MIĆOVIĆEV RATNOHUŠKAČKI GOVOR O KAPELI NA LOVĆENU: Providni pokušaj da sakrije izdaju Amfilohija i Njegoša!

Njegošev dan, prvi put se juče slavio u Crnoj Gori kao zvanični državni praznik, i taj datum očekivano, nije mogao da prođe bez javnog ratnohuškačkog poziva Jovana Joanikija Mićovića – spodobe u mantiji na čelu crnogorske filijale svetosavske sekte (SS), takozvane Srpske pravoslavne crkve (SPC).

Ovaj operativac, bezrezervno odan beogradskoj centrali i njenom šefu Prvoslavu Periću, preko koje prima naloge vrhovnog operativca iz Moskve Kirila Gunđajeva, iskoristio je jučerašnji praznik da ponovo trenira ratnohuškačke tehnike po kojima su operativci tzv. SPC poznati već decenijama.

Joanikije je juče u operativnoj bazi kodnog naziva Parohijski dom u Nikšiću kazao da Lovćen ”u našem poimanju nije samo planina, nego je to Sveta gora, naročito od kad je osveštana Kapela na Lovćenu i od kada su položene Njegoševe svete mošti na vrh planine”.

”Sada je Lovćen kao u onoj slici skoro vizuelnoj, skoro likovnoj slici koju je Njegoš naslikao na početku Gorskog vijenca, pod oblacima, tamom i munjama, ali se nadamo da će se iznad njega razvedriti, kao što to on i pominje svud je okolo tama pritisnula, a nas jedne samo sunce grije. A to će se dogoditi kad se opet vrati Skupština na Lovćen, kada se vrati Njegoševa kapela tamo gdje je mjesto, gdje će njegove svete mošti naći konačni počinak”, naveo je Joanikije u novoj ratnohuškačkoj prezentaciji, prenijela je propagandna služba takozvane Mitropolije crnogorsko-primorske (MCP).

Mićovića grize savjest

Najnovija javna tirada Mićovića o vraćanju Njegoševe kapele na Lovćen je sastavni dio ratnohuškačkog folklora koji je posljednjih decenija postao neizostavni dio djelovanja funkcionera svetosavske sekte. Osim ispunjavanja norme u govoru mržnje i podgrijavanju tenzija, ovogodišnja izjava Mićovića vezana za kapelu na Lovćenu ima i drugu dimenziju – njom lider crnogorske filijale tzv. SPC želi da sa sebe spere ljagu izdajnika i lažno predstavi da i dalje slijedi Amfilohijev zavjet!

Mićovića očigledno grize savjest jer je izdao zavjet svoga mentora i navodnog prijatelja Amfilohija Radovića, pa pokušava da pričom o vraćanju kapele na Lovćen, nekako predstavi da zaostavština njegovog prethodnika na mjestu šefa crnogorske filijale SS nije zaboravljena. Međutim, s obzirom na okolnosti to je nemoguće.

Krajem maja 2021. godine, odmah nakon što je Mićović izabran za mitropolita, i prije krvavog helikopterskog ustoličenja 5. septembra iste godine na Cetinju, bilo je jasno je da je osnovni uslov da nezvanični šef SPC, srpski autokrata na čelu kriminalno-terorističkog režima Aleksandar Vučić odobri njegov izbor, bio da se ovaj nekad bliski saradnik i duhovno-političko čedo Amfilohija odrekne svog dugogodišnjeg mentora i njegove zaostavštine.

Mićović je bez pogovora poslušao Vučića i beogradsku centralu SPC, pa se nije mnogo bunio što su sistematski izbrisali sve što je Amfilohije stvarao.

Mićoviću nije smetalo što je dekretom sa Kalemegdana ukinut Episkopski savjet u Crnoj Gori, što je nestao iz temeljnog ugovora ranije utvrđen naziv Pravoslavna crkva u Crnoj Gori, baš kao i titula Arhiepiskopa cetinjskoga namijenjena za predsjedavajućeg Episkopskoga savjeta. Sve to su bile samo pripreme za egzekuciju plana Amfilohija Radovića o osamostaljenju pravoslavne crkve u Crnoj Gori, u kojem je glavnu ulogu imao nelicencirani epidemiolog i svetosavski vrač Velibor Džomić, o čemu možete čitati na OVOM LINKU.

