GODINA SRAMOTE KRVAVOG USTOLIČENJA I SIMBOLIKA ČASNOG OTPORA: Crnoj Gori nije dovoljan samo jedan Belveder!

Prije tačno godinu dana Crna Gora je doživjela otvoreni akt okupacije kakav se ne pamti još od ’’bratskog ujedinjenja’’ koje nam je vojnom silom nametnuo velikosrpski hegemonizam 1918. godine.  Ideolozi su u oba slučaja isti, samo što je forma okupacije malo drugačija.

Po nalogu strane države Srbije, izdajnička vlast sprovela je 5. septembra 2021. na Cetinju nezabilježeno, sramno nasilje nad svojim građanima da bi šefu crnogorske filijale svetosavske sekte (SS) poznate pod akronimom SPC – Jovanu Mićoviću omogućili da na silu sjedne na tron Svetog Petra Cetinjskog.

Događaji koji su se odigravali prije godinu mogu se sumirati u jednoj rečenici – srce Crne Gore, njene vjere, duhovnosti i časti je u aktu okupacije, silovano od strane izdajničke vlasti i strane agenture po nalogu zvaničnog Beograda i srpskog diktatora Aleksandra Vučića.

Nedostojni funkcioner svetosavske sekte srpski pop Mićović uz nezapamćenu vojno-policijsku logističku pomoć od izdajničke vlade, a prema očiglednom nalogu zvaničnog Beograda, na silu je ustoličen u Cetinjskom manasitru. Njegovoj sujeti nije smetalo što je helikopterom doveden na Cetinje, zatim u pratnji specijalaca, prekriven pancir-ćebetom kao zadnji kriminalac, ili kao bizantski štakor, uveden u Cetinjski manastir.

Da bi spriječili ovaj akt okupacije ponosni građani iz svih krajeva Crne Gore krenuli su na Cetinje, gdje su protestovali protiv nasilnog ustoličenja nečastivog popa, koje je sprovođeno po diktatu Beograda.

U istoriji Crne Gore ostaće zabilježene dvije slike – na jednoj su nedostojni popovi, njihovi ekstremisti i do zuba naoružane stotine policajaca koji su od Crnogoraca branili okupatore iz parapolitičke sekte.

Na drugoj slici su ponosni Crnogorci koji su na Belvederu povukli crtu i velikosrpskoj hegemoniji konačno rekli NE!

Kvislinška okupaciono-svetosavska vlada na čijem je čelu tada bio vjerski fanatik Zdravko Krivokapić, izvršila je ustoličenje Jovana Mićovića. Iako ovaj srpski pop, negator Crne Gore, nije dostojan da pomene Svetog Petra Cetinjskog, zahvaljujući nezapamćenoj vojno-policijskoj podršci, u akciji sličnoj sprovođenju opasnog narko-bosa u istražni zatvor, na silu je uguran na njegov tron!

Što se tiče Crnogorki i Crnogoraca – oni su svoje srce ostavili na Belvederu u aktu nesebičnog otpora velikosrpskoj klerikalnoj okupaciji.

Iako nijesu uspjeli da spriječe sramoćenje trona Svetog Petra Cetinjskog, njihov otpor i strast prema slobodi postali su simbol nade za Crnu Goru, koja nažalost prolazi kroz jedan od najtežih perioda u modernoj istoriji.

5. septembra prošle godine na Cetinju su korišćeni gumeni meci, suzavac ne da je upotrijebljen prekomjerno, već su to bile sulude, ubilačke doze ovog otrova! Šok bombe su bacane iz zabave, a psihopata koji je tada bio potpredsjednik Vlade Dritan Abazović pjenio je od kombinacije mržnje i sladostrašća nakon iživljavanja policije nad crnogorskim narodom.

Da bi opravdao policijsku brutalnost Abazović je izmislio bajku o molotovljevim koktelima bačenim na policiju, koje su vidjeli samo on i njemu servilne paramedijske ispostave za specijalni rat protiv Crnogoraca.

A kad smo već kod servilnih medijskih ispostava, za vječnu sramotu će ostati  izvještaj RTCG-a o ’’pucanju na policiju’’ koju je samo reporter Javnog servisa vidio na Belvederu!

U galeriju izdaje koja će jednog dana krasiti udžbenike istorije biće upisani sramna Olivera Injac koja je krvavim mantijašima ustupila helikopter, Zoran Brđanin i njegova dva potrčka Miloš Rakonjac i Petar Knežević koji su grcali od sreće što im je pružena prilika da se iživljavaju nad  Crnogorcima dok štite nedostojnu guzicu srpskog prokletog popa Mićovića i njegovog beogradskog šefa.

