POMOGLA VUČIĆEVA EKIPA: Instrukcije za ,,Evropa sad” radi sjutrašnjeg ,,Srpskog sveta”

Ljudi iz vrha vlasti u Beogradu u značajnoj mjeri su kroz ekspertske konsultacije pomogli izradu modela ,,Evropa sad”, dok je Aleksandar Vučić posredovao da Demokratski front, iako protivnici tog riskantnog ekonomskog koncepta, u crnogorskom parlamentu ipak podrže plan ministra finansija i socijalnog staranja Milojka Spajića – pokazuje istraživanje novinarskog tima Pobjede.

Zaniljiva je priča kako je Spajić došao do prilike da mu ekonomski eksperti u Beogradu mentorski rediguju plan ekonomskih reformi, pompezno najavljen kao ,,Evropa sad” ili ,,Maršalov plan” iako nema veze sa svojevremnim slovenačkim konceptom ,,Europa zdaj!”, baš kao ni sa planom evropske obnove Džoržda Maršala, nakon Drugog svjetskog rata.

VEZE SA CRKVOM

Istini za volju, ministar finansija i socijalnog stanja odavno je izgradio dobre veze u Beogradu, ali ne sa tamošnjom vlašću: funkciju u Vladi Zdravka Krivokapića duguje – Crkvi Srbije, prvenstveno zbog angažmana tokom litija 2020. godine.

Spajić se još od početka organizacije litija povezao sa srpsko-američkom konferencijom liderstva (SALC), organizacijom koju su formirali američki Srbi sa ciljem podrške srpskim nacionalnim inetersima, ne samo u SAD, već prvenstveno na Balkanu.

SALC je imao priritetna namjera da proteste Srpske crkve u Crnoj Gori, koje je predvodio mitropolit Amfilohije Radović, predstavi kao ,,progon hrišćana od neokomunističkog režima Mila Đukanovića”. Iz dana u dan se programirano stvarala slika da crnogorska državna vlast, nametanjem Zakona o slobodi vjeroispovijesti, ,,silom brani Srbima da praktikuju svoju pravoslavnu, svetosavsku, vjeru”.

Spajić je učestvovao u brojnim formima koje je organizovao SALC, a i sam se potrudio da to bude ubilježeno u njegovu radnu biografiju. Vlastiti angažman je zapisao na Vikipediji, na engleskom i srpskom jeziku, gdje stoji da je Spajić ,,za vreme verske krize u Crnoj Gori učestvovao u lobiranju u SAD za podršku Srpskoj pravoslavnoj crkvi i srpskom narodu“.

Već iz kratkog pregleda litijaškog angažmana Spajića, o čemu je Pobjeda pisala, jasno je kako je, zahvaljujući vezama sa sveštenicima Crkve Srbije, nekadašnji singapurski finansijski činovnik postao ministar u, kako to ,,eskperti” vole sami da naglase, ,,u prvoj demokratskoj Vladi Crne Gore”.

To mu, međutim, nije bilo dovoljno za prohodnost prema vrhu vlasti u Beogradu.

PUT DO PREDSJEDNIKA

Za te namjene, Spajić je morao da se osloni na neke ljude, van Crkve Srbije, koji su mu suštinski otvorili vrata za usluge iz kabineta na Andrićevom vijencu gdje stoluje Aleksandar Vučić.

Prema informacijama Pobjede, ministar Spajić je, tokom nekoliko boravaka u Beogradu – koji nijesu medijski propraćeni – dobio detaljnija upustva i razradu modela zaprimjenu ideje o povećanju zarada. Kao i smjernice za medijsko plasiranje ,,Evropa sad” crnogorskim građanima, sve po uputstvima koje je razradio Vučićev uigrani propagandni tim.

Prvi čovjek kojem se Spajić obratio bio je Aleksandar Aco Jokić, direktor Elektrodistrubicije Beograd, Vučićev čovjek za ,,specijalne namjene”, član Izvršnog odbora Srpske napredne stranke i jedan od najboljih ,,specijalaca“ za terensku kampanju.

Zvanično, Jokić je koordinator je ispred Predsjedništva SNS za Braničevski i Pomoravski okrug, rejone u kojima Vučićeva stranka u posljednje vrijeme postiže najbolje rezultate.

Nezvanično, ali stvarno: Jokić je imao odlične rezultate i to u – Nikšiću, tokom posljednjih lokalnih izbora. Pobjeda je pisala kako je crnogorska policija 15. februara privela Vučićevog ,,specijalca” Aleksandra Aca Jokića, skupa sa srpskim državljaninom Danom Šijanom i članom Glavnog odbora SNS-a, nekadašnjim rukometašom, Vladimirom Mandićem – pod sumnjom za kupovinu glasova.

