SRPSKI AUTOKRATA SANJA NOVI RAT: Da li je Hil spreman da udovolji Vučićevoj želji za sukobima?

Piše: Balša Knežević

Psihotični srpski autokrata, obuzet velikosrpskim snovima Aleksandar Vučić više i ne krije da je jedan od prioriteta njegove korumpirane, hegemonističke vlasti kontrola nove crnogorske vlade preko svojih aparatčika iz pokojnog DF-a i još ponekog satelita, sa krajnjim ciljem integracije Crne Gore u ”srpski svet”.

Rijetko koji javni nastup Vučića prođe, a da ne pomene Crnu Goru, uz obaveznu kuknjavu kako ”Srba naće biti u Spajićevoj vladi”, misleći pri tom na profesionalne Srbe iz pokojnog DF-a, koji bi bili samo slijepi poslušnici hegemonije kriminogenog beogradskog režima.

Sve to govori o nivou frustracije srpskog autokrate, koji sada kad osjeća da ne može da stavi svoje velikosrpske šape na crnogorsku izvršnu vlast, želi po svaku cijenu da sabotira njeno formiranje, ne bi li što duže na vlasti ostavio svog marionetskog poltrona Dritana Abazovića. Makar dok, preko svojih političkih, medijskih i paravjerskih poslušnika ne obezbijedi teren za sabotiranje formiranja izvršne vlasti i organizovanje vanrednih izbora, koji bi Crnu goru uveli u još dublju nestabilnost.

Izdao ga Eskobar

Težak udarac za šefa kriminalnog srpskog režima došao je prije nekoliko dana kada njegov dosadašnji bezrezervni podržavalac zamjenik pomoćnika američkog državnog sekretara Gabrijel Eskobar, direktno opovrgao sve Vučićeve fantazije o izmišljenoj ugroženosti Srba.

Da je predstavljanje Srba kao regionalnih žrtava nepravde samo jeftini politikantski trik koji hegemonistički režim u Beogradu koristi da podgrijava nestabilnsot Regiona, potvrdio je i Eskobar u nedavnom intervjuu Glasu Amerike, kada je poručio da ”ni kod jedne od stranaka s kojima mandatar Spajić želi da formira vladu ne postoji anti-srpsko raspoloženje”. Eskobar je tom prilikom konstatovao ono što je svima, osim Vučiću i njegovom kriminalno-velikosrpskom režimu jasno – ”da priličan broj (stranaka) ima značajan dio birača koji su etnički Srbi”.

Završni udarac za velikosrpske planove režima u Beogradu uslijedio je kada je Eskobar objelodanio preporuke Zapada ”da bi Crna Gora trebalo da izbjegne da u svoju koaliciju uvede anti-NATO, anti-zapadnu političku stranku koja je i protiv Evropske unije”. Tu je naravno mislio na konstituente pokojnog DF-a koje Vučić po svaku cijenu želi da ugura u Spajićevu vladu da bi preko njih sprovodio projekat integracije Crne Gore u ”srpski svet”.

Koliki je nivo frustracije prisutan kod i onako psihički labilnog srpskog autokrate, govori i to što je u neđelju veče maltene prijetio Eskobaru da će ako ga sretne u SAD da mu “u lice kaže šta misli o njegovoj izjavi o formiranju Vlade u Crnoj Gori”.

Ova prijetnja čovjeka kojeg njegovi najbliži saradnici poznaju kao veliku kukavicu, govori o tome da je Vučić računao na podršku SAD kada je u pitanju njegov velikodržavni projekat srbizacije Crne Gore.

To je očekivano, jer Portal Aktuelno već duže vremena piše o miješanju Beograda u formiranje vlade na čelu sa Milojkom Spajićem, kao i ulozi američke diplomatije predvođene ambasadorom u Beogradu Kristoferom Hilom i  Eskobarom, u podšci srpskom autokrati Aleksandru Vučiću. Međutim, posljednja Eskobarova izjava makar nagovještava da je Vašington možda ipak odlučio da okrene leđa Vučiću.

Sukobi kao posljednja opcija

Ono što srpski autokrata sigurno doživljava kao ”izdaju” Eskobara, koji je preko projekta Otvoreni Balkan usko povezan sa Vučićem i Hilom, je samo jedan u nizu indikatora da se omča oko Vučićevog kriminalnog režima steže.

