Kako se postaje Don Spajke Perinjon i druge priče

piše: Željko Vukmirović

Sve može kada krene izborna kampanja. Ima tu raznih priča. I sve liče na poplavu. Pred noge su izlivaju i obećanja i brda i doline. Licemerje navire sa svih strana. To sa licemerjem, čak, neđe ozbiljno “pušta”. I tako sve do smijurije sa zdravim razumom. Šteta je samo što nema nekih naročitih iznenađenja. Sve ostale štete su ionako već počinjene.

Zato sada može biti i da predsjednik države Jakov Milatović brani interese Crnogoraca i da se premijer Milojko Spajić uopšte ne ustručava da produži sebi politički život uz malu pomoć uljuljkane infrastrukture prosrpskih i proruskih stranaka. Sve može.

Istina je da je to isto društvo. Istina je i da su potekli sa iste adrese. I sa iste litijaške blagajne.

Istina je i da se Jakov prvi sjetio nužnosti promjene. Opcija preokreta je proradila dovoljno prije sada već čuvene i besprizorne rekonstrukcije Vlade i brzo postala najbolja stvar koja se dogodila Crnoj Gori u posljednje četiri godine. Bila je to krajnje funkcionalna odluka, interesno zadovoljavajuća, politički isplativa. I upalilo je.

Spajke nije imao odgovor na to. Već poprilično pogubljen, totalno neinventivno je potražio spas u bazičnoj podršci prosrpskih stranaka. Bilo je to sasvim dovoljno da neki od njegovih najznačajnijih saradnika potraže spas u otklonu od učinka Pokreta Evropa sad. A i njega, Spajketa, naročito.

I nije kraj. Spajketova umišljenost i oholost je ispisala nove stranice jednog političkog angažmana. U istrajavanju formiranja besmisleno brojne Vlade i promocije štetočinskih odluka iz sfere upravljanja državnim dobrima, Spajke je stigao i da sve pozdravi napomenom o godišnjem odmoru. Vidimo se u septembru. To je, valjda, proisteklo iz čuvene Spajketove sfere “unaprijed preuzetih obaveza” kojom uporno minira i crnogorski Parlament i sjednice državnih odbora. Uostalom, Vladu je ionako formirao isključivo prema ličnom interesu i sopstvenom političkom opstanku, pa zašto bi bilo kome podnosio račune? Bar oko toga nema nedoumica.

A onda se dogodilo. I Spajke je osvanuo u maloj francuskoj seoskoj luci na Azurnoj obali, Sent Tropeu. Plus plaža, plus šampanjac. Plus važeći cjenovnik prema kojem jednonedjeljno ljetovanje u tom francuskom departmanu ne može da prođe ispod 40 hiljada eura. A đe ti je za kafu, đe za parče pice…

Nego, ispade da je od cijele priče sporna samo konzumacija alkohola. Istini za volju, bolji poznavaoci šampanjca tvrde da je to zajebano piće. Onako pjenušavo, slatkasto, sa svim tim mjehurićima, veoma klizno u gutljaju, zna da izađe na nos.

I tako lako postaneš Don Spajke Perinjon.