Kako je Ljaljo iz Balabana postao ”Džakuzi Aleksis” u ’’koktelu ljubavi’’

Piše: Balša Knežević

Psihotičnom srpskom autokrati na čelu kriminalno-terorističkog režima u Beogradu Aleksandru Vučiću u Crnoj Gori izgleda nikad neće prifaliti ljudi na visokim političkim položajima za specijalne operacije subverzije i nametanja velikosrpskog hegemonističkog uticaja.

To se najbolje moglo vidjeti posljednjih pola godine, još od kad je aktuelni premijer Milojko Spajić kao nosilac liste ”Pokreta Evropa sad” odlučio da se suprotstavi nalozima beogradskog političkog siledžije. Osim standardnih najamnika iz upokojenog DF-a, Vučićev glavni adut do skoro je bio prvi izrod Crne Gore Dritan Abazović. Bivši premijer je bio glavni izvođač radova u čuvenoj ’’aferi Do Kvon’’, fabrikovanoj u Beogradu, koja je za cilj imala da spriječi Spajića da se dokopa vlasti, makar i po cijenu njegovog hapšenja. Mada, nikakve dileme nema da je Abazović bio spreman i na taj korak da je narudžbenica iz Vučićevog kabineta to podrazumjevala.

Nakon izbora u junu, Abazović je i zvanično rashodovan od beogradske centrale i bačen na smetlište istorije kao potrošeni politički kondom. Na scenu tada stupa nova beogradska uzdanica u crnogorskoj vlasti Jakov Milatović koji je zbog snishodljivosti prema Beogradu već dobio nadimak ’’Mali Momo’’. Uz Milatovića su po dubini djelovali razni ćinćuri, jevrosime, dobričanini… koji su se deklarisali kao zaštitnici kosovskog zavjeta u modernoj crnogorskoj politici na putu vučićizacije Spajićeve Vlade.

Presudna uloga ipak pripala Ljalju

Bez obzira na velike napore koji su sa svih strana ulagani da upokojeni DF uđe u Vladu, ipak je uloga lidera Demokrata Alekse Bečića bila presudna. Tek nakon formiranja vlade postalo je jasno da je Bečić imao ključnu ulogu u Vučićevom planu da četnički vojvoda Andrija Mandića dođe na čelo Skupštine i da njegovi saborci sa zvaničnom beogradskom deklaracijom za velikosrpski kolaboracionizam budu podrška Vladi.

Upravo je ’’potpredsjednik (zamjenik) predsjednika Vlade”, kako se kompleksaški predstavlja, tokom pregovora bio izričit da ne želi vladu u kojoj će biti Mehmet Zenka, pod izgovorom da je on neko ko je sarađivao sa DPS-om, iako mu je tadašnji mandatar Milojko Spajić to predlagao.

Bečić je takođe bio isključiv da ne želi nikakvu podršku od Socijaldemokrata, što je otvorilo vrata za ulazak putinističko-velikosrpskih političkih snaga u vlast.

Ljaljo i njegove Demokrate poznati su kao ideološki beskičmenjaci koji se nikad eksplicitno nijesu izjasnili ni po jednom bitnom pitanju – od jezika, nacionalnosti, crkve, države, tako da je skok u otvoreno velikosrpstvo, koje za sad prikriveno zastupa, za njega bio samo jedan novi kameleonski manevar.

Međutim, da bi Mandić zasjeo u fotelju predsjednika Skupštine, Bečić je morao da se odrekne te privilegije, što je za njega bio nezamisliv napor i odricanje u rangu onoga što se u pravoslavlju naziva istinsko podvižništvo.  Stoga se potpuno opravdano spekuliše da je Bečić, ucijenjen od Beograda, jer u protivnom ne bi odustao od fotelje predsjednika Skupštine za koju je jedno vrijeme bio patološki vezan.

Na meti Vučić(ević)a

Kada je u pitanju predmet eventualne ucjene, to nikada neće biti u potpunosti razjašnjeno, a javnosti ostaje samo da spekuliše o prirodi odnosa na relaciji Ljaljo-BIA-Vučić.

