BRAĆA RAVNOGORCI: Ervin da podrži kolegu Buda i njegovu inicijativu za podizanje spomenika Pavlu Đurišiću

Funkcioner i ministar iz korpusa profesionalnih Srba, perjanica nekadašnjeg Demokratskog fronta Budimir Aleksić ovih dana je postao hit u svesrBskoj javnosti kada se prilikom zvanične posjete Srbiji ponosno slikao između ”svojih” trobojki uz kolegu ministra i brata velikosrbina Nikolu Selakovića.

Portal Aktuelno već je pomenuo da je ovo uobičajen način ponašanja likova kao što su Aleksić, osvjedočenih pobornika ravnogorske i velikosrpske zločinačke ideologije, koji su odavno stavili do znanja da je njihova otadžbina Srbija i da Crnu Goru ne priznaju kao državu.

To što je Aleksić naknadno iskopao par slika na kojima je istaknuta crnogorska zastava prilikom njegovog sastančenja u Beogradu, ne mijenja suštinu – da aktuelna crnogorska vlast počiva na principima velikosrpske hegemonije i negacije Crne Gore.

Aleksić je osvjedočeni srbonacista, koji se čak i u njegovoj neočetničkoj Novoj srpskoj demokratiji predvođenoj Andrijom Mandićem, izdvaja po ekstremnim stavovima.

Aleksić je u novembru 2022. godine u Skupštini poručio je da u ”novim oklonostima Crnogorci i Egipćani treba da osnuju svoje nacionalne savjete”.

Ovakva klasična nacistička izjava kojom Crnogorce upućuje da u vlastitoj zemlji, postanu nacionalna manjina, je manir obraćanja karakterističan za Aleksića. To je u stvari i suština ideologije Mandićeve Nove srpske demokratije, koja faktički i kontroliše izvršnu vlast.

”Podvig” po kojem je Aleksić najpoznatiji datira još iz novembra 2019. godine kada je u Skupštini Crne Gore tražio da se podigne spomenik zlikovcu i ratnom zločincu četničkom vojvodi Pavlu Đurišiću koji je odgovoran za smrt preko 15 hiljada muslimana u Drugom svjetskom ratu, od toga skoro 12 hiljada na teritoriji današnje Bosne i Hercegovine.

Pavle Đurišić iz Stare Gradiške, bio je četnički vojvoda, saradnik italijanskog i njemačkog okupatora, komandant ”Crnogorskog dobrovoljačkog korpusa” i ”Crnogorske narodne vojske”.

Đurišićeve trupe su izvršile pokolj muslimana Pljevalja, Čajniča i Foče februara 1943. godine, najmasovniji ratni zločin etničkog čišćenja koji su počinile četničke formacije tokom drugog svetskog rata! Zaista pravi materijal za podizanje spomenika!

S obzirom da Aleksićeva ideologija glorifikuje slične zločince, istina moderne, kao što su Radovan Karadžić i Ratko Mladić, priča o spomeniku Đurišiću iz 2019. godine Budu-četniku je donijela samo simpatije i dodatne poene u njegovom biračkom korpusu.

A sad treba podsjetiti na najmorbidniju okolnost – sa ovakvim ministrom Aleksićem, koji samo javno izražava stavove njegovih partijskih kolega iz bivšeg DF-a, u vladi je Bošnjačka stranka na čelu sa Ervinom Ibrahimovićem kao ministrom vanjskih poslova. A tu vladu podržava Zapad, posebno SAD.

Mastodontska vlada sa preko 30 resora predstavlja veliko opterećenje za Crnu Goru, nefunkcionalna je i pod jakim spoljašnjim uticajem, prije svega iz Beograda i Kremlja, pa je više nego jasno koji su motivi Ibrahimovića i njegove BS za ulazak u izvršnu vlast.

Jasno je da su Ibrahimović i BS ulećeli u vladu sa poklonicima velikosrpske genocidne politike, ne iz ideala, niti za dobrobit države Crne Gore, već zbog sitnih benefita, fotelja i partijskog uhljebništva.

Jedno pitanje se samo nameće – što će BS i Ibrahimović raditi ako Budo, ili neko od njegovih saboraca koji gaji iste velikosrpske, fašističke stavove, bude ponovo predložio podizanje spomenika Pavlu Đurišiću?

Ibrahimovića naravno nije briga za nacističke i rasističke izjave Aleksića koji želi da ”sabije” Crnogorce u tor nacionalnih manjina u njihovoj državi, sve u korist etničkog inžinjeringa ”srpskog sveta”.

Ono što predstavlja najveću bruku za Ibrahimovića i njegovu BS je što se prave ludi na činjenicu da Aleksić zagovara podizanje spomenika zlikovcu koji je odgovoran za smrt hiljada muslimana!?

Ali vremena se mijenjaju, pa je za Ibrahimovića Srebrenica sada možda postala ”strašan zločin”, a podizanje spomenika Đurišiću, pa i Karadžiću i Mladiću, je primjer konstruktivnog pristupa međunacionalnom pomirenju u Crnoj Gori. Kada društvo dođe do moralnog dna, svašta se može očekivati pa i ovakav scenario.

B.Knežević