Ko sabotira privremeno zatvaranje poglavlja 24, te podiže ove ‘ajduke koji su do sada ćutali i na ubistva?

Piše: Tijana Lopičić

Da Crna Gora od avgusta 2020. nezaustavljivo tone u ambis, pokazuju i dešavanja koja su uslijedila nakon nedavnog fizičkog obračuna između Podgoričana i, po svemu sudeći, četvorice državljana Azerbejdžana i Turske.

Ne ulazeći u to ko je prvi napao i ko je prvi potegao nož, jer je to nadležnost crnogorskog pravosuđa, jasno je da su hajku, vjerovatno poručenu, podigli sljedbenici četničke ideologije.

Izgleda da ove ‘ajduke nijesu zabrinjavala prethodna ubistva počinjena od strane stranih državljana, poput ubijenog radnika obezbjeđenja Ljubiše Mrdaka u Pošti CG u Nikšiću, za koja su se teretili strani državljani srpske nacionalnosti, a isti su članovi pravoslavnog bratstva pod rukovodstvom Crkve Srbije.  

Tako su, paradoksalno, lake tjelesne povrede Podgoričana potisnule u drugi plan ranija ubistva. Prema statističkim podacima, od 2020. do kraja 2024. godine, najviše krivičnih djela počinili su državljani Srbije, zatim Kosova, Albanije, Bosne i Hercegovine, Rusije, dok je na šestom mjestu Turska.

Iza svega ovoga, po svemu sudeći, krije se sabotaža privremenog zatvaranja 24. poglavlja, koje obuhvata i pitanja stranaca. Ministar unutrašnjih poslova Šaranović najavio je novi, restriktivniji zakon o strancima, koji će biti upućen u skupštinsku proceduru. Očigledno je zaboravio praksu da zakone treba usaglašavati sa EU i da bi iste trebalo proslijediti na mišljenje Venecijanskoj komisiji. I tako smo zakoračili nekoliko koraka unazad.

Vlada je, u brzopoteznoj reakciji, uvela i vizni režim za Tursku, narušavajući prijateljske odnose između dvije države. Ipak, nameće se logično pitanje: ako su turski državljani tek šesti po broju krivičnih djela u Crnoj Gori, zašto isti vizni režim ne važi i za prethodnih pet država, koje su daleko problematičnije sa aspekta naše države?

Ksenofobija, mržnja zbog nacionalne i vjerske pripadnosti, negiranje genocida i glorifikacija ratnih zločinaca u Crnoj Gori eskalirali su od dolaska na vlast sljedbenika četničke ideologije, uz podršku Crkve Srbije. Poseban problem predstavlja laka indoktrinacija omladine, pod uticajem ove monstruozne ideologije, koja od njih stvara generaciju nasilnika i “hristovih” bejzbol vojnika.

Ipak, nije iznenađenje što je Crna Gora postala država nasilja, kada nadležni organi ne preduzimaju nijednu represivnu mjeru protiv genocidne ideologije. Naprotiv, svojim (ne)činjenjem postali su promoteri četništva.