Ali ako govorimo o Beogradu, srpskim službama, propagandnim najamnicima Vučićevog režima i njihovom odnosu sa Bečićem, onda se moramo prisjetiti epizode od prije nešto više od dvije godine, kada je mladi Balabanjanin bio predmet višednevne tirade Dragana J. Vučićevića – propagandnog Kerbera u službi srpskog autokrate.

Nakon usvajanja Rezolucije o Srebrenici u junu 2021. godine koju je velikosrpska propaganda u svom stilu nakaradno-iskrivljene interepretacije predstavila kao ”izdaju srpskog naroda”, na meti paramedijskog desanta našao se i Bečić, kao tadašnji predsjednik Skupštine.

Bečić i Demokrate danima su prolazile kroz medijskog ”toplog zeca” koji su nad njima sprovodili beogradski tabloidi, a ova politički-ameboidna skupina na čelu sa Bečićem se našla u veoma teškom položaju. Ipak, u moru medijskih izliva mržnje isticao se omiljeni propagandista Aleksandra Vučića, glavni i odgovorni urednika Informera Dragan J. Vučićević.

Vučićević, za koga se spekuliše da je saradnik srbijanske Bezbjednosno informativne agencije (BIA), krenuo je u tviter-tiradu 18. juna 2021. godine kada je objavio veoma indikativnu i eksplicitnu poruku.

”Aleksa Bečić proglasio sve Srbe za zločince. Nego, nikako da pitam, je l’ to znači da je njegov topli brat sa beogradskog Vračara ‘genocidaš’? I je l’ sad neće tajno da mu dolazi u vikend posete”, navodi se u objavi Vučićevića koja je zapanjila Crnu Goru i čak natjerala Demokete da javno reaguju, istina ne previše intenzivno, da se ne zamjere.

Aleksis u ’’koktelu ljubavi’’ i ’’đakuzi gimnastika’’

Vučićević se nije zaustavio samo na jednom tvitu. On je danima nastavljao sa besprizornom kampanjom protiv tadašnjeg predsjednika crnogorskog parlamenta, koji je, kako se tada spekulisalo, bio preneražen odsustvom političke korektnosti kod urednika Informera.

U jednoj od objava na svom Tviter nalogu Vučićević je napisao:

”Javljaju iz Podgorice, Bečić Aleksa je u velikoj frci. Neko mu javio da ima neki snimak, a na snimku, kako kažu, on i njegov partner uvežbavaju đakuzi-gimnastiku negde u nekom luks apartmanu u ‘genocidnom’ Beogradu”, napisao je Vučićević u objavi na Tviteru dan nakon prvog tvita.

Portal Aktuelno tada je jedini stao u odbranu Bečića od nasrtaja Vučićevog medijskog siledžije, ali i pored svesrdnih napora da odbranimo tadašnjeg predsjednika Skupštine, Vučićević je nastavio sa proganjanjem Bečića objavama na Tviter nalogu.

”Auuuu, pa napravismo izgleda Bečiću veliki vanbračni problem. Doktor iz Zemuna saznao za đakuzi-manekena sa Vračara, a onda je zbog svega strašno pobesneo i Bečićev lični, skupštinski asistent. Što bi rek’o Baja: Svi zajedno u koktelu ljubavi”, napisao je Vučićević u objavi na Tviter nalogu koja je bila samo kontinuitet napada na Bečića.

BIA koristi resurse za ucjenjivanje?

Nakon beskrupuloznog javnog napada Vučićevića na tadašnjeg predsjednika Skupštine, Ministarstvo vanjskih poslova Crne Gore nije se oglasilo po ovom pitanju, ali ni  organizacije za zaštitu ljudskih prava, iako je Bečić nakon ove epizode dobio nadimak ’’Aleksis’’.

U kontekstu nedavno okončanih pregovora oko formiranja Vlade, postavlja se pitanje da li je Vučićević, za koga se spekuliše da radi za srpsku Bezbjednosno informativnu agenciju (BIA), priznao da ova služba koristi svoje resurse za snimanje detalja iz privatnih života stranih političara koji posjećuju Beograd?

I što je još važnije, da li se ti kompromitujući snimci koriste za ucjenjivanje, a tu se ne misli eksplicitno na Bečića, već na čitavu plejadu političkih najamnika zvaničnog Beograda koji godinama sprovode subverzivne aktivnosti u Crnoj Gori.