Iako su kasnije protjerani iz Crne Gore, nije podignuta krivična prijava. No, podatak da su Vučićevi ljudi dobro obavili posao pokazuje i rezultat glasanja u Nikšiću i stvaranje trojne koalicije (DF-Demokrate-Ura) koja je kasnije formirala vlast na čelu sa novim predsjednikom opštine Markom Kovačevićem.

Zato je Spajićev potez angažovanja Jokića, rođenog Plavljanina, da se ubaci u uži Vučićev krug, bio – vrlo opravdan. Tim prije što je to bio i ,,najbrži put” do predsjednika Srbije: Jokić je kum Andreja Vučića, brata srpskog predsjednika.

Ministar Spajić je svjevremeno upoznao Jokića preko jedne srpske državljanke, zapošljene u važnoj državnoj instituciji, inače Jokićeve rođake.

Kako svjedoče izvori Pobjede iz Beograda, Jokić je tokom oktobra obezbijedio nekoliko susreta Spajića sa srpskim kolegom, ministrom finansija Sinišom Malim, nekadašnjim gradonačelnikom Beograda, čovjekom od aspolutnog Vučićevog povjerenja, naročito kada je novac u igri.

Susreti su organizovani u jednom restoranu na Banjici, u kojem je Mali razrađivao koncept, zajedno sa više svojih saradnika.

-Upravo je taj mali tim ekonomista, koji radi za Ministarstvo finansija Republike Srbije, stvarni tvorac ekonomskog programa ,,Evropa sad”, a ne Milojko Spajić kako on to u medijima predstavlja – kaže izvor Pobjede iz srpskog bezbjednosnog sektora.

DVOSTRUKA IGRA

Prema tumačenju našeg sagovornika, program ,,Evropa sad” je po instrukcijama Aleksandra Vučića razrađen, kako bi se – iako je koncept preambiciozan i teško održiv za snagu crnogorske ekonomije – kroz populističko obećanje minimalca od čak 450 eura i ,,boljeg života za sve” propagandistički uticalo na raspoloženje i pridobijanje povjerenja građana u ,,ekspertsku vlast”.

U Beogradu su, tvrde diplomatski izvori Pobjede, procijenili da je Vlada Zdravka Krivokapića u velikoj krizi, da im je Demokratski front okrenuo leđa i da bi, u slučaju pada izvršne vlasti, sve to pogodovalo političkoj rehabilitaciji, usponu i možda osvajanju vlasti suverenističke opcije koju predvodi Milo Đukanović.

Osim toga, Aleksandar Vučić kao iskusni političar dobro je pročitao poruke iz međunarodne zajednice, naročito onu najnoviju iz Vašingtona Gabrijela Eskobara – da za lidere, članove ili simpatizere Demokratskog fronta nema mjesta u izvršnoj vlasti.

Iako je godinama predsjednik Srbije ,,tipovao” na Demokratski front kao najveće saveznike u Crnoj Gori, Vučić ipak mora da traga za ,,rezervnim igračima”, mogućim partnerima. Naročito u slučaju da se neki od lidera DF-a – poput Andrije Mandića ili Milana Kneževića, koji su bili osuđeni za pokušaj terorizma 2016. godine – nađu na na listi sankcija Stejt Dipartmenta.

Tada bi njihova politička pozicija bila značajno oslabljena, a Vučić bi morao da traga za nekim svojim novim favoritima u Crnoj Gori.

Zato je predsjednik Srbije, upravo preko Siniše Malog, uspostavio direktnu vezu sa Spajićem, koji slovi kao čovjek koji bi – zajedno sa ministrom Jakovom Milatovićem i uz mentorstvo iz pozadine premijera Krivokapića – u perspektivi mogao da čini vrh demohrišćanske stranke.

Iako još nije osnovana, ta je politička grupacija, iza maske nevladine organizacije ,,Ne damo Mojkovac”, na izborima u gradu na Tari značajno oslabila DF i pokazala koliko može biti jaka na državnom nivou. Naročito kada još raspolaže mogućnostima funkcionerske kampanje, ali i državnim novcem.

To je bio jedan od razloga zbog čega je, iza kulisa, Aleksandar Vučić, naredio Siniši Malom i njegovim saradnicima da pomognu crnogorskom ministru finansija.

Postoji, kako tvrde diplomatski izvodi Pobjede, još jedan, perfidniji razlog, zbog čega je Vučić podržao crnogorski ekonomski eksperiment.

