ZA PUTINA I SRPSKI SVET: Američka diplomatija ostavila region u haosu

Piše: Balša Knežević

Bivši predsjednik Crne Gore Milo Đukanović krajem prošlog mjeseca u intervjuu za Al Jazeeru komentarišući odnos zapadne politike prema Zapadnom Balkanu, rekao je da je ona bila proruska zadnjih godina i da je „duvala vjetar u leđa srpskom svetu, a to je isto kao i ruski svet“.

Najupečatljiviji momenat u Đukanovićevom intervjuu, ujedno i onaj koji je izazavao najvše reakcija, je bio kada je rekao da je tu politiku povlađivanja velikosrpskom projektu i putinističkom konceptu „ruskog sveta“ „kreirao Stejt dipartment, a Evropa je samo slijedila”. Dodao je da je „stanje u svim državama Zapadnog Balkana danas lošije nego što je to bio slučaj 2013. godine“.

Iako je izazvalo brojne reakcije čak i od pojedinih putinističkih piona iz aktuelne crnogorske vlasti, ono što je Đukanović kazao sigurno nije začudilo nijednog čitaoca Portala Aktuelno. Kako je poznato, naša medijska kuća u kontinuitetu već godinama iznosi notorne činjenice o malignom djelovanju američke diplomatske mreže u regionu, sa akcentom na Crnu Goru, Srbiju i podršku velikosrpskoj malignoj hegemoniji. 

Kada uzmemo u obzir u kakvom je stanju region Zapadnog Balkana u odnosu na period od prije desetak godina, jasno je da su se, nažalost, prognoze Portala Aktuelno o destruktivnom djelovanju američke diplomatije ispostavile kao tačne, kao i da je Đukanovićeva izjava o tome da je stanje u regionu danas lošije nego 2013. notorna istina. 

Politički haos, svakodnevni protesti i nezadovoljstvo građana koje je kulminiralo u stanje anarhije je realnost u Srbiji. Maligno djelovanje velikosrpskog nacionalizma zatrovalo je čitav region i zamalo je rezultiralo ratom nakon terorističkog napada u Banjskoj u septembru 2023. godine. Kada je u pitanju Crna Gora, kod nas su se u posljednje nešto više od četiri godine, izređale tri vlade čija je zajednička karekteristika bila da rade u koristi velikosrpstva i svetosavlja na potpunoj političkoj, ekonomskoj i društvenoj negaciji Crne Gore. 

Kristofer Hil i Gabrijel Eskobar – sluge velikosrpske hegemonije

SAD diplomatija dovela velikosrpsku vlast u Crnoj Gori

Za ovakvo stanje u regionu najodgovornija je američka diplomatija koja je predvođena rashodovanim diplomatama Kristoferom Hilom i Gabrijelom Eskobarom, predstavljala uslužni servis za destruktivne i hegemonističke kaprice srpskog autokrate Aleksandra Vučića i njegov kriminalno-teroristički režim. 

Kao što smo više puta pisali, aparatčici koji su dovedeni iz SAD, predvođeni bivšim ambasadorom u Beogradu Kristoferom Hilom, gajili su neskrivene simpatije prema paramilitarnoj organizaciji takozvanoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi (SPC) koja predstavlja sinonim za velikosrpsku hegemoniju. 

Upravo je američka diplomatija najzaslužnija za promjenu vlasti u avgustu 2020. godine, kada je Crna Gora upala u mrak svetosavskog hegemonizma i u određenim geopolitičkim krugovima već bila zacrtana kao kompenzacija Srbiji za Kosovo.

Kako smo pisali, SAD su 2020. imale informaciju da se planira rušenje vlasti u Crnoj Gori, slično kao u oktobru 2016. godine kada je planiran pokušaj terorizma. Samo je 2020. godine, umjesto Rusije i direktno njenih agenata, srpski autokrata Aleksandar Vučić preko SPC i tada još uvijek živog Amfilohija Radovića, agenta srpskih službi koje su samo filijala ruskog obavještajnog podzemlja, pripremao preuzimanje Crne Gore.

