NENAUČNA REVIZIJA ISTORIJE: PES namjerava da briše „nasilnu“ iz aneksije kako bi na kraju dao i legitimitet Podgoričkoj skupštini

Piše: Tijana Lopičić

Kad god diskutujete sa osobama koje politički podržavaju nekadašnji DF, lako je primijetiti da šire velikosrpsku mitomaniju, baš kao i njihovi politički lideri. Mnogi od njih žive u uvjerenju, da je Srbijа navodno „oslobodila“ Crnu Goru i da je sramna Podgorička skupština bila izraz „slobodne volje naroda“. U istom propagandnom duhu, pokušali su i Božićni ustanak prikazati kao nekakvu „Božićnu bunu“.

Takvim zakulisnim igrama stiče se lažan utisak da je sramna Podgorička skupština bila legalna i legitimna, iako su njene odluke do sada dva puta poništene, 1945. i 2006. godine. Nakon toga, osobe zadojene velikosrpskom mitomanijom oblikovale su Jugoslaviju, a ne Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, pri čemu je izbrisana crnogorska država, ugašen identitet crnogorskog naroda i ukinuta autokefalna crnogorska pravoslavna crkva.

Sramotna podgorička skupština

Istaknuti srpski pravnik akademik Živojin Perić o nelegitimnosti Podgoričke skupštine

Da je podgorička skupština bila nelegalna i nelegitimna o tome je pisao, jedan od najznačajnih srpskih pravnika i veliki autoritet, akademik Živojin Perić, koji u svojoj pravno-istorijskoj studiji “Crna Gora u Jugoslovenskoj federaciji”, objavljena 1940. godine, to pravno dokazuje.

Prvo, Perić ističe, da je naziv i sami zadatak akta podgoričke skupštine ustanovio samonazvani Centralni izvršni odbor za ujedinjenje Srbije i Crne Gore, na sjednici 07. novembra 1918. godine, u Beranama. No, odbor koji je donio odluke o prisajedinjenju Crne Gore Srbiji, organizovala je vlada države Srbije bez učesnika iz Crne Gore. Dakle, ni nijedan legalni državni organ, niti bilo koji politički subjekt, nije učestvovao u donošenju odluke o formiranju tog odbora. Svetozar Tomić, državljanin Srbije sa jasnom agendom, organizovao je odbor i bio “glava odbora”. Imenovao je Pera Kosovića, takođe državljanina Srbije, kao i dva crnogorska državljanina Janka Spasojevića i Milosava Raičevića, koji su prethodnim radom dokazali da će dosljedno izvršavati stavove vlade Srbije.

Živojin Perić

Drugo, Perić pravno dokazuje, da je odluku o promjeni statusa države Crne Gore, mogla jedino da donese Crnogorska narodna skupština i Gospodar Crne Gore, u skladu sa tadašnjim važećim Ustavom Crne Gore. Nikakav pravni osnov, nije imao niti je mogao imati, samoformirani Odbor.

Treće, kao jasan element hibridnog rata, Perić ističe, da je srpski državljanin Svetozar Tomić napisao projekat za uspostavljanje Podgoričke skupštine na putu do Peći, što znači da su odluke donešene, a ne konstituisane u Crnoj Gori.

Četvrto, u daljoj pravno-istorijskoj studiji Perić ukazuje na neregularnost, antidemokratičnost i necivilizovanost izbora. Narodne poslanike, one za koje su znali da će zastupati bespogovorno stav prisajedinjenja, birali su protivzakonito, kršeći važeći Zakon o izboru narodnih poslanika i tadašnje pravilo koje je važilo u svim evropskim zemljama. No i sam proces izbora sproveden je bez: biračkih spiskova, bez utvrđivanja identiteta, bez utvrđivanja prava glasa uopšte, bez pravnog određenja subjekata koji imaju pravo podnošenja kandidatskih lista, bez biračkih odbora, bez određenja kvoruma na zborovima i sjednicama povjerenika, izbori koji nijesu ni realizovani u nekim kapetanijama…

Peto, Perić ukazuje da je i tekst Odluke Podgoričke skupštine izradio Cetralni izvršni odbor, a bez rasprave su ga poslali Skupštini na usvajanje. Većina poslanika nije ni bila upoznata sa tekstom. Usvojili su ga aklamacijom (aplauzom), iako je nekoliko poslanika odbijalo to da prihvati i tražilo raspravu.

Sve ovo odvijalo se u periodu kada je srpska vojska uvela policijski čas, ograničila slobodu kretanja i sprovodila razoružavanje Crnogoraca. Ubrzo nakon toga izbio je i Božićni ustanak, kao snažan izraz otpora nasilnom prisajedinjenju Crne Gore Kraljevini Srbiji i borba za očuvanje crnogorske državnosti. Zato ne čudi što je Chicago Tribune još 1919. godine zapisao da “pod srpskom okupacijom Crna Gora predstavljala mjesto najkrvavijeg pokolja u Evropi”.

PES, stoga mora da bude izuzetno oprezan u upotrebi terminologije i da se jasno distancira od velikosrpske propagande. Iskrivljavanje istorije, koje se u Srbiji decenijama sistematski sprovodilo, dovelo je tu naciju do tačke duboke društvene i političke krize,  i upravo zato danas svjedočimo posljedicama takvog pristupa. Ne smijemo dozvoliti da se sličan nenaučni revizionizam desi i u Crnoj Gori, jer on poništava patnju i žrtvu naših predaka kojima dugujemo što danas imamo svoju državu i što smo sačuvali crnogorski identitet.