Foliranti & Kukavice

Piše: Željko Vukmirović

Nova politička blokada nam ne gine. Staro je samo političko nasilje koje nam u svakodnevicu isporučuju ostaci Demokratskog fronta, zvaničnici srpske crkve i nešto pogubljene diletantske balavurdije uhljebljene u izvršnoj vlasti.

Aktuelne pregovore oko formiranja gradske vlasti u Podgorici je bez iznenađenja obilježilo kalkulativno saopštenje koalicije Jakova Milatovića i Dritana Abazovića o pripremanju Platforme nakon koje će izaći na pregovore. Za sve one koji smatraju da je za tu koaliciju ovo saopštenje tek zaobilaznica za sasvim jasan stav prema kojem tek treba da se vidi šta ima da se škrbne sa stola, profitira i odradi posao u prilog lične koristi – da, u pravu ste. Twelve points. Douze points. A i vidljivo je golim okom da se u toj priči interesi Podgorice i Crne Gore nigdje ne spominju.

O neskrivenom kukavičluku i sudbini ucijenjenih glava već može da se priča.

Uostalom, nema ništa nejasno u političkom angažmanu sadašnjeg predsjednika Crne Gore, a ni bivšeg premijera. I jedan i drugi su prepoznati po raznim kompromitacijama i beskrajnoj sujeti. I jedan i drugi su imali prilično ozbiljnog učešća u destabilizaciji Crne Gore. I za jednog i za drugog važi da njihov dosadašnji učinak u mnogim segmentima prevazilazi tek jedan prolazan politički angažman. Počinjene štete su veoma materijalna stvar.

I jedan i drugi su u kampanji za lokalne izbore u Podgorici nagovještavali preko potreban građanski i državni interes. Čak, te nijanse su se pojavile i u prvom talasu postizbornih dešavanja. Pa, iako je već u startu zvučalo varljivo i kao najobičnije utvrđivanje pazara, bar na čas je izgledalo kao nagovještaj otrežnjenja.

A onda su se prosrpske i proruske snage konsolidovale nakon još jednog pretprljenog izbornog debakla i podsjetile ovu dvojicu političkih aktera na činjenicu kome zapravo duguju svoje preživjele karijere.

Zato, nikakvo eventualno otrežnjenje i crnogorski interes ne dolazi u obzir. Ne dolazi u obzir ni nikakvo narušavanje do sada ostvarene destabilizacije države. Prosrpske i proruske stranke imaju nultu toleranciju na takvu avanturu. Sa sve učešćem bezbjednosnih struktura koje im stoje na raspolaganju.

Crnogorska realnost je užasno jednostavna stvar. I jedna malecna objava na društvenim mrežama o tome bolje govori nego ijedan politički komentar.

A tamo lijepo piše:

“Da ja pošaljem prijeteći mejl odmah bi me otkrili. Da ja prekrečim trobojni kružni tok u Donjoj Gorici u crveno, priveli bi me, a ni prvu ruku ne bih završila. Da ja krenem da spopadam maloljetne dječake po ulici uhapsili bi me istog dana jer bi nadzorne kamere na tom mjestu savršeno radile i ne bi bile potrebne silne dozvole da se sadržaj sa njih pogleda. Da ja ubijem čovjeka, ne bi me tražili helikopterima, našao bi me neko na biciklu.”

Ukratko, država Crna Gora ne radi. Prema svemu do sada viđenom posla ima samo za realizatore ujdurmi iz uhljebljenih stranaka u izvršnoj vlasti i nosioce nacionalističko geostrateških projekata iz agende prosrpskih i proruskih stranaka.

Prema tome, pripremanje nekakve Platforme je samo podsjećanje da imamo posla sa folirantima. 

A i kukavicama…