Izgubljeni u opozicionom vremenu i prostoru

Piše: Balša Knežević

Tridesetoavgustovski „oslobodioci“ ni pet godina nakon što su na vlast došli litijaškom kontrarevolucijom, potpomognutom srpsko-ruskim službama uz prećutnu podršku zapada, nijesu naučili kako se vodi država. Na talasu parareligijskih diverzija kodnog naziva litije, organizovanih od strane operativne ispostave „srpskog sveta“ poznate pod akronimom SPC, na vlast je dovedena klika nesposobnih uhljeba koji su sublimirali sve anomalije bivše vlasti.

Svakako da oslobodilački kadar čine nesposobni partijski aparatčici koji i da iskreno žele da izvedu državu na put kakvog-takvog prosperiteta, to ne bi umjeli. Na sreću po njih, a na nesreću crnogorskog društva, agenda koja se „oslobodiocima“ šalje iz Beograda, zasnovana je na sabotaži Crne Gore, revizionizmu, velikosrpskom nacionalizmu, klerikalizaciji i ekonomskoj devastaciji.

Ako uzmemo u obzir da ono što je u prethodnoj rečenici nabrojano predstavlja zacrtani pravac djelovanja ne samo trenutne vlade koju formalno vodi Milojko Spajić, već i svih prethodnih vlada koje su došle nakon 30. avgusta, onda moramo priznati da „oslobodioci“ rade odličan posao!

“Oslobodioci” kod svojih nalogodavaca

Opozicija u pokušaju

I dok se trenutna vladajuća struktura otvoreno profilisala u sasvim funkcionalan oblik kakistokratije, čini se da imaju „brisan prostor“ za destruktivno djelovanje, jer ne nailaze na prejak otpor kada je u pitanju najveći dio opozicije.

Demokratska partija socijalista (DPS), i dalje najjača partija u Crnoj Gori, podsjeća na skupinu salonskih političkih djelatnika kojima nije u krvi da budu opozicija, pa u opozicionom statusu izgledaju manje-više tragikomično. Ponekad se čini kao da povlače poteze koji čine da izgledaju naivno i bezidejno.

Na osnovu onoga što smo vidjeli proteklih godina, stiče se utisak da iz DPS-a žele samo da otaljaju kvotu opozicionog djelovanja i u potpunoj pasivnosti očekuju da nesposobnost trenutne vlasti sama odradi posao za njih i nekako ih magično vrati u strukture vlasti. Ne zato što su to zaslužili svojim djelovanjem, već zato što su trenutni vlastodršci pokazali da predstavljaju katastrofu za Crnu Goru.

Da je ovakvo stanje stvari realnost vidjeli smo nedavno, kada je klub poslanika DPS-a kukao što im u skupštinsku proceduru nije prošla interpelacija čelnika bezbjednosnog sektora iz crvenokravataške političke sekte demagoga, Alekse Bečića i Danila Šaranovića.

DPS je naivno vjerovao u kompromitovanu političku karikaturu Dritana Abazovića i njegovu kombi-partiju URA, uprkos činjenici da je bivši Vučićev i Parezanovićev pion nebrojeno puta dokazao kapacitete sopstvenog nesojluka.

Kukanje Evropi i nije neka taktika za produktivno političko djelovanje

Kukanje Evropi koja favorizuje stabilokratiju

Osim naivnosti i političke inertnosti, opoziciono djelovanje DPS-a karakteriše jedan ključni element – kuknjava Evropskoj uniji i njenim institucijama.

Kako je prije nekoliko dana objavljeno u pojedinim medijima DPS je predala takozvani non-pejper zvaničnicima i predstavnicima Evropske komisije, Evropskog Savjeta, Evropskog parlamenta i tink tenk organizacijama u Briselu. Ovaj dokument tiče se stanja u Crnoj Gori i regionu, a u njemu su navedena sva opšta mjesta mračne crnogorske političke realnosti – ustavna kriza, napadi na predstavnike medijske zajednice i organizacije civilnog društva, istorijski revizionizam, velikosrpski nacionalizam i negiranje presuda međunarodnih sudova za ratne zločine…

DPS očigledno po automatizmu nastavlja da se slijepo vezuje za Evropsku uniju, koja odavno više nije ni sjenka nekad kredibilnog i moćnog geopolitičkog činioca. EU je izgubila geopolitičku poziciju koju je nekad imala, pa sada predstavlja samo amorfni konglomerat razjedinjenih država, sa sve manjim globalnim uticajem.