DANAJSKI DAROVI

Simtomatično je što u Srbiji, koja nema problem sa novčanim tokovima, niko nije posegao za crnogorskim modelom enormnog rasta minimalca, već se Vlada Srbije, nakon prijedloga ministra Siniše Malog – koji je pomagao Spajiću da udupla minimalnu zaradu – odlučila za povećanje minimalca od svega 9,4 odsto?!

Te činjenice već ne ulivaju optimizam za Crnu Goru, jer konsultanstske usluge koje su pružili Vučićevi ljudi u razradi programa ,,Evropa sad” ne moraju nužno da znače istinsku pomoć.

Naprotiv: djeluje kao guranje hazardera u opasnu akciju koja može imati nesagledive posljedice, ekonomske I političke, a pomoć eksperata Siniše Malog kao – danajski darovi.

Sve dosadašnje simulacije, a o tome ispod glasa govore u krugovima vlasti u Srbiji, ukazuju da program ,,Evropa sad” nema izbalansiranu prihodnu i rashodnu stranu, da su planirani prihodi više spisak želja nego realnost, te da će se mnoga preduzeća u Crnoj Gori se vrlo brzo naći u problemima zbog povećanog platnog fonda. A crnogorska država – na ivici bankrota, ukoliko uslijedi slom koncepta ,,Evropa sad”.

-Vrlo brzo, moguće već u aprilu, doće do velikih problema u punjenju crnogorskog budžeta, što bi Crnu Goru dovelo u težak ekonomski položaj i direktnu zavisnost od finansijske pomoći. U tom scenariju, koji je vrlo realan, Crna Gora bi bila otvorena i krajnje ranjiva spoljašnje uticaje, jer bi zavisila od finansijske pomoći iz inostranstva – smatra jedan iskusni strani diplomata koji je dugo službovao u nekadašnjoj državnoj zajenici Srbija i Crna Gora.

U Prijedlogu budžeta, prije amndmanskog djelovanja, bilo je predviđeno zaduživanje države od 500 miliona eura za ,,nedostajuća finansijska sredstva”. Nakon nekih amandmana koje je ministar finansija prihvatio na jučerašnjoj sjednici Odbora, pominje se novi iznos od 536 miliona eura mogućeg zaduženja!

Da li bi se onda opet pomoć tražila – od Srbije kojom suvereno vlada Alekandar Vučić? Nedavno je srpski predsjednik ,,donirao” Nikšiću dva miliona eura. Navodno – za kuturne projekte i renoviranje nekih infrastrukturnih objekata, a suštinski – kao nagradu Demokratskom frontu za ,,osvajanje Nikšića”.

Ako Crna Gora ekonomski ode u nelikvidnost, pitanje je: koliko će novca biti neophodno da, na proljeće, Crna Gora, uz ,,bratsku pomoć” iz Beograda bude spremna za članstvo u – projektu ,,Srpski svet”?

Kakva je uloga Zorana Koraća, bivšeg Dodikovog savjetnika?

U beogradskim političkim I diplomatskim krugovima se pominje ime Zorana Koraća, nekadašnjeg savjetnika Milorada Dodika, kao jednog od posrednika u saradnji ministra Spajića i ljudi iz okruženja Aleksandra Vučića.

Sam Korać se u krugu bliskih prijatelja hvalisao kako je, uz prijateljsku pomoć jednog crnogorskog biznismena (ime I prezime poznato redakciji) koji se bavi građevinartsvom, ,,završio prolaz do Vučića” ministru Milojku Spajiću.

Te je informacije bilo nemoguće detaljnije provjeriti, nij isključeno da ih sam Korać plasira, kako bi potencirao vlastitu ulogu i vratio se ponovo u visoku političku igru.

Mediji u region su pisali da je Zoran Korać, porijeklom Bjelopoljac, dugi niz niz godina na planu „raznih poslova“ najznačajniji Dodikov igrač. Njegova ekonomska umijeća i veze potiču iz Genexa. Prema tim navodima, Korać je svojevremeno svoje zapadne političke veze stavio na raspolaganje Dodiku i on ih koristi već skoro deceniju i po.

Zoran Korać je dugo vremena bio jedan od miljenika režima Slobodana Miloševića, ali je tokom 1996. godine pao u nemilost pa je morao – u inostranstvo. Prvo odlazi u SAD, gdje ima odlilčne kontakte u tamošnjem establišmentu, a u entitetu Republika Srpska se pojavljuje tokom 1998. godine, kada je Dodik postao premijer (prvi put). On je, kako su tvrdili bosanskohercegovački mediji, ,,ministar za Dodikove privatne poslove”.

Da li je, i kako je, ovaj čovjek iz sjenke povezan sa novom vlašću u Crnoj Gori, da li im je stavio svoje usluge lobiranja na raspolaganje, možda će uskorto biti jasnije.