Esencija političkog beščašća

Piše: Balša Knežević

Aristotel je još prije skoro dvije i po  hiljade godina postavio definiciju vrline koju je okarakterisao kao sredinu između dvije krajnosti – od potpunog nedostatka neke osobine, pa sve do pretjerivanja u prepuštanju određenim strastima koje postaju karakterne mane. Uzmimo recimo osjećanje stida koje se, ukoliko ne prelazi u jednu od krajnosti, može definisati kao vrlina u čijoj je biti umjerenost, ili unutrašnja samokritičnost koju mora da posjeduje svaki čovjek sa elementarnim kućnim vaspitanjem, ako želi da ga drugi ljudi smatraju za pristojnog.

Ako upotrijebimo Aristotelovu komparaciju, onda slijedi da je osjećanje stida ili srama, sredina u odnosu na dvije krajnosti.

Na jednom kraju u kom stid prestaje da bude vrlina je pretjerana stidljivost koja u ekstremnim slučajevima prerasta u psihološku inhibiranost i nemogućnost normalne komunikacije u svakodnevnoj interakciji sa ljudima.

Sa druge strane imamo apsolutni nedostatak stida koji se ispoljava kroz osionost, bahatost, nedolično ponašanje, uvredljiv govor, iznošenje notornih laži bez razmišljanja o posljedicama, što u ekstremnim slučajevima dovodi čovjeka u poziciju da se ponaša kao Milojko Spajić.

Da je Spajić živio oko 350. godine prije nove ere u antičkoj Grčkoj i da je nekim čudom po preporuci nekog recimo egipatskog šibicara uspio da se upozna i izvjesno vrijeme druži sa Aristotelom, nema sumnje da bi ga veliki filozof ovjekovječio u nekom od svojih djela. Najprije bi to bila Nikomahova etika – i to u poglavlju gdje daje primjere ekstremnih zastranjivanja čovjeka u odnosu na život u skladu sa vrlinom.

Čista patologija

Politički zanat je poznat po tome što gleda na istinu kao nešto veoma fleksibilno, i ponekad se činjenice posmatraju iz različitih aspekata u zavisnosti od dnevnopolitičkih potreba. Ali ono što je Milojko uradio u svojoj veoma kratkoj političkoj karijeri ne može se okaratkerisati ni kao demagogija niti pretjerivanje u političkim manipulacijama. Od kad je sa svojim mlohavim saborcem Jakovom Milatovićem, uz pomoć sumnjivih američkih sponzora, iz političke kanalizacije izdigao maloumno-demagoški projekat Evropa sad, Milojko ispoljava sve osobine čiste patologije!

Postalo je više besmisleno nabrajati sve maloumne ispade singapurskog džeparoša sa Zvezdare, ali ono čemu svjedočimo posljednjih dana u režiji Spajića neće ući samo u istoriju manipulacija i političke demagorije, već i u istoriju gluposti.

Pokvarenost i stepen bahatosti kod Spajića prelazi iz oblasti nemorala i zalazi u oblast potpune gluposti. Jer samo potpuna budaletina koja nema dovoljno inteligencije čak ni da smisleno laže može da se nađe u situaciji u kojoj se našao ovaj nedoučeni polaznik škole za političku prevaru.

Juče smo od MUP-a Srbije saznali da lice Milojko Spajić, ima prijavljeno prebivalište u Beogradu, opština Zvezdara, što po svemu sudeći implicira da ima i srpsko državljanstvo, suprotno zakonima Crne Gore.

Sve bi ovo nekako i moglo da se svari, da Milojko samo desetak dana prije nego je objavljena ova informacija nije javno ustvrdio da nema prebivalište u Srbiji. Dakle – debelo je slagao.

Jeftini rijaliti

Osim ove epizode koja je dokazala da se u Spajićevom slučaju radi o, narodski rečeno, ”ober lažovu”, javnost se već sedmicama kao u jeftinom rijalitiju, zabavlja masnim pričama o nekretninama i vanbračnoj supruzi singapurskog šanera. Predsjednik Pokreta za promjene Nebojša Medojević iznio je dokumentaciju koja dokazuje kako Spajić ima, ili je imao, nekretninu u luksuznom naselju Beograd na vodi. Uz to veoma je simptomatična priča o vili u Kotoru (mjesto Muo), koja je navodno u vlasništvu njegove vanbračna supruge Vesne Marinković. Ona je navodno od Spajića kupila i stan u Beogradu na vodi. Ovdje su mnoge stvari nejasne, ali je makar jedno i te kako jasno – Milojko vodi veoma zanimljiv i uzbudljiv život, a njegova ličnost najviše podsjeća na kombinaciju Fjodora Karamazova i antijunaka iz nekog holivudskog akcionog, treš-spektakla.

