”NIKAD SA DPS” – Mantra infantilnih demagoga koja je Crnu Goru dovela do dna!

DPS je patološka opsesija stranaka koje su nakon 30. avgusta 2020. formirale vlast. Najjaču partiju u državi u javnim nastupima stigmatizuju, etiketiraju i predstavljaju kao najveće ”političko zlo” kojim se glasači plaše kao djeca babarogom.

Vječiti opozicionari iz DF-a i Demokrata, kao i izdajnička ispodcenzusna URA na čelu sa saradnikom BIA-e Dritanom Abazovićem, nikad se nijesu oslobodili mantre ”DPS je za sve kriv”, koju infantilno ponavljaju čak i kad su nakon preuzimanja vlasti dokazali da nijesu sposobni da vode državu.

Godinama unazad, funkcioneri partija koje su 30. avgusta osvojile vlast jedni druge zasipaju demagoškim fekalijama dok pokušavaju da dokažu ”ko je više sarađivao sa DPS-om”.

To i ne treba da čudi, jer gotovo čitav programski sadržaj DF-a, Demorkata, URA-e, SNP-a i još poneke kombi partije, zasnovan je na servilnosti prema svetosavskoj sekti, takozvanoj SPC, i mržnji prema DPS-u.

Ni nastavak političke tragedije koji je uslijedio nakon pada vlade Dritana Abazovića nije otrijeznio infantilne demagoge. Umjesto da traže rješenje, u vidu formiranja nove vlade, tehničke vlade ili pripreme izbora, partije koje su pobijedile na izborima 30. avgusta nastavljaju sa verglanjem bolesne priče koja se zasniva na dokazivanju toga – ”ko će manje da sarađuje sa DPS-om”.

DPS nije savršen

Da ne bi izgledalo kao da je tendencija ovog teksta da se brani najjača partija u Crnoj Gori, prije svega treba istaći da je ne mali broj DPS kadrova za 30 godina vladavine radio štošta – dosta puta i ono što nije trebalo, niti smjelo da se radi kada bi se rukovodili interesima države i poštovali njene zakone.

Pri tome kao partija na vlasti propustili su da urade mnogo toga što su trebali i morali da urade da bi država prosperirala i bila članica EU.

Treba takođe istaći da su kao partija na vlasti morali da pristanu na, ne mali broj “trulih“  kompromisa da bi ostvarili nekad državne, a nekad usko partijske interese.

Ovoga puta nećemo ulaziti u dublju analizu posljedica tih ”trulih” kompromisa, koje su svima koji prate politička dešavanja manje-više poznate. Ali treba navesti jedan primjer, veoma aktuelan ovih dana, koji na najbolji način predstavlja relikte nazadne ”trulokompromisne” politike.

Odbornici Skupštine opštine Žabljak jednoglasno su krajem prošle godine donijeli odluku da se Eparhiji budimljansko-nikšićkoj i Crkvenoj opštini Žabljak svetosavske sekte (SS), poznate kao SPC, bez naknade ustupi 600 kvadratnih metara placa za izgradnju operativne baze, kodnog naziva – saborni hram.

Kao da nije bilo dovoljno što su odbornici DPS-a glasali za tu odluku, nakon obavljenog rituala i političke litije, predsjednik Opštine Žabljak iz redova DPS-a, Veselin Vukićević prisustvovao je proslavi ovog sramnog čina širenja teritorije SS. Pri tom je sjedio pored šefa crnogorske filijale takozvane SPC Jovana Mićovića!

Kako smo već napomenuli, ovo nije izuzetak u najjačoj partiji u Crnoj Gori, i najbolji je pojedinačni primjer raširene pojave sklapanja ”trulih” kompromisa sa neprijateljima države, radi ko zna kakvih trenutnih političkih benefita, koji se kasnije obično ”obiju o glavu”. Osoba koja važi za promotera ”trulokompromisne” struje u DPS-u je bivši ministar Milan Roćen, ali i njegovi kadrovi kao što su poslanik Jevto Eraković, ali nažalost i određeni broj mladih funkcionera.