Američka ambasada bila na usluzi militantnom svetosavlju kad je trebalo smijeniti vlast 2020. godine

Amerikanci su 2020. dogovorili sa tada još uvijek aktivnim Demokratskim frontom (DF) i tzv. SPC koja je predstavljala glavni politički faktor u državi, da vlast mora da se promijeni. Takođe je dogovoreno da ako stara vlast ne prizna izbore i bude insistirala da se na pojedinim biračkim mjestima ponovi glasanje, Amerika blagonaklono gleda na ‘narodnu pobunu’ koju bi predvodile neskrivene ispostave malignog putinističkog uticaja u Crnoj Gori – SPC i DF. 

Stoga i ne čudi što je vječita ambasadorka SAD u Podgorici Džudi Rajzing Rajnke govorila da je očekivala da će Đukanović izvesti tenkove na ulice nakon gubitka izbora.

Kako smo već pisali, u ambasadi SAD u Podgorici postojala je kontakt-osoba za komunikaciju sa DF-om i SPC.

Presudna uloga u potpisivanju ”temeljnog ugovora”

Osim što je diplomatija SAD imala presudan uticaj u smjeni vlasti 2020. godine, dala je još jedan nalet „vjetra u leđa“ militantnom svetosavlju jer je imala ključnu ulogu u potpisivanju takozvanog ”temeljnog ugovora”. Tu se misli na bivšeg izaslanika Stejt departmenta za Zapadni Balkan Gabrijela Eskobara i posebno bivšeg ambasadora te države u Beogradu Kristofera Hila, koji će ostati upamćen kao „uslužni ambasador“ Aleksandra Vučića. 

Upravo je Hil, inače prijatelj prvog čovjeka takozvane SPC Porfirija Perića, direktno izdejstvovao da bivši premijer Dritan Abazović potpiše takozvani ”temeljni ugovor” sa SPC.

Hil se 22. jula našao sa Abazovićem u Porto Novom, desetak dana prije potpisivanja ugovora, i maltene mu naredio da stavi potpis na taj dokument sa takozvanom SPC i garantovao mu je da za to neće snositi nikakve teže posljedice, o čemu smo više puta pisali. Međutim, nakon ove akcije koja je obavljena na prepad 3. avgusta 2022. godine, tenzije u Crnoj Gori su eksalirale, a politički haos kulminirao vanrednim izborima i novom vladom Milojka Spajića. Ali za SAD diplomate, interesi parapolitičke sekte stavljeni su na prvo mjesto!

Kristofer Hil i Dritan Abazović u Portonovom

Njegov kolega Eskobar je, sa druge strane činio sve da relativizuje ovaj sramni akt veleizdaje. Prije nego je stupio na balkansku turneju, Eskobar je početkom decembra 2022. godine u intervjuu za Atlantski savez relativizovao crkveno pitanje i ugroženost vjerskih prava Crnogoraca. On je kazao da se treba fokusirati na ’’reformu vladavine prava, ekonomiju, borbu protiv organizovanog kriminala, a ne na stvari koje prave podjele – ko je Srbin, a ko Crnogorac i ko ide u koju crkvu’’.

Eskobarova misija – instaliranje Spajića i DF-a u vladu

Nakon što je „temeljni ugovor“ potpisan, bilo je samo pitanje vremena kada će vlada jednog uslužnog idiota Dritana Abazovića pasti, da bi na čelo sledeće od strane iste američke diplomatije bio postavljen drugi uslužni idiot – Milojko Spajić. 

Od izbora Spajića bilo je jasno da se on profilisao kao resurs sumnjivih američkih obavještajnih krugova, i američko-srpskih lobija kao poslušnik bivšeg izaslanika za Zapadni Balkan Gabrijela Eskobara.

Najbolju potvrdu ovih tvrdnji dao je upravo Eskobar, prilikom posjete Crnoj Gori u martu prošle godine, kada je na zajedničkoj konferenciji za medije sa Spajićem, maltene naredio da aktuelnog premijera svi treba da slušamo, poručivši da je ’’Vlada pod vođstvom Spajića već učinila ogromne korake’’. U prevodu – Spajić je dobio pohvale jer je odličan poslušnik.