Izdao i Njegoša

Razlog zbog kojeg Joanikije pominje Njegoševu kapelu na Lovćenu treba takođe tražiti u izdaji Petra II Petrovića Njegoša. Jer osim što je izbrisan amanet Amfilohija Radovića vezano za crkveno ustrojstvo, takođe je ukinuto proslavljanje „SVETOGA Mitropolita Petra Drugoga Tajnovidca Lovćenskoga”, koga je Amfilohije, protivno Patrijaršiji u Srbiji, 2013. jednostrano proglasio za svetitelja.

Fukarsko-kriminalnim potpisivanjem takozvanog ’’temeljnog ugovora’’ sa svetosavskom sektom (SS) 3. avgusta prošle godine, koje je u ime Vlade, a po nalogu iz Beograda, obavio prvi izrod Crne Gore i bivši premijer Dritan Abazović, samo je ozvaničena izdaja Amfilohijevog amaneta. Temeljnim ugovorom tzv. SPC i Vlade dovršeno je brisanje Amfilohija iz istorije i zvanično su parafirane gore navedene izmjene, a Joanikije je u tom poslu bio aktivni kolaboracionista.

Po diktatu vrha SPC i Aleksandra Vučića, koji je neskriveno mrzio Amfilohija, pogažen je amanet pokojnog mitropolita i stopiran njegov plan za potpisivanje dokumenta sa ,,Pravoslavnom crkvom u Crnoj Gori“. Taj termin je izbačen iz ugovora, i zamjenjen nazivom Srpska pravoslavna crkva (SPC).

Njegoš je takođe izvisio za titulu sveca i Joanikije je svjestan svega toga.

Ako svemu ovome dodamo da je podgoričko tužilaštvo prošle godine pokrenulo izviđaj protiv MCP i njenog direktora Mićovića, zbog prikrivanja pedofilije, i da je taj slučaj i dalje aktivan, onda to svakako možemo uzeti kao još jedan valjan razlog za jučerašnje ratnohuškanje od strane prvog čovjeka takozvane MCP.

Ne čudi izjava ”Nedostojnog”

Ovakav ratnohuškački stav jednog od najistaknutijih funkcionera SS Mićovića, i njegovo konstantno pominjanje vraćanja kapale na Lovćen, što je otvoreni poziv na rat, ne treba da čudi s obzirom na zločinački pedigre ove organizacije.

Takozvana SPC je poznata kao ratnohuškačka, svetosavska, nacionalistička ispostava, sa jasnim političkim ciljevima, koja sarađuje sa stranim bezbjednosno-obavještajnim službama na uništavanju državnosti Crne Gore i njenoj integraciji u granice neonacističkog ideološkog provizorijuma pod imenom ”srpski svet”.

Osim što je antihrišćanski nastrojena, treba napomenuti da SPC zastupa radikalnu klero-nacionalističku ideologiju nazvanu “svetosavlje” koja je nastala 30-ih godina prošlog vijeka podstaknuta srpskim fašizmom sa Nikolajem Velimirovićem i Dimitrijem Ljotićem kao vodećim ideolozima.

Takozvana SPC, kao legitimni predstavnik ratnog, krvoločnog svetosavskog kulta ”krvi i tla” bila je glavni duhovno-ideološki pokretač gotovo svega zla, razaranja i ratova koja su zadesila region bivše SFRJ. Ovo se nedvosmisleno može reći, svakako, ne zbog toga što  bilo ko želi da omalovaži ili vrijeđa srpski pravoslavni narod koji je u suštini najveća žrtva ove malevolentne organizacije i njene ideologije.

Pod patronatom SPC decenijema unazad slave se najveći zločinci kao nacionalni junaci, a neke od njih srpska crkva stavlja i u ikonostase manastira, među “Hristove vojnike” – na primjer četničkog vođu, koljača i kvislinga iz Drugoga svjetskog rata Dražu Mihailovića kome su službenici SS širom Crne Gore održavali parastos.

Među svecima SPC  su čuveni monstrumi Maca Vukojičić i Slobodan Šiljak, a osnivač svetosavske ideologije na kojoj počiva SPC Nikolaj Velimirović otvoreno je glorifikovao Hitlera i podržavao progon Jevreja, a proglašen je za sveca.

Više o zločinačkoj ideologiji SS mašinerije, čiji je Mićović samo mali šaraf, čitajte na OVOM LINKU.

B.Knežević