Mali iz BIA-e i Staljinov brk

Piše: Balša Knežević

PLATONOV DIJALEKTIČKI MODEL CRNOGORSKOG PROPADANJA

Prije nekoliko dana prilikom redovnog, gotovo polusvjesnog prebiranja po nasumičnim interent stranicama slučajno sam nabasao na tekst koji je preuzeo novosadski portal ”Autonomija” 31. avgusta 2020. pod naslovom ”BALŠA KNEŽEVIĆ: Da je vječna – Borba za modernu Crnu Goru tek predstoji!”.

Da moje ime i prezime nije bilo istaknuto u naslovu, teško da bih se sjetio da sam ovaj tekst pisao samo nekoliko sati nakon ”istorijskog” dolaska ”slobode”, u vidu izborne pobjede klerikalno-četničke političke struje na izborima održanim 30. avgusta 2020. godine.

Pomenuti tekst je više bio izliv ličnih frustracija, tuge i jada uzrokovanih velikosrpskim orgijanjem po ulicama Podgorice nakon ”istorijske pobjede”, a koje je za mnoge tada bilo nagovještaj crnogorske propasti i ostvarivanja zlokobnih prognoza o utapanju Crne Gore u fekalni odvod projekta ”srpski svet”.

Ipak, kad se sve sabere i oduzme, sa ove vremenske distance, 30. avgust 2020. godine ne izgleda toliko loše, jer Crna Gora, iako ubačena u nezapamćenu civilizacijsku regresiju, ipak je opstala i prkosi regionalim i globalnim hegeomonističkim silama koje, preko domaćih izroda, rade na njenom nestanku.

Ali izgleda da je 30. avgust morao da se desi, jer čir političkih trulih kompromisa, društvene i intelektualne indolentnosti i kukavičluka, kao i moralne bijede, kad tad je morao da pukne. Kada se to desilo na površinu su isplivali jasni obrisi svih problema koji decenijama koče crnogorsko društvo na putu socijalne emancipacije.

Apsurdna realnost

Protekle gotovo dvije godine toliko toga se izdešavalo da osoba koja je, hipotetički, bila u komi od 30. avgusta 2020. pa se probudila prije nekoliko dana, prosto ne bi mogla da vjeruje kolika inverzija vrijednosti je postala trend u unesrećenom crnogorskom društvu.

Već duže vremena mediji pod kontrolom određenih interesnih političkih i ”biznis” sfera nastoje da izgrade mit o progonu ”poštenog tajnog agenta” koji je spriječio mnoga krivična djela, iako su ta osoba i strukture sa njom povezane, označene od Europola kao pripadnici kriminalnog klana. Uz napomenu da bi ”istraga usmjerena na njih trebalo da bude prioritet broj jedan crnogorske policije“.

Propagandne platforme sumnjivih struktura, sa žigom kompanije BEMAX koju premijer Dritan Abazović toliko uporno pominje, ali i ”solo igrači” uporno brane lica koja su od međunarodnih partnera označena kao ”pripadnici kriminalnih klanova”. Usput plasiraju spinove da se ”po Abazovićevom nalogu pripremaju nova hapšenja”, dok osumnjičeni saradnik BIA-e na čelu vlade uživa u takvim prozivkama koje koristi za manipulaciju građanima i dizanje debelo ukaljanog političkog rejtinga.

Sa druge strane protiv autora ovih redova podnose se krivične prijave jer piše o nepočinstvima takozvane SPC, koju određene strkuture povezane sa Beogradom i Moskvom nastoje da predstave ”kao nosioca građanskih, nenasilnih, miroljubivih vrijednosti”. Iako je nebrojeno puta dokazano da se radi o ratnohuškačkoj, hegemonističkoj, parapolitičkoj organizaciji, koja je zvanično i od najviše evropske instance Evropskog parlamenta (EP) označena kao glavni destabilizujući faktor i zastupnik ruskih interesa u regionu.

Dakle, trenutno u crnogorskom društvu imamo potpunu vrjednosnu inverziju – gdje se osobe koje su od najveće evropske policijske instance označene kao ”pripadnici kriminalnih klanova” predstavljaju kao heroji brobe protiv kriminala, a organizacija odgovorna za višedecenijsko sijanje mržnje i zastupanje ideologije rata, nastoji da se prikaže kao miroljubiva i građanska!

Možda sam maliciozan i izvodim loše zaključke, ali čini se da sa tom računicom nešto ipak nije u redu.

Dijalektičko-metafizička dilema

S obzirom da se radi o toliko apsurdnim okolnostima koje ne bi mogle da egzistiraju ni u hipotetičkom svijetu geometrije Nikolaja Lobačevskog, u pomoć sam morao da prizovem velikana filozofije i dijalektičko-metafizičke misli – Platona.

Platon je u svojim djelima pravio analogije između ”malog i velikog”, odnosno globalne i društveno-političke pojave svodio je na individualnu ravan, pa ću se ovom prilikom poslužiti baš tom metodom.

Dva suprostavljena društveno politička apsurda svešću na individualnu ravan. Gore pomenute društvene devijacije povezaću sa dvije individue koje su trenutno najprikladnije za slikovito predstavljanje crnogorskog društvenog propadanja – aktuelnog premijera Dritana Abazovića i bivšeg političara Milana Roćena, i dalje debelo involviranog u politička dešavanja.