Gabrijel Eskobar (desno) i njegov resurs (lijevo)

Osim što je instalirao svog poslušnika na čelo vlade, Eskobar je dao nalog Spajiću da prihvati manjinsku podršku bivšeg DF-a prilikom formiranja izvršne vlasti. Licemjerje američke diplomatije se ogleda u tome da iako su direktno podržali ulazak DF-a u vladu, zvanično su preko vječite ambasadorke u Podgorici Džudi Rajzing Rajnke zauzeli sasvim drugačiji stav – saopštenjem za javnost su se ogradili i osudili ulazak proputinističkih, velikosrpskih snaga u Vladu. To je naravno bila samo predstava za javnost.

Vučićev uslužni diplomata

Nakon što smo ukratko rekapitulirali genezu haosa koji je američka diplomatija osmislila u Crnoj Gori, moramo se osvrnuti i na bivšeg ambasadora SAD u Beogradu Kristofera Hila, koji je bio siva eminencija američke diplomatske mreže u regionu i sa te pozicije zdušno podržavao svog intimusa Aleksandra Vučića i njegovu destruktivnu velikosrpsku politiku. 

Kristofer Hil i njegov intimus Aleksandar Vučić

Portal Aktuelno duže vremena je pisao o prisnim odnosima Hila i Vučića, čije je maligno udruženo djelovanje osnovni razlog zašto je Zapadni Balkan potonuo u jamu sve dubljih tenzija i haosa. Hil je za vrijeme svog mandata u potpunosti podržavao srpskog autokratu i njegov kriminalno-hegemonistički režim, a zauzvrat je čekao potpis na evropski sporazum o Kosovu, koji nije dobio, iako je Vučić faktički učinio sve da prizna nezavisnost Kosova.

Hil se nije ogradio od Vučića ni nakon što je u junu prošle godine na zajedničkoj sjednici vlada Srbije i RS, tokom „svesrpskog sabora“ usvojena ”deklaracija o zaštiti nacionalnih i političkih prava i zajedničkoj budućnosti srpskog naroda”, dokument sa 49 tačaka u kojem se između ostalog šalju opasne, ratnohuškačke poruke ”da srpski narod predstavlja jedinstvenu celinu”, kao i da sabor ”ne podržava Rezoluciju o genocidu u Srebrenici koja je krajem maja izglasana u Ujedinjenim nacijama”.

Hil je uporno promovisao srpskog autokratu i do samog kraja je branio Vučićev velikodržavni projekat „Otvoreni Balkan“, čak i nakon što je tu inicijativu podržao Putinov šef diplomatije Sergej Lavrov. 

Koliko se Hil zalagao za svog intimusa Vučića, postalo je očigledno nakon neuspjelog pokušaja terorizma na sjeveru Kosova u Banjskoj 24. septembra 2023. godine, kada su kriminalno-terorističke grupe, po nalogu Beograda, predvođene Vučićevim prijateljem Milanom Radoičićem, izazvale krvoproliće.

Hil je i tada u izjavi za medije nastojao da relativizuje čitavu situaciju i izbjegao da uopšte pomene svog intimusa, predsjednika Srbije. Zbog Vučića je bio spreman i na konflikt sa svojim kolegama ambasadorima SAD iz regiona, a bio je zaštitnički nastrojen i prema hegemonističkoj ispostavi „srpskog sveta“ takozvanoj SPC, što se može zaključiti iz njegovog djelovanja na potpisivanje „temeljnog ugovora“ o čemu smo ranije govorili. 

Da li će ispraviti greške?

Ako uzmemo u obzir samo ono što je navedeno u ovom tekstu, a što predstavlja samo djelić destabilizatorskih napora američke diplomatije u regionu, jasno je da bi ovakvim djelovanjem najzadovoljniji mogli da budu Kremlj i Vladimir Putin. 

Jer samo je Putinovoj vlasti bilo u interesu da region Zapadnog Balkana bude nestabilan i na ivici rata prije svega da bi skrenuo pažnju sa Ukrajine. Ostaje da se vidi da li će nova američka adminitracija ispraviti greške koje već godinama pravi u regionu pod uticajem destruktivne diplomatije i kompromitovanih američko-srpskih lobija.