PAVIĆEVIĆ: Demokratska partija socijalista se radikalizovala

Piše: Vladimir Pavićević, Direktor Društva za istraživanje politike i političke teorije

Iako pojedini funkcioneri Demokratske partije socijalista (DPS) ponavljaju da je ova stranka uspjela da sačuva relativnu snagu i uticaj kod birača, realno stanje je potpuno drugačije. Za nešto više od godinu dana koliko je u opoziciji, dominantna partija bivšeg režima doživljava kontinuirani pad podrške kod građana Crne Gore. Kada bismo zamislili da se danas organizuju prijevremeni izbori Milov DPS više ne bi bio pojedinačno ni najjača ni druga po snazi politička formacija. Tri su razloga za definitivni politički krah ove partije.

Prvo, Milova stranka se nakon avgustovskog poraza prošle godine dodatno radikalizovala tako da pojedini nezavisni istraživači i akademski autoriteti tu partiju definišu kao kripto-fašističku. Posledica zauzimanja ovako ekstremne pozicije u crnogorskoj politici je odluka tzv. umjerenih birača koji su nekada glasali za DPS da biraju neke druge opcije. Budući da je umjerenih birača najviše, utoliko je i vidljiviji pad podrške te partije u biračkom tijelu.

Najveći broj birača u svim demokratskim društvima jednostavno ne želi da bude dio bilo kakvih ekstremnih ili radikalizovanih grupacija. Milov DPS je što manipulacijom i vještom ideološkom retorikom, što korišćenjem klijentelističkh mehanizama na kojima je počivao bivši režim, uspijevao da u dužem periodu najveći broj umjerenih glasača veže za sebe. Današnjom ultra-nacionalističkom politikom i porukama koje sve češće djeluju militantno, DPS je od sebe nepovratno udaljio ogromni broj svojih nekadašnjih umjerenih birača.

Drugo, građani Crne Gore su pažljivo pratili sva dešavanja oko svečanog čina ustoličenja Mitropolita crnogorsko-primorskog gospodina Joanikija 5. septembra na Cetinju. Najveći broj građana o tom događaju razmišlja na sledeći način. Milo je krajem avgusta poručio da ustoličenja u Cetinjskom manastiru neće biti. Ustoličenja je, kao što smo svi vidjeli, u Cetinjskom manastiru ipak bilo. Zaključak je da je Milo još jednom poražen u svom pokušaju napada na Mitropoliju crnogorsko-primorsku Srpske pravoslavne crkve i naravno da građani jasno vide da on srlja iz greške u grešku. Milov DPS je dakle u filmu sigurnih gubitnika.

Cetinjska dešavanja su pokazala i to da Milov DPS ni suštinski ni formalno ne interesuje interes države niti bilo kakva vrsta učvršćivanja crnogorske države. Ustoličenje Mitropolita je događaj koji, zbog isprepletenosti istorije države Crne Gore i tradicije i razvoja Mitropolije crnogorsko-primorske, dobrim dijelom podsjeća građane na slavne tradicije Crne Gore i Crnogoraca. Milov pokušaj udara na Mitropoliju je udar i na ustavne principe države Crne Gore, ali i na one slavne crnogorske tradicije o kojima je Gledston govorio kao o tradicijama koje u sjaju prevazilaze uspomene na Termopile i Maraton. Otud je građanima jasno da je Milov DPS neprijatelj Crne Gore.

Treće, nema dileme da su prošlogodišnji izbori jasno pokazali da je DPS ostao bez uporišta u Crnoj Gori. Važno je i to da je u prvoj godini opozicionog staža ta stranka dodatno oslabila svoj uticaj na relevantne inostrane aktere i tako definitivno ostala bez uporišta i van Crne Gore. Nema danas ni jednog predsjednika vlade ili predsjednika države bilo koje moćnije zemlje zapada koji bi se sastao sa Milom. Ti ljudi jednostavno njega više ne žele da vide i građanima Crne Gore svih vjera i nacija to je postalo očigledno.

U jednom momentu u drugoj polovini devedesetih, Milo je za Slobodana Miloševića znao reći da je prevaziđen političar. Danas je prevaziđen Milo. Zato što svako poređenje poltičkog momenta koji sada živimo sa politikama devedesetih ne odslikava realno stanje stvari jer nema sada devedesetih, sve se promijenilo i u svijetu i kod nas. Ponavljanjem poruke da mnogo toga danas liči na procese devedesetih, Milo svima nama otkriva da je neupućen u to šta se danas zaista dešava u našem regionu i u Evropi. Takvim djelovanjem kontinuirano slabi i svoju i sve ove male takozvane suverenističke stranke čiji je identitet u ovom momentu apsolutno utopljen u politiku Milovog DPS-a. Cinici bi poručili – ne odustaj Milo, samo tako nastavi.