Bez ikakve namjere da prejudiciram nečiju krivicu u postupcima vezanim za kriminalno-koruptivne radnje, na čisto filozofskom nivou Roćena treba označiti kao paradigmu za sve ono što je posljednjih mjeseci izašlo na površinu.

Kao nezvanični urednik većine crnogorskih medija, doskorašnji suvlasnik kompanije BEMAX i osoba koja važi za pokrovitelja sumnjivih, da ne kažem kriminalnih struktura, takozvani ”Staljinov brk” je savršen individualni reprezent jednog aspekta gore navedenih društvenih devijacija.

Karakteristika ovakvih osoba, ali i njihovih saradnika je da neku uzvišenu ideju, kao što je patriotizam, ljubav prema državi, poistovjeti sa svojim sebičnim političkim interesima i sumnjivim biznis poduhvatima. Nakon godina i godina besomučne propagande kod izmanipulisane javnosti Roćen i klika su napravili analogiju između uzvišenih patriotskih poriva i njihovih ličnih poslovnih poduhvata.

Ukratko, maksima po kojoj ovakve osobe vode život je – dražva to sam ja, moji lični interesi to su državni interesi, kriminalci su patriote ako mediji koje ja kontrolišem tako kažu. Jer ako neko, hipotetički govoreći, švercuje tone kokaina, cigareta ili heroina i prekrije ih crnogorskom zastavom, to onda nije šverc, već patriotizam… Je li tako?

Mali iz BIA-e, dostojan nasljednik

Simbioza društvene destruktivnosti koju predstavlja i čiji je dio, gore pomenuti rashodovani političar, ne bi mogla da bude potpuna bez osobe koja je po načinu ponašanja i beskrupuloznosti u odbrani ličnih interesa njegov mlađi ekvivalent, samo sa malo više kose. Prema platonovskoj metodi Abazović, u tom kontekstu, predstavlja individualno oličenje drugog aspekta crnogorske društvene propasti.

Dritan takođe iza sebe ima moćnu medijsku spin mašineriju, svakoga koga kritikuje etiketira kao ”kriminalca”, a one koji reprezentuje ”roćenosvki sistem vrijednosti” koristi da bi kriminalizoveo sve časne patriote i Crnogorce. Savršena simbioza Ulcinja i Rasoje!

Propagandni uratci BEMAX medija čija je tema targetiranje Abazovića kao nekoga ko utiče na rad tužilaštva da bi se procesuirale strukture koje je Europol označio kao kriminalne, savršeno odgovaraju osumnjičenom saradniku srpske BIA-e na mjestu premijera.

Medijski napadi u kojima je označen kao neko ko vrši pritisak na tužilaštvo, Abazoviću omogućavaju da kupi populističke poene i u životu održi svoju političku karijeru koja je odavno na aparatima zbog otvorenih veleizdajničkih i koruptivnih tendencija.

U stvarnosti, Abazovićeve  zasluge za borbu protiv kriminala i korupcije su ravne nuli, a njegov jedini doprinos u borbi sa ovim pošastima je bio da akcije SDT-a koristi za sopstvenu političku promociju.

Najveća žrtva u sukobu ove dvije maligne interesno-političke strukture je Tužilaštvo, ali i svaki zdravi dio crnogroskog društva koji nastoji da radi svoj posao bez mnogo demagogije i samoreklamiranja.

Sinteza u službi SS

Roćen i Abazović, dvije destruktivne društveno-političke konstante, osim beskrupuloznosti, lukavstva u ostvarivanju ličnih interesa, sklonosti ka demagogiji i izvrtanju realnosti putem kupljenih medija, imaju i još jednu zajedničku dodirnu tačku – naklonost svetosavskoj sekti (SS).

Dritan Abazović ne krije svoju ljubav i servilnost prema SPC, što je dokazao time što je spreman da ugrozi evropsku budućnost dražve, izazove nestabilnost i eventualne sukobe samo da bi potpisao dokument koji predstavlja akt kapitulacije države Crne Gore pred jednom hegemonističkom ispostavom ”srpsko-ruskog sveta”.

Sa druge strane Dritanov stariji kolega, odavno važi za čovjeka iz bivše vlasti koji je izuzetno naklonjen takozvanoj SPC. O tome svjedoči i odluka donesena krajem prošle godine na sjednici Skupštine opštine Žabljak, kada su odbornici jednoglasno usvojili predlog da se oko 600 kvadrata najboljeg opštinskog zemljišta ustupi Eparhiji budimljansko-nikšićkoj i Crkvenoj opštini SPC.

Ova odluka nije bila nikakvo iznenađenje ako znamo da je siva eminencija DPS-a koja bira kadrove u toj opštini upravo Rasovski Kisindžer. Ovom prilikom samo je dokazao svoju naklonost SPC, omogućivši joj izborom kadrova ustupanje parcele na Žabljaku u najboljem dijelu opštine.

Iako ne u klasičnom hegelovskom smislu, onda makar u simboličkoj ravni, ovim je izvršena dijalektička sinteza, gdje od roćenovske teze i dritanovske antiteze dolazimo do veze u okvirima SS, koja sintetiše svu destruktivnost politika koje predstavlja pomenuti dvojac.

Ovo bi takođe mogla da bude odličan osnova za dijagnostifikovanje devijacija koje će i u narednom periodu isplivavati iz društveno-političkog čira crnogorskog društva koji je eksplodirao prije nešto manje od dvije godine.