SPOMENIKOM BI DA SAKRIJU IZDAJU: Zaboravljeni Amfilohije i svetosavske predizborne perverzije

Piše: Balša Knežević

Nakon 30. avgusta 2020. godine i ”oslobođenja” Crne Gore od zdravog razuma i društveno-političke emancipacije stvari otprilike stoje ovako – vladajuća garnitura izigrava ”gradžanske” i proevropske apologete, dok se ne oglasi njihov pokrovitelj koji ih je doveo na vlast – takozvana SPC.

Kad iz centrale svetosavske sekte, poznate pod gore navedenim zlokobnim akronimom, nešto zatraže, ili kada dođe dekret u vidu saopštenja, onda ministri izlaze iz proevropskog odijela i oblače mantije u želji da se što više zavuku u debelo crijevo bradatih nalogodavaca koji su ih doveli na vlast.

Upravo je to slučaj sa svetosavskom podvižnicom iz partije političkih ljiga na čelu sa Ljaljom Bečićem – ministarkom kulture i medija Tamarom Vujović, koja je danas uputila Vladi predlog za davanje prethodne saglasnosti Opštini Berane za podizanje spomen-obilježja bivšem prvom operativcu SPC i šefu crnogorske filijale ove organizacije – Amfilohiju Radoviću.

Istina, Vujović nije isprva željela da odobri izgradnju spomenika osvjedočenom mrzitelju Crne Gore i Crnogoraca, ali nakon što je stigao dekret iz operativne ćelije SS – Eparhije budimljansko-nikšićke na čelu sa Metodijem Ostojićem, u kojem se napominje kako ”ministarka Vujović nije dala saglasnost za podizanje spomenika Amfilohiju”, ova Bečićeva svetosavska podvižnica podvila je rep. Ponizno i posramljeno, kao neposlušni pas kojeg je gospodar dobro izudarao toljagom, Vujović je danas bez pogovora uputila vladi molbu da se podigne spomenik bivšem prvom agentu više tajnih službi koji je radio na posrbljavanju Crnogoraca i širenju genocidnih ideja ”srpskog sveta”.

Da Vujović proturi ovakvu odluku pomogao joj je svojom kritikom bivši partijski kolega iz SNP-a, beranski plejboj sa Aliekspresa Dragoslav Šćekić, poznat po rabljenju u političke svrhe svake populističke nakaradne ideje koja ima veze sa militantnim svetosavljem.

Vlada u službi svetosavske sekte

Nije postojala apsolutno nikakva sumnja da će Vlada na čijem je čelu formalno resurs američko-srpskih lobija Milojko Spajić, a kojom upravlja srpski autokrata Aleksandar Vučić preko svog poltrona Andrije Mandića, prihvatiti odluku da se izgradi spomenik Radoviću. Istina, današnjom sjednicom na kojoj je data saglasnost za gradnju spomenika nije predsjedavao Spajić, već potpredsjednik Aleksa Bečić, koji polako ali sigurno ide ka statusu najveće ljige u modernoj crnogorskoj istoriji.

Za trenutnu anticrnogorsku vlast je nebitno što je Amfilohije osvjedočeni mrzitelj i negator Crnogoraca i Crne Gore, zilot sa fašisoidnim, velikosrpskim svjetonazorima, činjenica je da je on preko subverzivnih, političkih litija organizovanih uz logistiku obavještajno-bezbjednosnih službi Beograda i Moskve, omogućio dolazak trenutne garniture na vlast. Dakle – zna se ko je glavni.

Portal Aktuelno pisao je više puta da je Spajić formalno na čelu treće vlade koja je potčinjena takozvanoj SPC, a da su dokazi za to neumoljivi, opširnije možete čitati na OVOM  LINKU.

Jedino će biti interesantno vidjeti kako će lider BS i šef diplomatije Ervin Ibrahimović svojim glasačima objasniti da je vlada u kojoj učestvuje odobrila građenje spomenika licu koje je njegov narod nazivalo – “lažnim ljudima sa lažnom vjerom“. Napuštanje sjednice je samo bijedni marketinški potez.

Predizborno licemjerje

Međutim, ono što je u svemu ovome najodvratnije i što predstavlja vrhunac farisejskog licemjerja je to što čitava priča o spomeniku Radoviću predstavlja samo predizborni manevar trenutne vlasti kojoj podrška birača rapidno opada.

Licemjerje trenutne vladajuće strukture, uključujući i onu crkvenu na čelu sa aktuelnim šefom crnogorske filijale takozvane SPC Jovanom Mićovićem – Joanikijem je u tome što su oni odavno izdali Amfilohija i pljunuli na njegov amanet po nalogu beogradske centrale. Sada ga samo koriste za predizborni marketing.