Osim toga, kad piše svoje non-pejpere i kuka Evropskoj uniji, DPS bi trebalo da se prisjeti da su upravo zapad i konkretno EU prije pet godina podržali velikodržavne, fundamentalističke snage u Crnoj Gori, pod opravdanjem da je 30 godina vlasti DPS-a i Mila Đukanovića suviše. „Oslobodioci“ ne da nijesu popravili sistemske probleme Crne Gore, već su ih samo pogoršali. A na korupciju, nepotizam, uhljebništvo i kriminal su samo nadogradili vjerski fundamentalizam i velikosrpski klerofašizam, uz sve zastupljeniji trend revanšizma i revizionizma.

Ovo su sada partneri zapada

Upravo je to stabilokratski model koji Evropa forsira u Crnoj Gori, ali i u regionu. Da se drže stabilokratije, govori i činjenica da podržavaju nalogodavca aktuelne crnogorske vlasti Aleksandra Vučića, autokratu ogrezlog u kriminal i korupciju koji predstavlja paradigmu regionalne nestabilnosti, revizionizma i malignog uticaja. Nije poznato da li je mladoj strukturi DPS političara sve ovo neko stigao da objasni.

Da počnu da rade

I dok se potpuno iracionalno drže matrice kukanja Evropskoj uniji, očekujući da će nesposobnost aktuelne vlasti uz podršku zapada magično učiniti da se vrate u funkcionerske fotelje, nikako im ne ide od ruke da se oslobode onog svog neznatnog, ali malignog dijela koji godinama predstavlja glavni izvor materijala za političko etiketiranje DPS-a.

Prije nekoliko dana nakon akcije Specijalnog državnog tužilaštva i Specijalnog policijskog odjeljenja saznali smo da SDT sumnja da je bivši suvlasnik kontroverzne kompanije BEMAX Aleksandar Mijajlović, od 2018. do 2024. godine, direktno kreirao uređivačku politiku brojnih medija u državi, o čemu je Portal Aktuelno pisao još prije par godina. Istina je da bi SDT nakon ove akcije trebalo da dokaže profesionalnost i zbog sličnih optužbi procesuira i one političke i obavještajno-bezbjednosne krugove koje stoji iza glasila BIA-e u Crnoj Gori kojih ima sve više.

Međutim, bez obzira da li će se optužnica održati, činjenica je da DPS i dalje trpi političku štetu zbog onog uskog kruga ljudi iz sopstvene partije koji su bili, ili i dalje jesu povezani sa kriminogenim strukturama i koji su htjeli da stave monopol nad crnogorstvom. Praksa da uski krug kompromitovanih ljudi određuje ko u Crnoj Gori ispunjava standarde patriotizma, predstavlja upravo jednu od hipoteka prošlosti koje „mladi“ DPS treba da se oslobodi.

Jasno je da nova garnitura DPS više ne može da se krije iz EU zasnovane na stabilokratiji, ne može da očekuje da ih nesposobnost i posvađanost aktuelne vladajuće garniture vrati na vlast, a takođe je prošlo vrijeme kada su imali (ili mislili da imaju) monopol nad crnogorstvom. Posebno ne mogu više da parazitiraju na zaslugama jednog čovjeka koji je decenijama vukao tu mastodontsku mašineriju. Jedina opcija koja ostaje DPS kadru je da što prije uvide svoje mane i propuste, nauče da djeluju konkretno i konstruktivno, oslanjajući se više na svoj rad, a manje na briselsku milostinju ili nesposobnost i razjedinjenost „oslobodilaca“.