Bez DPS, ne bi bilo Crne Gore!

Međutim, bilo bi apsurdno nakon toliko godina, čak i decenija na vlasti kada ne bi bilo materijala za kritiku DPS-a.

Ali samo zlonamjerne osobe i pojedinici čije je rasuđivanje zamagljeno mržnjom i frustracijama, bi mogli da ospore činjenice – da bez DPS-a ne bi bilo nezavisne i suverene Crne Gore, ekonomski održivog modela, građanskog koncepta države, članstva u NATO. Takođe, bez DPS-a, između ostalog, ne bi bili na pragu EU.

Što je alternativa DPS-u, imali smo priliku da se uvjerimo nakon dolaska ”slobode” 30. avgusta 2020. kada je Crna Gora polako počela da klizi u pakao ”srpskog sveta” pod teretom klero-neočetničke vlade Zdravka Krivokapića koju su podržavali Demokratski front i takozvana SPC. Kada se činilo da ne može gore, dobijamo kompromisnu vladu Dritana Abazovića, o čijoj destrukciji ne treba trošiti riječi.

Rezultat je poražavajući za državu, njenu ekonomiju, ugled, bezbjednost, standard građana i sam opstanak.

Nakon pada Abazovićeve Vlade, možda najgore u istoriji, građani bi trebalo konačno da shvate da prazne priče – ”nećemo sa DPS-om”, ”spržena država”, ”kriminalni DPS” više ne smiju da prolaze. Jer demagogijom, blaćenjem i etiketiranjem najjače partije u Crnoj Gori, ne može se ništa postići, makar ne ništa konstruktivno.

Evropski nastrojena Vlada ne postoji bez DPS-a

Crnogorskom društvu sad, ili nakon eventualnih izbora na proljeće, treba vlada čiji funkicioneri neće da prave demagoške egzibicije i rade u službi neprijatelja države kao što je takozvana SPC. Potrebna nam je Vlada sposobna i spremna da nastavi da učvršćuje temelje države, jača institucije i sprovodi reforme u društveno-političkom i privrednom sistemu u cilju poboljšanja ekonomskih performansi, produktivnosti i efikasnije javne uprave.

Sve to za posljedicu treba da ima rast i razvoj, bolji standard za građane i ulazak u EU. To je ono čemu konačno treba da stremimo, a ne da gledamo kako ćemo, zbog jeftinih populističkih poena zadovoljiti sebične potrebe kompanije DOO SPC, i njenih prevaranata u mantijama, dok usput čisto po navici svakodnevno slušamo neosnovanu mantru ”nikad sa DPS”.

Treba prije svega priznati da smo mi kao društvo u ozbiljnom deficitu ljudskih kapaciteta da bi se navedeni ciljevi ostvarili.

Zato je što prije neophodna šira koalicija zasnovana na jasnim programskim načelima i sa jasnim ciljevima i pokazateljima. Takva vlada se bez učešća DPS-a ne moze sastaviti, i to bi morali da znaju njihovi politički oponentni koji se kao ”pijan plota” već godinama drže izlizane demagoške ”žvake” ”ne sa DPS-om”, koja je državu dovela do dna!

Ovo treba da znaju i građani ako im je stalo do svoje države i sopstvenog ekonomskog i svakog drugog boljitka.

S obzirom na količinu društveno-političkog jada koji je zadesio Crnu Goru proteklih skoro dvije godine, bez previše ustezanja se može reći, da dok god partije koje su došle na vlast nakon 30. avgusta i njihovi funkcioneri budu istrajavali u infantilnom stavu da ”neće u vladu sa DPS”, to će značiti samo jedno – da su protiv države Crne Gore i njenog prosperiteta.