Ostaće upamćena i fotografija ’’operativnog centra’’ u kojem je, dok se u aktu okupacije po nalogu iz Beograda, policija brutalno iživljavala nad Crnogorcima i bestidno demolirala crnogorsku prijestonicu, probrana ekipa izdajnika na čelu sa tadašnjim premijerom Krivokapićem sa užitkom gledala TV prenos.

Cetinje je na ovaj dan prošle godine preživjelo ritual suzavca, gumenih metaka i šok bombi koji je trebao da bude uvertira za čin žrtvovanja na oltar ”srpskog sveta”. Crna Gora je ipak preživjela i Crnogorci su preživjeli! Kao stotine puta do sad izašli su jači iz pokušaja realizacije scenarija nosioca velikosrpske patologije koji bi najradije od Cetinja napravili novu Srebrenicu!

Međutim, koliko god pobjeda Crnogorci odnijeli u poštenoj, srčanoj borbi za ideal slobode i spas svoje nacije, protiv izdaje i subverzivnog djelovanja hegemonističkog velikosrpskog monstruma oličenog u svetosavskoj sekti, potrebno je mnogo više raditi.

Jedan Belveder nije dovoljan. Nije dovoljno izaći i stajati na barikadama kada smo dovedeni pred svršen čin, jer kalemegdanski osvajači nikad nijesu prežalili ’’gubitak’’ Crne Gore koja će za Beograd uvijek ostati dio ’’srpskog sveta’’ i ’’srpska Sparta’’ od koje su brutalnom krađom stvorili svoje kulturno-istorijsko nasljeđe.

Da jedan Belveder nije dovoljan svjedočili smo i 3. avgusta, kada je možda i najveći veleizdajnik u crnogorskoj istoriji, na kvarno, fukarski, šunjajući se sa dva nedostojna popa svetosavske sekte, potpisao ugovor sa organizacijom koja i ne priznaje državu Crnu Goru.

Zvanični Beograd i nezvanična Moskva na sve su spremni. O tome svjedoče priče o kalašnjikovima za SS, ekstremističke grupe povezane sa ovom sektom, 30 ekstremista koji su iz Trebinja importovani na Cetinje 5. spetembra prošle godine da štite bradate štakore Perića i Mićovića od Crnogoraca.

Takozvana SPC je u martu i zvanično od najviše evropske instance Evropskog parlamenta (EP) indirektno označena kao ekstremistička organizacija i glavni destabilizujući faktor koji u regionu zastupa ruske interese.

Crna Gora je za njih samo dio velikosrpskog sna od kojeg ova organizacija nikad nije odustala. Takozvana SPC u svom djelovanju, računa na ljudsku retrogradnost i najniže instinkte. Njihov bog služi za proklinjanje i utjerivanje straha, za blagosiljanje oružja, bacanje kletvi. To nije pravoslavni bog, jer SS nema veze sa pravoslavljem.

To je političko-obavještajna ispostava, zasnovana na paganskoj krvoločnosti i na srbonacističkom kultu krvi i tla. Stoga Crna Gora ne treba, ne može i ne smije da se zaustavi na jednom Belvederu i nostalgičnoj revitalizaciji ’’stare slave’’ kroz uspomene na ovaj herojski akt otpora višestruko moćnijem hegemonističkom monstrumu.

Crnoj Gori treba institucionalni Belveder, treba joj Belveder svijesti, kulturološki i moralni Belveder koji će je dići sa dna u koje su je zadnje dvije godine uvaljali domaći izrodi, po nalogu zvaničnog Beograda i nezvanične Moskve. Ali i lažne patriote koje ugroženost Crne Gore poistovjećuju sa ugroženošću ličnih interesa i koji se sjete države samo onda kad su njihovi privatni, često ilegalni, poslovi ugroženi.

Crnoj Gori i njenim građanima Belveder treba da služi kao simbol spontanog otpora koji se ne vodi samo na ulici, već i u institucijama sistema, javnom prostoru, ali prije svega u samoj individui i njenoj svijesti o moralu i istinskim vrijednostima.

Država nije upala u pakao velikosrpske hegemonije nakon oružane okupacije, već su građani 30. avgusta izabrali ovo dno i propast koju sad proživljavamo!

Izmjene zakona o slobodi vjeroispovijesti, krvavo, sramotno ustoličenje 5. septembra i na kraju fukarsko, neustavno potpisivanje sramnog ugovora sa SS, nijesu nam nametnuti puškom – mi smo to izglasali!

Jedini način da pokušamo da popravimo situaciju i da polumrtvu Crnu Goru dignemo iz pakla koji je uslijedio nakon 30. avgusta 2020. godine, jesu sistemske promjene koje dolaze nakon što smognemo snage da priznamo sopstvene greške i iz uloge pasivnog posmatrača prihvatimo odgovornost za budućnost države i društva.

Belveder je u tom kontekstu luča slobode i podsjetnik na uzvišeni otpor koji je u trenucima nezapamćene dekadencije postao obaveza!

B.Knežević