Ako već ‘oćemo da unesemo malo logike u čitav ovaj haos laži i prevara, treba podsjetiti da su, nakon formiranja Vlade Zdravka Krivokapića 4. decembra 2020. godine Crna Gora, odnosno svi njeni građani, zaduženi od Spajića “tajno i organizovano” 750 miliona eura.

Podsjetimo, Portal Aktuelno je još početkom prošle godine pisao, da se u određenim uskim poslovnim krugovima osnovano tvrdilo da je Spajić oko devet miliona eura provizije za to zaduživanje podijelio sa dva srpska biznismena i visokim funkcionerom takozvane SPC,  Grigorijem Durićem. Ove navode Spajić nikad nije demantovao, a savršeno objašnjavaju sve ekstravagantne izlete sa nekretninama, ”avionima i kamionima” sa kojima se lider Evrope sad dovodi u vezu.

O nepočinstvima Spajića dok je bio ministar u teokratskoj vladi Zdravka Krivokapića može se napisati čitav feljton jer su on i njegov kolega Jakov među najodgovornijima za gašenje državnih preduzeća, ulaženje u sulude projekte kao što su “Montenegro works” i silne apsurdne ekonomske avanture.

Uvijek može gore

Spajić još uvijek nije predao kandidaturu za predsjedničke izbore Državnoj izbornoj komisiji (DIK), a velike su šanse da kad je preda neće biti prihvaćena. O kandidaturi Spajića odlučiće narednih dana nadležni organi, a njemu nakon toga ostaje eventualno da se žali Ustavnom sudu, ako se se formira dok ne istekne rok za predaju kandidature.

Bez obzira na ishod te priče, treba priznati da je ovaj mladi čovjek za veoma kratko vrijeme na političkoj sceni Crne Gore uspio da obori rekord u kompromitaciji ostavivši iza sebe vedete kalibra Dritana Abazovića i njegovih partijskih saboraca iz URA-e.

Spajić se konačno upecao u mrežu obmana i lažavine koju je ispleo svojim suludim, budalastim i neodmjerenim ponašanjem, ali i pored apsolutne kompormitacije ne odustaje od predsjedničkih izbora!? Ono što je žalosno je da čovjek čiji bi politički moto mogao da se svede na akronim PPP (pi*ka, pare, prevara), i koji građane naziva budalama i tranjama, ima šansu da na izborima, bilo predsjedničkim ili parlamentarnim, osvoji zavidan broj glasova!? Jer Milojko je i Crnogorac i Srbin u jednom! Maše crnogorskom zastavom, ali i ide na sahranu mrzitelja Crne Gore Atanasija Jevtića. To je njegov stil koji nažalost prolazi kod birača i govori da je politička scena u Crnoj Gori uparložena i trula bez nade da će se u skorije vrijeme nešto promijeniti na bolje.

Bez obzira da li će Spajićeva kandidatura za predsjednika biti prihvaćena, on će nakon svega ostati kao upozorenje da političke promjene i mladost ne moraju nužno da budu dobre i korisne za društvo. Milojko svojom pojavom poručuje – koliko god beznadežno djelovala realnost u Crnoj Gori, uvijek može da bude gore. On je stoga esencija moralne propasti Crne Gore, odsustva stida, oportunizma… Vođen je gramzivošću i neutoljivom glađu za novcem, privilegijama, statusom i poštovanjem koje takav profil ličnosti nikad ne bi mogao da zasluži napornim radom i marljivošću. Ta bolesna ambicija i beskrupuloznost su ga u veoma kratkom roku i dovele od kauča ministra Mitrovića, do Beograda na vodi i vile u Kotoru. Ali i do teške kompromitacije.

Na kraju ostaje samo da konstatujemo, da ako se na Milojku i njemu sličnima bude zasnivala budućnost na političkoj sceni Crne Gore, mi svi možemo slobodno da se spakujemo i krenemo put Los Anđelesa. Kod brata…