Vučićeva propala investicija

Piše: Neven Mitrović

Kao što smo i najavili dan pred objavljivanje rezultata popisa koji se tiču nacionalne pripadnosti i jezika, Vučićeva investicija u srpstvo u Crnoj Gori je njegova najgora, a nije da su mu i ostale nešto preuspješne.

Kao što je u bici u Ardenima njemačka komanda svakih deset dana smanjivala očekivane ciljeve, tako je i srpski štab u Crnoj Gori preko svojih nezvaničnih, ali i zvaničnih kanala komunikacije smanjivalo ciljeve koji se mogu doseći.

Nacisti u Ardenima krenuli sa idejom da potisnu Saveznike do Normandije, pa da osvoje Antverpen, pa da osvoje Bastonj. Nijesu uspjeli ni jedno i za samo tri mjeseca je uslijedio slom te države i režima.

Srpski predstavnici su dugo podgrijavali tezu o Crnoj Gori kao “srpskoj državi” koju većinski čine Srbi i “mi” – ostali. To je bila početna meta, često saopštavana od strane opskurnih likova poput psihotičnog paraistoričara Aleksandra Rakovića, koji je megafon srpskog sveta i autokratskog režima u Beogradu. Kad su viđeli da od ovoga nema ništa, prešlo se na plan B – Srbi su brojniji od Crnogoraca koji su manjina u svojoj državi. Kad se viđelo da su zaludu stotine miliona,12 televizija, desetine portala, BIA i Crkva Srbije sa 2.000 sveštenika-agenata – prešlo se na zadnju opciju. A ona je podrazumijevala da onih koji govore srpskim jezikom bude preko 50 odsto, poslije čega bi Beogradu poslušna marionetska Vlada Milojka Spajića ušla u proces promjene Ustava.

Profesionalno srBstvo u Crnoj Gori: Zanat koji se sve manje isplati

Ni taj cilj nije ispunjen, ispada da “izmišljenim” crnogorskim jezikom priča taman toliko koliko i ovim “starim”. Nijesu uspjeli da ostvare ni svoj minimalni cilj na ovom popisu. I to će neko da plati i funkcijom i položajem. Možda će se tražiti i dio novca koji je bio namijenjen za posrbljavanje Crne Gore, a završio je u privatnim džepovima raznih funckionera NSD, DNP, SNP, Dajkovića i ostalih korisnih cirkusanata.

A para više nema, jer se ti ljudi ne trijezne od kad su počeli da ih primaju, svaki je kupio automobil od 40.000 eura dok im žene poslije skupih operacija ne liče na Bisu sa Murtovine. I sve su to odreda „ugroženi Srbi“ koji su toliko „propatili“ u Crnoj Gori pod „jarmom DPS vlasti“.

Na građanskoj strani je da ispravi neke svoje zablude. Prije svega onu o manjinskim nacionalnim partijama kao autentičnim predstavnicima manjinskih naroda. One to nijesu i u ovom kriznom vremenu. Izuzev HGI sve su bile u saglasju volja sa Vučićevom i Mandićevom velikosrpskom agendom. Prije svega jer se radi o ljudima koji nijesu bili predstavnici tog naroda ni prije 30 godina kad je bilo teško i kad se čuvao građanski mir. Tad su takvi, hrabri, časni i pošteni bili u SDP i LSCG. Bošnjačka i veći dio albanskih partija nastaju tek 2006. godine, kad je bilo sigurno.

Posljedice djelovanja “rasovskog Kisindžera u pokušaju” osjećaće se još dugo vremena, Žabljak, Pljevalja i Ministarstvo vanjskih poslova su najbolji pokazatelj

Druge zablude se odnose na “nepogrješivost” najveće partije u Crnoj Gori i njenog gurua sa brkovima i bez njih. Pogledajte popis u ministarstvu vanjskih poslova i koga je sve zaposlio ili rezultate na Žabljaku ili u Pljevljima, koji su sada dominantno srpske opštine, i sve će vam biti jasno.

Upravo je na tim mejestima najbolje vidljiv uticaj „brkatog faktora“ koji je zarad partijskih interesa gajio nesposobne kadrove koji jedino briljiraju u konvertitstvu, a kad treba zasijaju u disciplini profesionalnog Srpstva.

Kada na popisnu katastrofu „srpskog sveta“ dodamo i očajne rezultate Vučićevih lista na posljednjim izborima u tri crnogorske opštine – Gusinju, Podgorici i Kotoru jasno je da upotrebna vrijednost Mandića, Kneževića, Spajića i ostalih perjanica zvaničnog Beograda polako ističe.

Zbog toga se od sad mora pametnije. Prvu bitku smo dobili. Kao Saveznici 1944. Sad u juriš na uništenje osovine zla i režima koji bi da nas nema.

Jer, ipak su se malo preračunali.