić“. Izvori Pobjede govore da nije bilo, osim njih dvojice, drugih svjedoka, jer je Abazović, iako potpredsjednik Vlade, na susret sa Davidovićem došao bez obezbjeđenja, privatnim automobilom.

Simijanović je tvrdio da je upravo zahvaljujući njemu došlo do bliže saradnje lidera programski udaljenih partija.

Kao svojevrsnu nagradu, Simijanovića je Davidović uvrstio u štab Narodnog pokreta za Nikšić.

KAD SE BIA UPLETE…

Zanimljivo, zajedno sa Simijanovićem, u Davidovićev izborni štab ušla je i – Marija Havrilov, visokopozicionirana članica srpskog ekstremističkog pokreta ,,Zavetnici“.

Kada su se povezali Simijanović i Havrilov, nije poznato. Lažni američki diplomata nju je predstavljao kao građansku aktivistkinju i – svoju djevojku. Izvori iz Prave Crne Gore govore da je, zajedno sa Simijanovićem ispred Narodnog pokreta prisustvovala dogovorima oko stvaranja trojnog saveza i potpisivanja koalicionog sporazuma pred izbore u Nikšiću.

U međuvremenu je zajedno sa Simijanovićem, koji je za Havrilovu išao na tivatski aerodrom početkom januara, boravila i van Crne Gore, u entitetu Republika Srpska. Zvanično, u danima pauze od političkih dešavanja, van nikšićke vreve, bili su u Trebinju, o čemu svjedoče brojne zajedničke fotografije. U realnosti, oboje su imali druge motive – Simijanović da se vidi sa tamošnjim sveštenicima SPC, a Havrilov da obnovi ,,neka stara prijateljstva“.

Jedan bivši član ,,Zavetnika“ tvrdio je novinarima Pobjede da je Havrilov ,,sa sigurnog mjesta“ izvještavala vlast u Beogradu o dešavanjima u Crnoj Gori, odnosima stranaka srpske provenijencije.

POLITIKA I BIZNIS

Te su informacije bile od važnosti za zvanični Beograd, jer su Vučićeva vlast i tamošnje službe pomno pratile politički angažman Miodraga Davidovića koji je, tokom 2020. godine, od ,,poželjnog biznismena u Beogradu“ postao – persona non grata. Prvenstveno zbog upletenosti u brojne državne poslove, počev od izvoza oružja.

Kako je izgubio dio biznisa u Srbiji, Davidović je u političkoj saradnji sa Abazovićem vidio mogućnost da, koristeći državnu potporu u liku koordinatora svih službi bezbjednosti, preuzme dio biznisa reeksporta cigareta iz Luke Bar. Ljudi bliski Davidoviću tvrde da je on odavno bio izuzetno zainteresovan za taj dio kolača, ali da nije mogao da se dočepa nekog ozbiljnijeg kanala distribucije.

Zato ga je intrigiralo moguće političko savezništvo, da bi – kroz uticaj na izbor čelnih ljudi u policiji, Upravi carina i graničnoj bezbjednosti – stvorio preduslove za ozbiljni biznis poduhvat.

Isti izvor ističe da je Davidović obavio razgovore sa najmanje dvojicom kandidata za direktora Uprave policije.

Simijanović je, kako je sam pričao u komunikaciji sa više ljudi iz Narodnog pokreta, zato i doveo Abazovića na noge Davidoviću, ne bi li se postigao neki čvrsti ,,politički i ekonomski savez“. Iz kojeg bi, naravno, i on profitirao.

Lažni diplomata je volio da u povjerenju govori intrigantne priče, pa i onu da, osim Abazovića, ima još mnoge kontakte u Upravi policije i Agenciji za nacionalnu bezbjednost. Upravo su mu ti kontakti, tvrdio je, omogućili da vadi na tuđe isprave pripejd telefonske kartice kako bi izbjegao bezbjednosnu kontrolu raznih službi.

Nije, međutim, izbjegao da o svemu bude pravovremeno informisan Beograd, upravo preko ,,zavetnice“ Havrilov. Kada je tajna već postala poznata mnogima, preko nekog kanala je podignuta uzbuna. Simijanović je nakon ,,rutinske kontrole“ priveden 8. februara u Nikšiću, iako je pri pregledu imao sve validne papire i vozačku dozvolu i novu crnogorsku ličnu kartu.

Očito ga je neko ,,pikovao“ a policija nakon dojave privela. Kasnije je privedena i Marija Havrilov. Morali su da brzo pobjegnu iz Crne Gore, opet uz nečiju podršku da sve bude ,,tiho, bez pompe“.

Da li su tako presječeni ili samo odgođeni politički i biznis planovi Miodraga Dake Davidovića, kao i njegova saradnja sa Dritanom Abazovićem i kolegama iz GP Ura?