Zalutali kandidati

Piše: Goran Popović

Za sada su svoje kandidature na izborima za predsjednika Crne Gore zvanično istakli Andrija Mandić, Milojko Spajić i Dejan Vukšić. Pa da vidimo sa kakvim to političkim bekraundom oni ulaze u ovu izbornu avanturu.

Mandić Andrija, predsjednik Nove srpske demokratije, u svojoj trodecenijskoj političkoj karijeri je izgubio sve izborne trke. Znao je, svojevremeno, da istura i druge kandidate u ime Demokratskog fronta, kao na primjer Miodraga Ćakija Lekića, kako bi umjesto njega pokupio gorčinu jednog od tih poraza. A kada bi uspio i da napravi neku sumnjivu koaliciju i neprincipijelnu „parlamentarnu većinu“ Andriju bi preveslao bizarni politički vagabund, lik po imenu Dritan, u kriminalnim krugovima poznat kao brat Abaz. I to više puta u vrlo kratkom vremenu.

Osim ovih konstanti u političkoj karijeri, Mandić je, takođe, principijelan u stavu da Crna Gora ne treba da postoji kao nezavisna, međunarodno priznata, građanska i sekularna država, okrenuta vrijednostima zapadne civilizacije. On je na referendumu 2006. godine bio za zajedničku državu sa Srbijom, zatim je glasao protiv Ustava nezavisne i suverene Crne Gore, a ne priznaje ni njene državne simbole ustanovljene Ustavom, kao što su himna i zastava. Bio je izričito protiv članstva Crne Gore u NATO savezu, a svakodnevno pokazuje očiglednu netrpeljivost prema zapadnim partnerima i opčinjenost likovima antizapadne i antievropske provenijencije, poput Vladimira Putina i Aleksandra Vučića.

Mandić Andrija je, takođe, u regularnom sudskom postupku prvostepeno osuđen na pet godina zatvora za „krivična djela stvaranja kriminalne organizacije i pokušaja terorizma“. Sad je taj „slučaj“ vraćen na ponovno suđenje, ali nikako da počne… On je bio organizator i nasilnih protesta u Podgorici, gdje je ispred zgrade Skupštine Barska srbadija pekla prase na ražnju, ali je on, ipak, više volio da jede koljenice u Kristalu.

Eto, to nam je jedan od kandidata!

Drugi kandidat, Milojko Spajić, ima skroman politički bekgraund, ako ga uopšte ima, i do sada je državne funkcije obavljajo bez učešća na bilo kakvim izborima, već je u vladu Zdravka Krivokapića hirotonisan kao ministar finansija u crkvenim parapolitičkim jazbinama, bez ikakvog legitimiteta.

I prije no što je postao ministar uspio je da „tajno i organizovano“ zaduži državu za 750 miliona eura, plus kamate, a Nebojša Medojević ga prijavljuje da je u tom dilu bio žestoko korumpiran. Takođe je uspio da uništi nacionalnu avio kompaniju  Montenegroairlines, i osnuje novu za 0 (nula) eura. Ta nula je, međutim, već u startu bila veća od 30 miliona eura, a nova kompanija dobila je avione bez motora, sa konstantnim trendom rasta gubitaka. Osim toga, Spajić Milojko, „sistemskim mjerama“ doveo je crnogorski zdravstveni sistem na rub kolapsa, ugasio KAP, poćerao ugledne strane investitore… Istovremeno je promovisao socijalnu solidarnost, pa je, recimo, dok je njegov kolega Jakov Milatović dijelio socijalnim slučajevima po dva i po litra ulja, Milojko sebi kupio mercedes od skoro 100 hiljada eura. Solidarno, je li! O stanu u Beogradu na vodi tek ovih dana se više govori…

Taj nam je drugi kandidat!

Treći kandidat je Dejan Vukšić koji je 17. decembra 2020, godine nezakonito imenovan za šefa Agencije za nacionalnu bezbjednost, jer je do tada obavljao političku funkciju predsjednika Skupštine opštine Kotor. On je novokomponovani demohrišćanin, a  na javnu političku i državnu scenu iščilio  je, takođe, iz neke parapolitičke crkvene katakombe. Vele da je za kratko vrijeme Dejan uspio da ozbiljno naruši crnogorski bezbjednosni sistem i ugrozi odnose za zapadnim partnerima, zbog čega ga je Dritan smijenio kad je na čelo vlade došao umjesto Zdravka Krivokapića. Vukšić Dejan sada se kao predsjednički kandidat zalaže za „hrišćansko pomirenje Srba i Crnogoraca“. A ko ih to zavadi?!

Takav nam je treći kandidat.

Kad čovjek zna sve ovo i bolje se zamisli, sva trojica kao da su neki zalutali kandidati. Kao da su pogriješili zemlju u kojoj se kandiduju, jer do sada su činili sve da potpuno rastoče državu Crnu Goru…