Nedavno pismo koje je potpisalo čak 54 evropskih i američkih poslanika u kojem se kritikuje blagi pristup Zapada prema Beogradu, ”ribanje” na sjednici Senatskog odbora, pisanje eminentnih američkih i britanskih medija, samo su neki od javnih indikatora da se oko Vučića steže omča.

Stoga i ne čudi što su sve glasnije spekulacije da bi Vučić mogao da posegne za očajničkim potezima da bi produžio trajanje svog kriminogenog režima.

Mediji na njemačkom govornom području nedavno su pisali o najnovijem razvoju događaja na Kosovu i u Srbiji. U dva teksta se upozorava na opasnost od izbijanja sukoba većih razmjera, pisao je Dojče vele.

“Vučić sprovodi ratnu propagandu grafitima protiv Kosova”, naslov je koji je objavio bečki Standard početkom avgusta.

Novinarka Adelheid Wölfl piše: “Ovo sluti na nasilje. U Srbiji se pojavljuje sve više grafita na kojima piše: “Kad se vojska na Kosovo vrati…” (…) Predsjednik Vučić očigledno hoće time pripremiti javnost na zaoštravanje sukoba i istovremeno je radikalizovati.”

Profesor na Univerzitetu „Džons Hopkins“, stručnjak za prilike u regionu Balkana Danijel Server prije nedelju dana takođe je naglasio mogućnost da su ”nestabilnost, oružani sukobi, etnički sukobi i disfunkcija su više nego mogući” i to zahvaljujući Vučiću ”koji prijeti Crnoj Gori i Kosovu”. Kada svemu tome dodamo Vučićeve sve zapaljivije javne nastupe koji obiluju ratnohuškačkim tonovima, kao onaj održan povodom obilježavanja Dana srpskog jedinstva u niškoj dvorani Čair, onda je bojazan od sukoba i te kako opravdana.

S obzirom da se oprezni Eskobar, makar javno, ogradio od destruktivne politike srpskog autokrate, pitanje je da li će Kristofer Hil, čovjek koji je zaslužan za promociju Vučića u dominantnu destabilizatorsku silu u Regionu, ostati do kraja uz svoj projekat?

”Hil je apsolutno svjestan da dalja podrška Vučiću može da odvede čitav region u destabilizaciju i eventualne sukobe, ali i dalje ne odustaje od podrške srpskom autokrati jer se još uvijek nada da će i zvanično staviti potpis na evropski sporazum o Kosovu. Vučić je svjestan da će nakon stavljanja tog potpisa, biti rashodovan i od Zapada i od Moskve, stoga tone sve dublje i na kraju neće prezati ni od izazivanja sukoba”, rekli su naši diplomatski izvori.

Uloga Rusije

Za sada uz direktnu podršku Hila, srpski režim i kriminalno-hegemonistička struktura koja čini njegovu osnovu, na sve načine podgrijavaju tenzije u Regionu. Već smo pisali kako će Beograd pritiskati do zadnjeg momenta da ZBCG uđe u Vladu, ali kako je to sve manje izvjesno, sada hoće da se crnogorska vlada uopšte i ne formira. Želi da na vlasti ostavi svog potrčka Dritana Abazovića, raspiše nove izbore i uvede Crnu Goru u destabilizaciju čime bi skrenuo pažnju sa svoje katastrofalne pozicije i neizdrživog stanja u Srbiji.

Što se tiče pozicije Rusije, sukobi u Regionu bi bili ostvarenje njihove dugogodišnje geopolitičke strategije na ovim prostorima.

Moskva više nema neke veće koristi od Vučića u političkom smislu, jer su on i njegova vlast odavno pristali da ne sabotiraju pristupanje Kosova međunarodnim institucijama, što, iako ne zvanično, faktički znači priznanje nezavisnosti ove države. To takođe znači i skori ulazak Kosova u NATO. Kada tome dodamo da Srbija snabdjeva oružjem Ukrajinu i da Vučić i dalje insistira na svojoj politici sjeđenja na dvije stolice, jasno je da Moskva neće blagonaklono gledati na sve to.

Ali za razliku od Zapada kojem bi sukobi u Regionu bili noćna mora, Kremlj i režim Vladimira Putina učiniće sve da poguraju ambicije srpskog autokrate kada je u pitanju iniciranje sukoba. Pitanje je samo da li će zapadna, prije svega američka diplomatija predvođena Kristoferom Hilom biti spremna da ode toliko dalako i bude odgovorna za ponavljanje scenarija iz 90-ih u Regionu. Scenarija koji Putinov režim priželjkuje i već godinama radi na njegovoj realizaciji.