Krajem maja 2021. godine, odmah nakon što je Mićović izabran za mitropolita, i prije krvavog helikopterskog ustoličenja 5. septembra iste godine na Cetinju, bilo je jasno što je osnovni uslov da mu iz Beograda odobre izbor na funkciju – izdaja Amfilohija Radovića i njegovog amaneta.  Mićović je bez pogovora poslušao Vučića i beogradsku centralu SPC, pa se nije mnogo bunio što su sistematski izbrisali sve što je Amfilohije stvarao.

A za titulu ”episkopa budimljansko-nikšićkog” prodao se i Metodije Ostojić, kojeg je Amfilohije gledao kao sina za života. Na izdaju Amfilohija nijesu se bunili ni oni koje je 30. avgusta 2020. godine doveo na vlast – Andrija Mandić, Aleksa Bečić, Milojko Spajić, Milan Knežević, Dragoslav Šćekić, Vladimir Joković, Jelena Borovinić Bojović… ukratko – svi koji čine trenutnu vlast su prećutno učestvovali u izdaji čovjeka čiji lik i danas rabe u političke svrhe. 

Izdaja Amfilohijevog amaneta

Njima nije smetalo što je dekretom sa Kalemegdana ukinut Episkopski savjet u Crnoj Gori, što je nestao iz temeljnog ugovora ranije utvrđen naziv Pravoslavna crkva u Crnoj Gori, baš kao i titula Arhiepiskopa cetinjskoga namijenjena za predsjedavajućeg Episkopskoga savjeta. Takođe je ukinuto proslavljanje „SVETOGA Mitropolita Petra Drugoga Tajnovidca Lovćenskoga”, koga je Amfilohije, protivno Patrijaršiji u Srbiji, 2013. jednostrano proglasio za svetitelja.

Mučkim potpisivanjem takozvanog ’’temeljnog ugovora’’ sa svetosavskom sektom (SS) 3. avgusta 2022. godine, koje je u ime Vlade, a po nalogu iz Beograda, obavio prvi izrod Crne Gore i bivši premijer Dritan Abazović, samo je ozvaničena izdaja Amfilohijevog amaneta. Temeljnim ugovorom tzv. SPC i Vlade dovršeno je brisanje Amfilohija iz istorije i izvanično su parafirane gore navedene izmjene.

Po diktatu vrha SPC i Aleksandra Vučića, koji je neskriveno mrzio Amfilohija, pogažen je amanet pokojnog mitropolita i stopiran njegov plan za potpisivanje dokumenta sa ,,Pravoslavnom crkvom u Crnoj Gori“. Taj termin je izbačen iz ugovora, i zamjenjen nazivom Srpska pravoslavna crkva (SPC).

Kao krivca broj jedan za izdaju Amfilohija srpski korpus lojalan pokojnom Radoviću odavno je označio pravoslavnog vrača, epidemiologa i prvog operativca SS protojereja-stavrofora –Velibora Džomića, o čemu smo već pisali.

Džomić je najzaslužniji za sastavljanje ovako ’’nakaradnog temeljnog ugovora’’. Upravo je on sklepao temeljni ugovor i iz njega, po nalogu Beograda, izbacio sve što mu je ”đedo” rekao da stavi kao dio njegovog amaneta. Njegova izdaja je još veća ako se zna da je, navodno, za života Amfilohija bio njegova desna ruka i čovjek od povjerenja.

Izdaja kosovskog zavjeta

Joanikije, Metodije i trenutna politička garnitura, posebno prvi poltroni sprskog autokrate Vučića, Andrija Mandić i Milan Knežević takođe su svjesni da su podržali i ”izdaju Kosova” u režiji Beograda, na što je pokojni Amfilohije uporno upozoravao i protiv čega se borio.

Odavno je poznato da je Vučić već učinio sve da se suštinski učvrsti nezavisnost Kosova, a da je potpis samo formalno pitanje. Mićović, Ostojić, Mandić, Knežević i njihovi saradnici u izvršnoj vlasti na sve to ćute i nijesu samo nijemi posmatrači, već saučesnici u veleizdaji srpskog naroda i ”kosovskog zavjeta”.

Ovakva izdaja ’’kosovskog zaveta’’ i ćutanje tzv. SPC ne bi moglo da prođe bez žestokih osuda i velikog bunta u narodu da je živ Amfilohije Radović. On i pokojni Atanasije Jevtić za života su bili poznati kao najžešći kritičari Vučića zbog njegove ”veleizdajničke politike prema Kosovu”, pa se slobodno može zaključiti da se ”prevrću u grobu”.

Sve ovo trenutna, treća po redu ”oslobodilačka” vlada neće pominjati, jer njima Amfilohije služi samo za marketing i za dizanje rejtinga pred izbore, konkretno ove podgoričke.