Kad se male ruke slože: Policija i “Tvrdoš” protiv crnogorskih antifašista

Piše: Andrej Nikolaidis

Šta se desilo u Nikšiću?

Policija je ekstremiste koji su pjevali „Leleču Turci, kukaju bule“ i nosili srpske zastave uredno, uljudno i nadasve uslužno, propustila da prođu kroz pola Nikšića i napadnu mirne građane Crne Gore koji su slavili Dan državnosti.

Među tim ekstremistima su bili pripadnici pravoslavnog bratstva „Tvrdoš“, a među njima, opet, kriminalci iz Hercegovine, iz bosanskohercegovačkog entiteta „Republika Srpska“ – što znači da je ono što smo vidjeli bio lijep primjer „prekogranične saradnje“. Otvorene granice da bi kriminalci iz tuđe države uz asistenciju vaše policije mogli tući vaše građane – eto, ukratko, to vam je „Otvoreni Balkan“.

Onda je policija bacila suzavac na vlastite građane i pretukla ih.

Policija je postupila po uputama teksta koji je u „Vijestima“, centralnom dijelu URA-inog medijsko-represivnog aparata čija je glava Željko Ivanović a stražnjica Filip Adžić, koji dan ranije napisao Srđan Kosović. „Vijesti“ su naglasile opasnost od crnogorskog „nacionalizma“, dok se srpskim nisu imali kad baviti – njime se, odnosno njegovim prikrivanjem i aboliranjem u Srebrenici bavio Dritan. Tako se ponašala i policija:  srpske nacionaliste je sprovela do crnogorskih građana koje je potom tretirala kao „ekstremiste“.

I na Cetinju i u Nikšiću, kada je napala vlastite građane, policijom je rukovodila URA: prvi put Dritan, drugi put Adžić. Oba puta policija je djelovala sinhronizovano sa srpskim ekstremističkim grupama i kriminalcima: kako domaćim, tako i uvoznim. O čemu je lijepo svjedočio odlikovani policajac Knežević, koji za to što je, po vlastitom priznanju, kao službenik policije komandovao kriminalnim grupama čiji je zadatak da napadnu crnogorske građane, nikada nije odgovarao.

Zanimljivo: Crna Gora je puna velikosrpskih-crkvenih ekstremističkih organizacija, koje kao lipicaneri paradiraju ovom zemljom. Niti jednom represivni aparat države nije upotrijebljen protiv njih. Umjesto toga, zarobljena država je dva puta napala vlastite mirne građane. Jer u „novoj Crnoj Gori“ pendrek države rezervisan je za udarce po Crnogorcima. Jer su Crnogorci, kako su se dosjetile „Vijesti“, „bomba u temelju“ vlastite države.

Drage moje, dragi moji… Premijer i partija čiji je on predsjednik usuđuju se govoriti o „dva ekstremizma“, između kojih oni, navodno, stoje u centru. Dok premijer posjećuje slavlja klero-ekstremističkih organizacija, organizaciji koja njima komanduje poklanja cjelokupno hrišćansko nasljeđe i dobar komad teritorije Crne Gore, a njegova im policija asistira u napadima na građane koji su se okupili da slave antifašizam.

Ako postoje dva ekstremizma, premijer, njegova partija i njihov medijsko-represivni aparat nisu između njih, nego duboko na jednoj od strana: na Cetinju i u Nikšiću djelovali su kao političko krilo velikosrpskog ekstremizma.